Vikan - 15.11.1984, Síða 14

THE NEW YORK TIMES, THURSDAY, JUNE 14, 1984
A Ne^v Work Ethic:
Sitting in Comfort
• ; j Die gen'aien
----1 - KlapP'
^ stuhl'
idee
~ von
Vaidimar
Hardarson
aus Reykjav'K

Washin
£&*£&**«**
llkable 1 P\níache.n
century lbens° . aUtn d
1931 cantianven- * nde» sCbvct
aunS det von LeW
j\stnu 1' d, \ebeh ^e\7
in ^ ^aVdvnaat ^
slSn envv-'vf^ M
°n GesteV\ des sV
nas uc, ans J
'S53S*901 í!
stuhr'PMysWh/SR^ffeStlÍhl’ Bistr°-
Sisp”
kusch
iVei, éjr uerð eA:A:i
milljónari á einni nóttu
módelverkstæði þar sem ég gat
smíðað að vild. Þegar ég fór fyrst
af stað til að sýna sænskum hús-
gagnaframleiðanda stólinn, eða
það sem var upphafið að stólnum
Sóley eins og hann er í dag, lenti
ég í ýmsum erfiðleikum og leið-
indamálum. En ég hafði sjálfur
trú á stólnum og vildi ekki gefast
upp og hélt því áfram að þróa
stólinn eftir að ég kom heim frá
Svíþjóð árið 1980. Það er svo ekki
fyrr en árið 1983 sem ég leita til
Kusch og Co. í Þýskalandi, þá
reynslunni ríkari, en húsgögn
þeirra höfðu vakið athygli mína á
sýningum. Ég var satt að segja að
guggna á þessu en góðir vinir
mínir í keflvísku átthagafélagi,
sem brallar ýmislegt, hvöttu mig
óspart og sögðu: „Nú hreinsar þú
þetta í eitt skipti fyrir öll út úr
hausnum á þér.” Með þessi orð
vinanna fór ég út með stólinn í
pakka undir hendinni. Dieter
Kusch, framkvæmdastjóri fyrir-
tækisins, fékk strax áhuga á stóln-
um og við sömdum um fram-
leiðslurétt á staðnum. Þaö er
mikill munur að eiga við fyrirtæki
eins og þetta, og ef maður er að
eiga við virt fyrirtæki eiga málin
að ganga rétt og vel fyrir sig. Það
var þegar hafist handa viö þaö í
verksmiðjum fyrirtækisins að
þróa stólinn og fínpússa ýmis at-
riði. Þarna var og er allt gert
fyrir mig enda er þetta fyrirtæki
sem leggur mikla áherslu á vöru-
þróun og hönnun. Þeir eru til
dæmis með sérstaka deild innan
fyrirtækisins sem sér um þessi
verkefni.
Kusch og Co. hafa lagt út í
mikinn kostnað varðandi stólinn.
Alheimseinkaleyfið eitt kostar
hátt á aðra milljón íslenskar
krónur. Svo annað dæmi sé tekið
er nú í smíðum vél fyrir þennan
eina stól. Hún mun á fullkomlega
sjálfvirkan hátt sjá um að smíöa
stálgrindina í stólinn. Hún mun
saga, beygja, snitta, bora, renna
og sjóða og mun geta smíðað eina
grind á mínútu, mannshöndin
kemur þama hvergi nærri. Þessi
vél mun kosta fullbúin ellefu til
tólf milljón íslenskar krónur. Nei,
það er mikill munur aö vera
reynslunni ríkari bæði í sambandi
við tæknilega þekkingu og eins í
sambandi við það sem snýr að
peningahliðinni og þá sérstaklega
fyrir mig sem er nú ekki mikill
bisnessmaður í mér.”
Alinn upp á bílaverkstæði pabba
Aðstœdur hér á Islandi eru lík-
lega ekki þœr bestu til að vinna að
hugmyndum að góðri hönnun?
„Nei, ég á líka fjölskyldunni
mikið að þakka, það er gott að
eiga þolinmóða fjölskyldu þegar
maður leyfir sér slíkt lúxushobbý
um leið og maður er þar að auki að
byggja og á varla grænan eyri. Ég
man til dæmis þegar ég þurfti að
láta vinna fyrir mig teininn í stól-
inn í stálsmiðju. Þama var unnið í
tvo eða þrjá daga og reikningur-
inn hljóöaði upp á tæpar tuttugu
þúsund krónur. Þetta er stórmál
fyrir fjölskyldu sem er aö byggja
á Islandi. Þegar ég hélt áfram
með stólinn hér heima var ekki
annað í dæminu en að reyna að
bjarga sér sjálfur. Móðurbróðir
minn, Böðvar Sigurðsson, sem
hefur verið smiður í Dröfn í Hafn-
arfirði í áraraðir, er snillingur í
timbri og vann mikið við alla
timburvinnu, en þaö er mjög mik-
ilvægt að hafa góða menn í því.
Nú, pabbi kemur líka inn í þetta,
Sitzmöbelwerke KG
Nokkrir tugir blaða og tímarita hafa fjallað um Sóley og má þar nefna New
York Times, Progressive Architecture, Interior, Designers West og Zuhause.
„Mór finnst stundum sjálfum einum of um hólið," sagði Valdimar um hól eins
og það sem sjá má i auglýsingu timaritsins Spiegel upp á siðkastið.