Vikan - 29.08.1985, Síða 24

Steingrímur Sigfússon:
Útlitið, brosið
og andlitið
fer að skipta
meira máli
Steingrímur Sigfússon kom fyrst fram á sjónarsvið stjórnmálanna
árið 1978 er hann skipaði fjórða sætið á framboðslista Alþýðubanda-
lagsins í Noröurlandskjördæmi eystra. Hann skipaði sama sæti á listan-
um ári siöar en í kosningunum árið 1983 var hann kominn í efsta sæti
listans og tók sæti á Alþingi að kosningunum loknum.
Þegar forval Alþýðubandalagsins fyrir kosningarnar 1983 fór fram
var Steingrímur starfandi sem íþróttafréttamaður hjá sjónvarpinu og
hafði gegnt því starfi um nokkurra ára skeið.
— Ég tel þaö ekki útilokað aö starf
mitt sem sjónvarpsmaöur hafi haft
einhver áhrif á niðurstöðu forvalsins
á sínum tíma, segir Steingrímur.
Hann telur þó aö þessi áhrif hafi
verið tiltölulega lítil vegna þess aö
um lokað forval hafi verið að ræða,
eingöngu ætlað flokksbundnum al-
þýöubandalagsmönnum. Þar að auki
hafi hann þekkt megnið af þessu fólki
persónulega þannig að sjónvarps-
mennskuáhrifin hafi verið hverf-
andi.
— Hefði hins vegar veriö um opið
prófkjör að ræða er ég viss um aö
starf mitt hjá sjónvarpinu heföi haft
mun meira að segja, segir
Steingrímur. — Og þegar út í sjálfar
kosningarnar kom er ég viss um að
þetta hafði áhrif til hins betra fyrir
mig, segir hann ennfremur.
Steingrímur er sömuleiðis á þeirri
skoöun að hann hafi gagn af því sem
stjórnmálamaður að hafa unnið hjá
sjónvarpinu.
— Ekki þó á þann veg að ég eigi
auöveldara með að koma mér á
framfæri í sjónvarpinu; ég hef ekki
fundið fyrir því að ég sé neitt
eftirlæti þar á bæ, segir hann.
Aftur á móti hafi sú reynsla, sem
hann hlaut í sjónvarpinu, komið
honum aö góðu gagni í allri þeirri
fjölmiðlaumræðu sem verið hefur á
Alþingi á síðustu árum.
Þegar Steingrímur var spurður að
því hvort hann sæi þess merki hér á
landi að stjórnmálamenn legðu orðið
meira upp úr framkomu í fjöl-
miðlum, og þá sérstaklega
sjónvarpi, heldur en þeim málstaö,
er þeir stæðu fyrir, sagðist hann ótt-
ast teikn á lofti um að svo væri.
— Þetta er því miður firring
stjórnmálamannanna, segir hann. —
Þaö stefnir allt í þaö að þeir verði
sífellt minni kunningjar kjósenda
sinna og meira mynd í blöðum eða í
sjónvarpi. Útlitið, brosið og andlitið
fer að skipta meira máli en mann-
gerðin og málstaðurinn, því miður,
segir Steingrímur Sigfússon, al-
þingismaöur og fyrrverandi íþrótta-
fréttamaður sjónvarpsins.
Magnús Bjarnfreðsson:
Ólíkt að tala
á fundum og koma fram
í sjónvarpi
Magnús Bjarnfreðsson hefur kannski minnst þeirra fjórmenninga,
sem rætt er við hér, haft opinber afskipti af stjórnmálum. Hann sat þó í
bæjarstjórn Kópavogs sem fulltrúi framsóknarmanna á árunum 1974 til
1978 og hefur haft ýmis afskipti af stjórnmálum siðan.
Áður en Magnús varð þjóðkunnur fréttamaður hafði hann ennfremur
komið nálægt stjórnmálum og var meðal annars félagi i Þjóðvarna-
flokknum hér á árum áður.
— Ég hef alltaf haft mikinn áhuga
á þjóðfélagsmálum og í rauninni
finnst mér ekkert skrýtið að fjöl-
miðlamenn leiðist kannski öðrum
fremur inn í pólitík. Stjórnmála-
menn og fjölmiðlamenn eru meira og
minna aö fást við sömu málin, þetta
er mikið til sami heimur, frétta-
mennskan og stjórnmálin, segir
Magnús.
Líkt og aðrir fréttamenn hinna
opinberu fjölmiðla hafði Magnús
ekki opinber afskipti af stjórnmálum
á meöan hann starfaði sem slíkur.
— Það var reyndar ekki svo
langur tími því ég hætti í fréttunum
árið 1970 og vann eftir það við dag-
skrárgerð, segir Magnús.
Hann sneri sér þó ekki af alvöru að
pólitíkinni fyrr en 1974 er hann gaf
kost á sér sem fulltrúi framsóknar-
manna í bæjarstjórn Kópavogs.
þekki vel til margra en það geröi ég
líka áöur en ég hóf starf sem sjón-
varpsfréttmaður, segir Magnús.
Hann telur ennfremur að þjálfun
sín í framkomu í sjónvarpi hafi ekki
nýst neitt sérstaklega í pólitíkinni.
— Þetta er svo gjörólíkt að koma
fram og tala á fundum og að koma
fram í sjónvarpi, segir hann.
Hins vegar segir Magnús að það
fari ekkert á milli mála að fram-
koma stjórnmálamanna í fjölmiðlum
sé farin að hafa mikil áhrif á
brautargengi þeirra.
— Það fer ekkert á milli mála að
þetta skiptir orðiö miklu máli, segir
hann. — Maður, sem kemur vel fyrir
í útvarpi og sjónvarpi, á tvímæla-
laust meiri möguleika á að vekja at-
hygli á sér og sínum málstaö en sá
sem ekki kemur vel fyrir.
Og þess vegna segir Magnús að
— Það var reyndar búið aö biðja
mig um að gefa kost á mér áður en
þá vildi ég það ekki, segir Magnús. —
Ég reikna með því að starf mitt hjá
sjónvarpinu hafi ýtt eitthvað undir
það að ég var beðinn um aö gefa kost
á mér en ég er ekki viss um að sjón-
varpsmennskan hafi haft mikið aö
segja í þessari pólitík sem ég
stundaði.
Þá er Magnús ekki viss um að sjón-
varpsstarfið hafi hjálpað honum sér-
staklega þegar út i póUtíkina kom.
— Vissulega kynntist ég þjóð-
félaginu vel í gegnum starfiö og
það sé ekkert undarlegt þótt aUir
stjórnmálaflokkar hér á landi séu
fyrir nokkru farnir aö veita sínu fólki
tUsögn í f jölmiðlaframkomu.
Magnús óttast ekki aö aukin
áhersla stjórnmálamanna á fram-
komu í f jölmiðlum þurfi að valda því
að þeir fjarlægist fólkiö í landinu.
— Það þarf alls ekki að gerast.
Góður stjórnmálamaöur hlýtur að
geta gert hvort tveggja. Maður, sem
kemur vel fram í sjónvarpi, á að geta
gert það sama úti í þjóöfélaginu,
segir Magnús Bjarnfreðsson.
24 Víkan 35. tbl.