Vikan - 06.02.1986, Blaðsíða 37

John Taylor
Það er líklega engum blöðum um það að fletta
(en nauðsynlegt samt) að John Taylor, bassaleik-
ari Duran Duran og Power Station, er um þessar
stundir það poppgoðið sem hvað mest áhrif hefur
á hjartslátt ungra kvenna um allan heim enda pilt-
urinn með hæstu mönnum og geysiiega hugguleg-
ur, sjarmerandi og skemmtilegur (sic).
Það hefur ekki farið fram hjá þeim sem eitthvað
fylgjast með popptónlist að það er eitthvað meira
en lítið að hjá stórhljómsveitinni Duran Duran.
Segja má að hljómsveitirnar tvær, Power Station
sem John og Andy Taylor starfræktu á síðasta ári
og síðan Arcadia sem Bonnarinn, Rhodes og
Roger Taylor voru í, hafi keppt um hvaða stefnu
Duran ætti að taka, hvort fara ætti út í hreint rokk a
la Power Station eða þá að vera meira á melólín-
unni eins og Arcadia. Mönnum ber saman um að
þetta sé svona tónlistarleg orrusta þeirra Johns
Taylor og Nicks Rhodes sem á sínum tíma
stofnuðu hljómsveitina og hafa upp á síðkastið átt
frekar erfitt með að umgangast hvor annan og
vinna saman. Ástandið mun til dæmis hafa verið
heldur slæmt hjá drengjunum þegar þeir hittust i
Eiffelturninum til að taka upp myndbandið fyrir
lagið A View to a Kill. Þar var rifist, öskrað og grát-
ið og blöðin segja að eftir að hljómsveitin kom
saman til að spila á Live Aid (þar sem Simon mis-
steig sig í tónstiganum) hafi þeir Taylor og Rhodes
forðast hvor annan eins og heitan eld.
Öll vitum við að Duran hætti við að taka þátt í
beinni útsendingu frá Kaliforníu en nýjustu fréttir
herma að þeir félagar hyggist koma saman aftur til
að taka upp nýja plötu. Le Bon mun ekki verða
mikið viðstaddur til að taka þátt í þeim upptökum
vegna þess að á sama tíma mun hann taka þátt i
siglingakeppni umhverfis hnöttinn. Hvað um það?
Nú skulum við grípa niður i viðtal við John Taylor
sem birtist nýlega I breska blaðinu No 1:
— Hverjar eru hugsanir þínar um Power Station
nú þegar þú hefur tekið upp plötu, haldið tónleika
og nánast lifað og búið með þessu?
Þetta var geysilega mikil og góð reynsla í því
hvernig á að umgangast fólk, sömuleiðis gerði það
mér Ijóst hvað ég hefði getað gert hefði ég verið
einn míns liðs. Þetta var oft hræðilegt, eins og til
dæmis þegar Robert Palmer söngvari yfirgaf okkur
tveimur dögum áður en hljómleikaferðalagið átti að
hefjast. Það voru slæmir tímar en einnig betri inn á
milli. Það var alltaf eitthvað að gerast, þetta hefur
verið mitt besta ár og örugglega það erfiðasta. Ég
hef styrkst og er orðinn sjálfstæðari. Þegar ég bý
til tónlist fyrir Duran Duran héðan I frá þá geri ég
það í eigin nafni og ef þarf að syngja mun ég gera
það.
— Af hverju býrðu I New York?
Vegna þess að NY er höfuðborg heimsins, alla-
vega hvað varðar listir, og fyrir þann sem er að
reyna eins og hann getur að lifa eins og listamaður
kemur það að gagni.
— Hvernig fannst þér Election Day?
Mér finnst það gott... ég heyrði það á spólu fyrir
níu mánuðum og þá hét það ekki Election Day.
Mér líkar lagið en ég hef ekki heyrt restina af
plötunni. Ég veit að ég hefði vel getað tekið þátt I
gerð þessarar plötu en Nick hefði ekki getað tekið
þátt í Power Station, til þess þekki ég hann of vel.
Hann er nefnilega alinn upp á Roxy Music og
Japan. Ég segi ekki að það hefði verið mér auðvelt
en þið verðið að muna að Power Station var tekin
upp á sex vikum en það tók um það bil ár að
fullgera Arcadia plötuna.
— Eruð þið Simon enn góðir vinir?
Já, við erum enn vinir, ég held að við verðum
alltaf vinir. Við höfum eytt fimm dýrmætustu árum
ævi okkar saman. Ég efast um að margir eigi enn
sömu vini og þeir áttu fyrir fimm árum eða þá að
þeim semji mjög vel við þá og að sjálfsögðu hefur
Simon breyst á þessum fimm árum, ég líka.
Líklega erum það við Nick sem eigum síst skap
saman þessa stundina en hins vegar held ég að við
eigum hvað mest sameiginlegt vegna þess hvað
við erum likir. Það hefur alltaf verið keppni á milli
okkar Simonar vegna þess að við höfum alltaf selt
flestar T-skyrturnar.
— Nú ert þú i þeirri stöðu að þú getur gert heil-
mikið fyrir fjölskyldu þina. Hefur þú brugðist henni
á einhvern hátt.
Ég fer ekki í kirkju á hverjum degi eins og
mamma vill en hún vill reyndar að ég fái mér
almennilega vinnu. Þau eru ákveðin. Ég hef beðið
þau að koma og búa hérna í NY svo að ég þurfi
aldrei að fara til Birmingham aftur — úff, ég hefði
ekki átt að segja þetta, þau eru reyndar að koma í
heimsókn bráðum, það verður gaman.
— Ertu hissa á þvi að engin hljómsveit skuli hafa
slegið jafnofsalega i gegn og þið siðan þið slóguð i
gegn?
Wham! hefur nú aldeilis veitt okkur harða sam-
keppni en ástæðan fyrir velgengni okkar er sú að
við slitum okkur út við að halda tónleika, stóðum
augliti til auglitis við krakkana og það hefur borgað
sig. Vídeóið kom seinna.
— Hefur þér dottið í hug að setjast i helgan
stein og gifta þig?
Ég hef nú komið mér eins vel fyrir og ég hef
áhuga á. Ég hef eignast eigið heimili en að gifta
mig... nei. Ég sé enga ástæðu til þess. Ég á
fullkomna kærustu og er hamingjusamur.
— Hver er uppáhaldseign þin um þessar
mundir?
Það mun vera jukeboxið mitt, ég fékk það i antik-
verslun og geymi þar 25 uppáhaldslögin min, þau
lög sem sýna smekk minn í gegnum árin í hnot-
skurn.
— Lendirðu einhvern tima i því að eiga enga
peninga á þér?
Alveg endalaust, þú getur ekki trúað því hversu
oft það kemur fyrir mig að vera auralaus og ef þeir
taka ekki American Express þá er ég í djúpum. . .
Vikan 6. tbl