Vikan - 06.03.1986, Blaðsíða 44

A STÖKKIISVEITINNI
„Þegar ég var... sko, ég
get ekki sagt þegar ég var
lítill... þegar ég var minni
þá var mér alltaf strítt á því
aðég væri voðalega lítill."
egar við Jón Ormar kvöddumst
Þsagðist hann ekki minnast þess að
hafa verið svona taugastrekktur í
annan tíma eins og fyrir þetta viðtal
okkar. „Á tímabili var ég blaðamaður hjá
Fálkanum, aðalkeppinaut Vikunnar, og
hef þess vegna tekið fjölda viðtala en þetta
er fyrsta viðtalið sem tekið er við mig.“
Við urðum ásáttir um að hlutverkaskiptin
ættu líklega þarna hlut að máli. Einhvern
veginn atvikaðist það nú samt svo að Jón
skaut fram fyrstu spurningunni þar sem
hann sat í bírman-stólnum sínum ofarlega
við Skólavörðustíginn, með gleraugu
skorðuð á andlitinu:
„Segðu mér, hvernig viðtal hefur þú
hugsað þér að þetta verði?“ Tilefnið var
auðvitað leikur Jóns í hlutverki Hauks
frænda í myndaflokknum Á fálkaslóðum,
en ég bætti því við að markmiðið væri að
hafa þetta svona eitthvað létt og skemmti-
legt. Það hefði ég hins vegar ekki átt að
gera, þetta voru óskynsamleg viðbrögð,
sambærileg við fíflalæti stúlkunnar í ára-
mótaskaupinu sem hafði snjótittlinga í
flimtingum. Jón Ormar var líka snöggur
upp á lagið: „Þegar svona nokkuð er sagt
við mann þá fer maður ósjálfrátt á bömmer.
Þú tekur bara eftir því þarna í þáttunum
Á líðandi stundu að spyrjendurnir byrja á
44 VIKAN 10. TBL.