Vikan - 29.10.1987, Qupperneq 26

Þaö er óþægileg staðreynd,
aö þegar þú þurkar af og
sópar gólf þyrlar þú upp
mörgum milljónum af agnar-
litlum pöddum.
Rykmourarí
m9ljónotali
áhemilum
- en skaölausir öllum nema þeim sem
hafa ofnæmi fyrir þeim
Þetta eru agnarsmá
kvikindi, en geta verið í
miiyónavís á venjulegum
heimilum. Fæstum gera
þeir nokkurt mein, en hjá
þeim sem eru með ofnæmi
í efri öndunarfærum geta
þeir verið einn af ofnæmis-
völdunum.
Án efa eru margir með þannig
ofhæmi án þess að gera sér
grein fyrir því, enda ekki á færi
annarra en lækna að skera þar úr
um. Sjálfa hefur mig nokkuð
lengi grunað að þetta gæti verið
það sem mig hrjáir þegar á mig
herja hnerraköst sem standa yfir
LJÓSM.:
PÁLL KJARTANSSON
í heilan dag og getur þá verið
um að ræða 100 hnerra, að
meðaltali, ásamt nefrennsli og
öðrum kvefeinkennum, en skrít-
ið kvef það því venjulega hverf-
ur það á einum eða tveim
dögum. Ég er nú ekki enn búin
að láta lækni athuga þetta en
komst um daginn yfir mjög
góða grein um ofnæmi í Frétta-
blaði SAO, Samtökum gegn
astma og ofnæmi, eftir Pál M.
Stefánsson lækni og las síðan
aðra grein um sama efhi í sept-
emberhefti bandaríska blaðsins
Redbook.
Lestur greinanna læknaði
auðvitað ekki ofhæmið, ef það
er það sem að mér er, en þær
gefa góða innsýn í þennan sjúk-
dóm og þar að auki eru þar ráð-
leggingar um það hvað hægt er
að gera til að minnka líkurnar á
ofhæmisköstum — og er þar
aðalatriðið að fjarlægja ofnæm-
isvaldana úr umhverfinu. Fyrir
lesendur Vikunnar sem áhuga
hafa á að vita meira um ryk-
maurinn og fleiri ofnæmisvalda
er hér stutt samantekt úr grein-
unum tveim.
Kveflíki
Ryk og rykmaurinn umræddi
eru í hópi þess sem helst veldur
ofhæmi í öndunarfærunum, en
auk þessa eru ffjó, pelsdýr og
myglugró ofhæmisvaldar. Flestir
sem anda þessu að sér finna ekk-
ert fyrir því. Ónæmiskerfi lík-
ama þeirra lítur þannig á að
þessir hlutir séu líkamanum
skaðlausir og bregst við þeim í
samræmi við það, en þegar fólk
með ofhæmissjúkdóma andar
þessum efnum að sér þá bregst