Vikan - 24.08.1989, Blaðsíða 50

LEIKLI5T
skildum við að það myndi
aldrei ganga hjá okkur að vera
saman barnanna vegna.
Joan Crawford of
mikið af því góða
Við skildum árið 1949 og
Diana fluttist aftur til New
York með strákana tvo. Ég
flaug til þeirra eins oft og færi
gafst og strákarnir voru hjá
mér í sumarfríum og oft yfir
jól og páska. Ég hafði ákveðið
að taka frekar hlutverki í mynd
óþekktra aðila en annarri sem
mér hafði boðist á sama tíma.
Myndin sem ég ákvað að leika
í hét Champion og hún sló í
gegn. Allt í einu fóru allir að
taka eftir mér. Konurnar
horfðu á mig og ég fékk langt
skeyti frá Joan Crawford. Ég
hringdi til hennar til að þakka
henni fyrir og áður en ég vissi
af ætluðum við saman út að
borða. Ég fór heim til hennar
til að sækja hana. Hún var búin
að skipuleggja kvöldið út í
ystu æsar; hvert við ætluðum
út að borða, klukkan hvað,
hvaða leið við ækjum að veit-
ingahúsinu. Hún hafði líklega
ákveðið hvað ég ætti að borða.
Ég var farinn að fá innilok-
unarkennd. Joan Crawford ein
síns liðs var jafhmikil fyrir sér
og systur mínar sex og
mamma. Ég varð að taka mér
tak: ’Nei. Við ætlum ekki að
fara á þann veitingastað. Hún
leit á mig furðu lostin. Hún var
glæsileg í kvöldmatnum og
sýndi mér mikinn áhuga. Eftir
matinn fórum við heim til
hennar — og komumst aldrei
lengra en í anddyrið. Hún af-
klæddist kjólnum.
Á eftir fór hún með mig upp
og sýndi mér stolt börnin sín
tvö — hversu fast hún hafði
bundið þau við rúmin sín.
Hversu vel hún skipti um
bleyjur á þeim. Ég var ekki
lengi að koma mér út. Ég fór til
New York að hitta Diana og
strákana. Þegar ég gekk inn
kýssti ég Diana á kinnina en
Michael fór þá að gráta. Þrjátíu
og fimm árum síðar sagði hann
mér hvers vegna. Hann sagði
að þetta hefði ruglað sig, því
hann hafði haldið að mamma
og pabbi væru reið út í hvort
annað. Ég reyndi að vera glað-
legur, en aðstæður voru ank-
annalegar. Mig langaði svo
mikið að byggja upp gott sam-
band við syni mína, sem ég
hafði farið á mis við með mín-
um föður. En á milli okkar var
veggur.
Skil ekki menn sem
sofa hjá nýrri stúlku
á hverju kvöldi
í Hollywood flæktist ég um
og hittir fjölmargar stelpur. Ég
þekkti menn sem sváfú hjá
nýrri stúlku á hverju kvöldi, ég
gat aldrei skilið slíkt. Eftir að
ég tók þann sið upp um tíma
skildi ég það enn síður. Ég var
með Rita Hayworth og átti
stefnumót með Patricia Neal
um leið. Ég held þó að Pat hafi
þurft að losa sig undan því taki
sem Gary Cooper hafði á
henni á þessum tíma, en henni
tókst það ekki. Ég átti einnig
stefnumót með Gene Tierney,
sem ég dáði, en ég var of
hræddur um að verða ástfang-
inn.
Mér var boðið hlutverk í
myndinni Story of Three
Loves. Meðleikari minn var
Pier Angeli, 19 ára ítölsk stúlka
með risastór dökk augu og sak-
leysi, sem var mikil tilbreyting,
auk þess sem hún hafði mjög
smitandi hlátur. Ég féll alger-
lega fyrir henni. Pier þurfti að
fá leyfi móður sinnar fyrir öllu;
hún fór ekki einu sinni á
stefnumót án þess að með
henni væri siðgæðisvörður. En
þegar myndatökum var lokið
höfðum við ákveðið að trúlofa
okkur. Hún fór til Evrópu og
ég fékk samning um að leika í
tveim myndum þar og einni í
ísrael, The Juggler. Ég myndi
hafa tækifæri til að hitta Pier í
Róm.
En þegar ég kom til Rómar
og hringdi heim til hennar þá
svaraði karlmaður og sagði á
lélegri ensku að Pier væri með
móður sinni í Feneyjum. Ég
hringdi til hennar þangað og
sagðist myndi koma til Fen-
eyja, en hún svaraði að það
væri betra að bíða þar til ég
kæmi til baka frá ísrael. Allir
aðrir hefðu undireins getið sér
þess til að nú væri maðkur í
mysunni, en þegar menn eru
ástfangnir þá hugsa þeir ekki
rökrétt. Ég kenndi mömmu
hennar um þetta. Þegar ég
kom aftur til Rómar og hringdi
þá var mér sagt að nú væri hún
með fjölskyldu sinni á Sardin-
íu. Ég þjáðist í einrúmi.
Anne kemur til
sögunnar
Undirbúningur fýrir mynd-
ina Ulysses, sem átti að taka í
Róm, tók nú allan minn tíma.
Ég þurfti á einhverjum að
halda til að sjá um kynning-
armál mín í París og allir
mæltu með Anne Buydens.
Hún samþykkti að koma í við-
tal og þegar ég gekk inn í bún-
ingsherbergi mitt einn daginn
þá var hún þar — í blárri dragt,
hvítri skyrtu, með afar fínlega
úlnliði og ökkla. Framkoma
hennar var mjög fáguð og mér
fannst mikið til hennar koma.
Ég sagði hennar hverjar mínar
þarfir væru og hún sagði mér
kurteislega að hún teldi að
starfið hentaði sér ekki. Ég
móðgaðist.
Þetta kvöld hafði mér verið
boðið út að borða á hinn
þekkta veitingastað Tour
d’Argent. Ég hringdi til Anne:
„Hvað ertu að gera í kvöld?“
„Ekkert sérstakt."
„Mér datt í hug hvort þú
vildir koma og hitta okkur á
Tour D’Argent."
Afar kurteislega svaraði hún:
„Nei, þakka þér fyrir. Ég held
ég verði bara heima og fái mér
eggjaköku."
Ég lagði á og hugsaði með
mér að hún gæti farið til
fjandans. Kvikmyndin tók
mestan tíma minn, en samt gat
ég ekki gleymt Anne. Ég lét
stoltið lönd og leið og bað
hana aftur um aðstoð. Að lok-
um féllst hún á að vinna fýrir
mig tímabundið. Ég hélt áffam
með þaulúthugsaða áætlun
mína um að forfæra hana, en
allt sem ég reyndi mistókst. Að
lokum ákvað ég að gefast upp.
Um leið og ég hætti að
reyna við Anne þá fór ég að
hegða mér öðruvísi. Ég fékk
raunverulegan áhuga á henni.
Allir aðrir hefðu
undireins getið sér til að nú
vœri maðkur í mysunni,
en óstfangnir menn hugsa
ekki rökrétt.
Eitt kvöldið þegar ég fylgdi
henni upp í íbúðina sína og
kyssti hana stuttlega góða nótt
þá leiddi það til heldur meira
og þannig hófet ástarsamband
okkar. Mér líkaði mjög vel við
Anne, en ég var trúlofaður Pier
Angeli sem þá stundina var í
Suður-Ameríku. Anne talaði
aldrei um hana, svo ég gerði
ráð fyrir að hún tæki aðstæð-
unum eins og þær voru. Hún
eyddi miklum tíma heima hjá
mér, en hélt þó íbúðinni sinni.
Hún var alltaf svo sjálfetæð.
Drengirnir mínir tveir komu
að heimsækja mig um pásk-
ana... ásamt móður sinni.
Skömmu áður en þeir fóru til
baka fengum við okkur öll
gönguferð í skemmtigarðin-
um. Ég leiddi Michael og hann
tók hina hönd mína og setti
hana í höndina á Diana og
sagði: „Núna er fjölskyldan aft-
ur saman.” Mér leið jafnilla og
honum.
Anne eða
Pier Angeli?
Ég fór til Ítalíu til að leika í
Ulysses. Ári áður höfðu fram-
leiðendurnir ráðið Anne til að
vera blaðafúlltrúa á meðan á
tökum stóð þannig að hún fór
líka. Ég leigði fallegt hús við
Via Appia Antica og Anne var
yfirleitt hjá mér, en var þó
með herbergi á leigu á Hotél
de la Ville. Dag einn kom Pier
óvænt á tökustað, nokkrum
dögum áður en hún þurfti að
fara til London til að Ijúka við
mynd. Og nú var ég ástfangn-
ari af henni en ég hafði nokkru
sinni verið áður. Ég flaug til
London til að vera með henni
þegar hún hélt upp á 21. af-
mælisdaginn og til að gefa
henni demantshring.
Að lokum kom að því að
Anne sagði: „Þetta er fáránlegt!
Far þú til hennar og ég fer til
baka og við segjum að þessu sé
lokið!“ Hún fór aftur til Parísar
á meðan ég lét skilaboð liggja
út um allt fýrir Pier, en hún
svaraði engu. Ég fékk aftur á
móti boð um að faðir minn
lægi veikur á sjúkrahúsi og
pakkaði því saman og flýtti
mér til Bandaríkjanna. Hann
dó nokkrum vikum síðar og ég
var með drengjunum mínum
yfir jólin en fór síðan aftur til
Parísar. Pier ætlaði að koma
alein tU Parísar tU að eyða
gamlárskvöldi með mér. Við
fórum saman í veislu og á
miðnætti kysstumst við, en án
48 VIKAN 17. TBL. 1989