Vikan - 25.05.1939, Blaðsíða 12

12
VIK A N
Nr. 21, 1939
Kúlufélagið í hættu.
Prófessorinn: Þetta er ágæt hugmynd, góða
frú, að fleygja þessum sprengjum úr flugvél-
inni yfir hús kúlufélagsins.
Rasmína: Við konur verðum að standa eins
og einn maður!
Prófessorinn: Ég ætla sjálfur upp með flug-
vélinni og fleygja sprengjunum, svo að þær
fljúgi eins og hvítar dúfur yfir bæinn!
Rasmína: En hvað það er gott! Þér verðið
gerður að heiðursfélaga kvenfélagsins!

Gissur: Hvað var hann að tala um dúfur?
Á að vera dúfukapphlaup ?
Rasmína: Þú hugsar ekki um annað en leiki!
Nei, í kassanum eru sprengjur, sem eiga að
sprengja þetta bannsetta kúlufélag í loft upp!
Gissur: Forðið ykkur! Rasmína hefir æst
konur ykkar á móti félaginu, og þær koma
hingað á hverri stundu.
Bassi: Kerlingarnar! Hana nú! Heldurðu, að
mín sé með?
Langi-Jón: Það er bezt, að við förum. Kon-
an sleppir sér, og þá ---------
Ebbi fíni: Nei, þetta má ekki koma fyrir!
Frú Prjála: Maðurinn minn er i félaginu í
kvöld.
Ninna: Mig og mamma fer í bió!
Rasmína: Verið rólegar, frú. Dagar félags-
ins eru taldir!
Gissur: Við hittumst þar aðeins einu sinni í
viku.
Rasmíná.^Enþað er of mikið. Nú verður
komið í vag fyrir það í eitt skipti fyrir öll!
Prófessorinn: Ó, ég missti kassann!
Flugmaðurinn: Það er kannske betra, því
meira verður höggið!
Frú Prjála: Ó-ó! Þér hafið vonandi ekki
meitt yður . . . ?
Ninna: En hvað þetta var gaman! Mamma,
láttu hana gera svona aftur!
Rasmína: Nú býst ég við, að sprengjumar
séu á leiðinni, og konur bæjarins séu komnar
á vettvang til að draga mennina út úr þessu
bæli.
Gissur: Það var mikið, að hún fór, svo að ég
geti aðvarað félaga mina. Bara, að það sé ekki
of seint!
Læknirinn: Nú verðið þér að vera rólegar,
frú. Megið ekkert hugsa — og ekkert tala!
Rasmína: Ómögulegt! Ég get látið vera að
hugsa, en tala--------