Vikan - 07.12.1939, Blaðsíða 11

Nr. 49, 1939
VIKAN
11
Vamban við vinnu.
Frú Vamban: Nú hreinsarðu teppið. Og svo ætla ég rétt að láta þig
vita það, að þú reykir ekki framar inni í stofu.
Pinni: Aumingja pabbi! Sá fær að heyra það! Við verðum að gera
eitthvað fyrir hann.
Vamban: Þetta er skemmtilegt að standa í þessu á heitasta tíma.
Hún er ekki almennileg' konan. Ég þarf að hnerra. Það er rykið.
Kalli (lágt): Nú skal ég sýna honum, hvað að er.

Kalli: Tjaldið frá! Binni og Pinni leika!
Vamban: Nú, já. Eruð þið að óhreinka teppið hennar móður ykkar?
Aðrar eins óartir og fól eru áreiðanlega ekki til. Nú verðið þið barðir.
Vamban: Það er ekkert skemmtilegt að berja teppi í öðrum eins
hita og nú er. En ykkur gæti ég barið mér til yndis og ánægju tímum
saman. Jæja, er ykkur að hitna, annars getið þið fengið meira.
Vamban: Hjálp — lifandi krókódíll! Hann bítur! Hér er ekki hægt
að vera. Ég verð hér ekki einum degi lengur. Hjálp, kona!
Kalli: Sjáið þið nú til þeirra. Nú þykjast þeir vera krókódíll og ætla
■j5!cS' hræða gamla manninn. Ég verð að koma í veg fyrir það.
1
v- --‘v - ý< M p
Kalli: Ég skal hjálpa yður. Krókódíllinn þol-
ir ekki skipstjórann, sem er 300 pund.
Vamban: Fantar, kvikindi! Að önnur eins
böm og þið skulu vera til. Ég vil heldur eitur-
slöngu á diskinn minn en ykkur.
Mosaskeggur: Vinna er blessun. Mér þykir
ekki eins vænt um neitt og að horfa á góða
og heilbrigða vinnu.