Vikan - 07.12.1939, Blaðsíða 17

Nr. 49, 1939
VIK AN
17
KEGAR ÉG VAR I AFRÍKU.
Framh. af bls. 8.
tapaði. Það tók að hýrna yfir hinum spila-
mönnunum. Svo fór Amilcare aftur að
spila einn, og ég stakk upp á númerunum
við hann. Þá vann hann alltaf.
Eftir nokkra stund, var mér farið að
leiðast, og ég sagði:
— Nú skulum við fara héðan.
Við fórum út.
jÞeg’ar við komum út úr spilavítinu þetta
þriðja kvöld, sagði Amilcare, sem var heið-
arlegur maður, við mig:
— Við skulum gera samning. Við skul-
um koma hingað á hverju kvöldi. Ég spila
upp á mína peninga. Þú spilar ekki, þú
gefur mér aðeins númerin. Þegar við kom-
um út, skiptum við ágóðanum til helminga.
Þetta gerðum við í tvo mánuði. Ekki
veit ég, hvaða ári sagði mér númerin, allt-
af réttu númerin. Ég hafði augun hálflok-
uð í augnablik, ég nærri því sperrti eyrun,
og einhvers konar innri rödd sagði mér
númerið alveg greinilega. Eftir sjö eða átta
númer var ég þreyttur, röddin talaði ekki
lengur til min. Við fórum út. Með þessu
móti unnum við á að gizka fimmtíu þús-
und franka á hverju kvöldi.
En auðæfi spilla mannsins friði. Eftir
því sem peningamir, er unnust eins og með
töfmm á nætuma, söfnuðust saman í kistu
minni, urðu dagar mínir æ tilbreytingar-
lausari og órólegri. Ævisaga Ruggero
Bonghi gekk allt of seint, og ég hafði von-
að að verða frægur fyrir þá bók! Nú var
bókin, og þar með frægð mín, farin að riða,
ef svo mætti að orði komast, varð æ dimm-
ari og óljósari með hverjum deginum, sem
leið, með hverri nýrri blaðsíðu. Það var
hinum ærandi nóttum að kenna, hinar
skaðlegu afleiðingar auðfenginna peninga.
En með Ruggero Bonghi og „Flamboy-
ant“ höfðu ástarkvalir mínar horfið, og
mynd hinnar svikulu stúlku fölnað í huga
mér. Það var því engin ástæða fyrir mig
lengur að fara ekki aftur til Evrópu, þar
sem ég átti heima.
Jú, það var ein ástæða. Amilcare. —
Hvernig gat ég yfirgefið hann þannig? Ég
gat ekki fengið af mér að fara frá honum.
Teppabirgðirnar hans voru uppséldar. Nú
lifði hann og auðgaðist aðeins á hinni und-
ursamlegu getspeki minni. Og auðæfin
bökuðu honum hvorki leiðindi né vandræði.
Hann var einföld sál. Hann hefði aldrei
getað skrifað ævisögu Ruggero Bonghi.
Ég sagði við sjálfan mig: — Þegar ég
er hættur að geta unnið, verður Amilcare
að finna eitthvað annað sér til lífsviður-
væris.
En hvemig gat ég fengið hann til þess?
Því að nú þótti mér vænt um hann.
Dagar og vikur liðu, og ákafi minn að
komast burtu óx. Þá datt mér í hug að
reyna að fá Amilcare til að lifa virðulegra
lífi — án þess þó að gera hann reiðan við
mig —, þar sem mér þótti nú orðið svo
vænt um hann.
Ég hugsaði um áform mitt. Ég beið
nokkra daga, áður en ég framkvæmdi það.
Dag nokkurn, þegar mér hafði ekki einu
sinni tekizt að skrifa eina línu, og ég fann,
að Ruggero Bonghi var að hverfa úr huga
mér eins og fallega, svikula stúlkan, ákvað
ég að koma ætlun minni í framkvæmd
miskunnarlaust.
Við vorum við spilaborðið. Amilcare sat,
en ég stóð að baki honum eins og vana-
lega. Hann bíður eftir, að hinir leggi í
borð, eins og hann var vanur, til þess að
þeir hermdu ekki eftir honum og leggðu
á hans númer. Síðan rennir hann augun-
irr til mín. Ég lygni augunum og sperri
'-•'"'n) og hin dularfulla rödd hvíslar:
— Tuttugu og fjórir. Þá segi ég við
Amilcare: — Þrjátíu og fjórir.
Mér virtust hinar fáu sekúndur, sem
litla kúlan var að rúlla, eins og aldir. Ég
hafði hálfgert samvizkubit af að hafa
gabbað hann. Ég sá eftir því og lofaði með
sjálfum mér að láta hann vinna næsta leik
. . . Kúlan litla stanzaði. 34 höfðu unnið.
Þá hvarf allt samvizkubitið. Ég held,
að ég hafi litið hatursfullum augum á
Amilcare. Ég hlustaði á árann minn, sem
stakk upp á fimm, og ég stakk upp á átta
við Amilcare. Átta unnu. Innri rödd mín
sagði: — Tuttugu og einn. Ég sagði við
Amilcare: — Þrjátíu. Númer þr játíu vann.
Ég sagði númer út í bláinn. Þau unnu öll.
Ég gat ekki gabbað hann. Mér gat ekki
skjátlazt.
Allir spilamennirnir æptu. Bankinn sagði
leiknum slitið. Amilcare réði sér ekki af
fögnuði.
Ég fann ógurlega reiði svella um mig
allan. Ég mun aldrei geta gabbað hann.
Ég mun aldrei geta losnað við hann! Ég
mun aldrei ljúka ævisogu Ruggero Bonghi!
Ég mun aldrei komast aftur til Evrópu!
Fólkið var farið að stinga saman nefj-
um á bak við okkur.
— Við skulum fara burt! æpti ég til
Amilcare og ýtti honum, henti mér á hann,
hrinti honum áfram eins og kálfi. Hann
gekk áfram. En þegar við vorum komnir
inn í dimman gang, greip ég í kraga hans,
lyfti honum upp og henti honum út um
gluggann. Ég heyrði dynkinn, þegar líkami
hans kramdist sundur á stéttinni niðri í
húsagarðinum.
Síðan fór ég niður aðrar tröppur, og fór
tafarlaust heim til Evrópu, án þess að
fara einu sinni heim til mín til þess að
skipta um föt.
Sál mín fylltist aftur friði.
En það var ekki fyrr en ég var kominn
til Neapel, að ég mundi eftir því, að í
skúffu í Afríku hafði ég gleymt handrit-
inu og heimildunum að ævisögu Ruggero
Bonghi. Einhvern tíma verð ég að fara
þangað aftur og sækja þau.
FINNLAND — Frh. af bls. 5.
fremstir í þeirri fylkingu Nobelsverðlauna-
skáldið F. E. Sillanpáá, Johannes Linnan-
koski og ljóðskáldið Eino Leino. Gáfað-
asta nútíma ljóðskáld sitt, Uuno Kailas,
misstu Finnar kornungan 1933. Hann var
Jónas Hallgrímsson í finskri ljóðagerð.
Lausn á 26. krossgátu:
27. krossgáta Vikunnar
Lárétt:
1. Hjúksapur. — 8. Vinna. — 13. Út-
sláttur. — 14. Hánfugl. —- 15. Dreg-
ur á tálar. — 16. Hröðu. — 17. Huldu-
mann. — 18. Sníkjudýr, — 19. Önn-
um. — 20. Erl. mynt. — 21. Tunga.
— 22. Ógna.— 24. Óróleiki.— 25. Lít-
ið á. — 26. Óframfærinn. — 28. Basla.
— 30. Vemda. — 31. Stef. — 33.
Káfa. — 35. Mannsnafn, þolf. — 37.
Auð. —- 38. Spilið. — 40. Skora. —
43. Tvíhljóði. — 45. Ræða. — 46.
Gjamma. — 48. Fer á sjó. — 50. Bragðvont. —
52. Ónytjungur. — 54. Guggin. — 56. Kaffibætir.
— 58. Ættamafn. — 60. Eldfjall í Evrópu. — 62.
Gamall verzlunarstaður. — 63. Kvenmannsnafn,
stytt. — 64. Guð. — 66. Titill. — 67. Þemba. —
69. Togar. — 70. Hlass. — 71. Gaddur. — 72.
Frysta. — 74. Fágætur. — 75. Rugl, þolf. — 76.
Sáðkom. — 77. Tæpar. 79. Danslög. — 81. Límir.
— 82. Sælustaður.
Lóðrétt:
1. Eldist. — 2. Hljóð. — 3. Fóstmðu. — 4. Skamm-
stöfun. — 5. Dansleikir. — 6. Dánargjöf. — 7.
Ónefndur. —- 8. Á kjól. — 9. Drykkur. — 10.
Keyra. — 11. Auli. — 12. Sáttfús. — 15. Koma
burt. — 17. Þrír eins. — 18. Hugsjón, eignarf. —
21. Hreitir. — 22. Óbrotin. — 23. Umhugað. —
25. Heyskaparstörf, þolf. — 26. Lina. — 27. Veið-
arfæri. — 29. Mjálm. — 32. Órækt, þolf. — 34.
Kjánar. — 36. Reita saman. — 39. Lærði. — 41.
Vesæl. •— 42. Lærðari. — 44. Ríki í Ameríku. —
47. Hlutaðeiganda. — 49. Brjálað. — 51. Leikfífl.
— 52. Útskítir. — 53. Slæm. — 55. Flana. — 57.
Ærir. — 59. Leynimakk. — 61. Lág rödd. — 62.
Verzlun. — 65. Óhreinkar. — 66. Nes. — 68.
Reykir. — 70. Mannorðið. — 71. Arabíuríki. —
73. Sár. — 75. Tryllt. — 76. Leyfi. — 78. Fjór-
menningar. — 79. Forstjóri. — 80. Fleirt.ending.