Vikan - 25.01.1940, Blaðsíða 11

YIKAN, nr. 4, 1940
11
Vamban: Já, þið öskrið. Sagði ég ykkur
ekki, að þið skylduð eiga mig á fæti, ef þið
snertuð á vopnunum mínum.
Mosaskeggur: Sjáið þennan nýja riffil.
Vamban: Datt 1 tiug og datt í hug . . . Ég
skal fylgja yður til dyra.
Pinni: Við reynum einu sinni enn.
Mosaskeggur: Hann ætlaði bara *yð ná í
myndina til að skoða hana.
Frú Vamban: Gaztu ekki náð í stól, þrjótur-
inn þinn.
Vamban: Ætlar þú nú að drepa okkur?
Kalli: Nei, það hefir mér aldrei dottið í hug.
Ég kem ekki við gikkinn.
Frú Vamban: Ætlarðu að skjóta?
Loftárás
Frú Vamban: Hvaða hávaði er þetta? Ó,
Vamban, loftið mitt. Ertu orðinn hringlandi
vitlaus, maður?
Mosaskeggur: Hana, þar sprakk hjá ma-
dömunni.
Frú Vamban: Hamingjan hjálpi mér, — og
ljósakrónan eyðilögð.
Mosaskeggur: Hana, þar fór Napóleon.
Frú Vamban: Varaðu þig, Vamban!
Binni: Allt er komið upp. Það er úti um
okkur.
Vamban: Hvað eruð þér að blaðra?
Mosaskeggur: Eg er með riffil, sem skýtur
sex skotum án þess að vera hlaðinn.
Pinni (lágt): Við verðum að reyna hann.
Vamban: Eruð þér vitlaus! Ætlið þér að
drepa mig.
Mosaskeggur: Hann hieypti af sér sjálfur.
Ég snerti ekki á honum . . . Mér datt ekki í
hug . . .
Mosaskeggur: Jæja, skipstjóri, það fór þá
eins fyrir yður.
Frú Vamban: Viltu fá mér riffilinn strax,
áður en þú gerir þér fleira til skammar.
Frú Vamban: Skáut ég?.
Mosaskeggur: Já, — en ekki hver?
Vamban: Það munaði ekki um að fá ljósa-
krónu yfir sig.
Frú Vamban: Hvers vegna lemur hann ekki?
Hann danglar út í loftið.
Mosaskeggur: Taktu þetta lyf, skipstjóri.
Binni: Þetta er slappasta barsmíð, sem ég
hefi þolað.