Vikan - 17.02.1940, Blaðsíða 9

VIKAN, nr. 7, 1940
9
.....................■■■■■■■■■ ■■■■■■■ .■■■■■■ ■■■ ■■■■■iV/i,
Á öllum tímum hafa andans menn haft E
É nautn af að túlka hugtök. Viðhorf til hug- \'
I takanna og' mótun hugsananna er mjög i
i einstaklingsbundið. Samanburður á skil- i
: greiningum margra á sama hugtaki gefur i
I þvi á sinn hátt leifturmyndir af sálarlífi [
i og andlegu atgervi einstaklinga og heilla i
S þjóða. Á íslenzku eru ekki til handbækur i
: þessa efnis. Úr þessu vill Vikan bæta að 1
= einhverju leyti og mun framvegis birta úr- i
i val af skilgreiningum ýmissa hugtaka eftir E
É fræga menn. Auðvitað eru spakyrðin ekki i
i aðalatriðið hér, heldur mennirnir, sem sköp- i
i uðu þau. Væri því ef til vill ekki illa til E
i fundið að velja þeim fyrirsögnina: i
Leifturmyndir.
i I>etta er um ástina. i
PLÁTON (427—347 f. Kr.) : Ástin er I
i visst stig af brjálsemi. E
i BOETIUS: Hver vill setja ástinni lög? i
= Ástin er sjálfri sér æðstu lög. i
ROLLENHAGEN: Ástin er svo banvænt E
i eitur, að hún smýgur í gegnum merg og i
i bein, líkt og eldingin gegnum stái og stein. E
SHAKESPEARE: Ástin er aðeins ólga í i
i blóðinu og eftirlátssemi i holdinu. i
GOETHE: Þvi er þannig varið með ást- \
É ina, að þú vinnur hana, af því að þú sækist i
i ekki eftir henni, og oftast fellur hún að- 1
i eins þeim í skaut, sem elta hana ekki. i
FICHTE: Ástin er frumeind mannsins; E
i *um leið og hann er til sem fullþroskuð i
i vera, er hún fyrir hendi, og engu verður i
i við hana bætt. 1
GOETHE: Það liggur í eðli ástarinnar i
E að halda sig eina hafa réttinn, sem réttur E
i allra annarra hljóti að hverfa fyrir.
| BYRON: Ástin er ljós af himnum, geisli E
i frá frumlind allra sólna, dýrðarbaugur um i
i dásemdir jarðarinnar. =
E HEINE: Það, sem englamir nefna E
i himneska gleði, djöflarnir þjáningar helvit- i
i is, kalla mennirnir ást. É
GEIBEL: Ástin verður æ sá gullni stigi, i
i sem leiðir hjartað til himins. i
LYTTON: Ástin er atvinna slæpingjans, É
i en slæpingur hins starfsama.
MÚLLER: Lögin segja: hverjum sitt. i
i Ástin: allt er þitt. E
E WEBER: Ástin er og verður hið dýrð- i
i legasta náttúruljóð; en því miður likist hún [
É dægurblóminu, sem ber aðeins einu sinni i
E blóm. i
BYRON: Ástin er hégómagirni, og sjálfs- i
i elska er upphaf hennar og endir. i
HEINE: Þú spyrð mig, barnið gott, hvað [
i ást sé? Stjarna í mykjuhaug. i
E HALM: Eitt sinn er heimsþreyttir guð- E
| imir flýðu upp í stjörnutjald sitt, tóku i
[ þeir með sér allt, sem þeir áttu, nema ást- [
E ina, er þeir gleymdu. 1
HALM: Ég spyr þig, hjarta mitt: Hvað [
E er ástin ? Segðu: Tvær sálir og einn hug- 1
\ ur, tvö hjörtu og einn hjartsláttur. |
RÚCKERT: Ástin er stjama skáldskap- [
= arins, hún er kjami lífsins. Og sá, sem hefir E
i ort tæmandi um hana, er eilifur.
STORM: Ástin líkist feimnustu konu. [
i Hún fyrirverður sig, ef hún sér sitt eigið i
[ andlit. Hún vill vera leyndardómur eða [
i deyja ella. [
SAPPHO: Sviptu mig ekki trúnni á ást [
| þina, þá skal ég lofa guð fyrir örlög mín |
[ og himinglöð setjast að í auðninni.
■ ■■■■■■ M MM ■ M M ■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■ M MM ■■■ I M ■■ M ■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■
Tízkumyndir.
Morgunæfing: Styðjið hægri hendi á
vinstri fót og sveiflið hægri handlegg
upp. Skiptið síðan um hendi, og end-
urtakið æfinguna með vinstri hand-
legg-
Lagleg og hlý skautapeysa.

Fallegur telpukjóll úr ullarefni. Sniðið er
ákaflega einfalt — ekkert skraut nema að
framan og á ermunum.
Þessi búningur er frá París. Hann er ekki
fallegur, en hefir það til síns ágætis, að það
er engin hætta á að handskjólið glatist. Ann-
ars er frakkinn sjálfur anzi snotur og klæði-
legur. Hatturinn er úr ljósgráu efni.