Vikan - 23.05.1940, Blaðsíða 5
VIKAN, nr. 21, 1940
5
ÞjÉepmi, Hinppi og iangelái
verður heimur Jacks London.
I þessari grein segir Irving Stone frá ferðum
Jacks með atvinnuleysingjunum, reynslu hans
af óréttlætinu í þjóðfélaginu og mörgu fleiru.
egar Jack og félagi hans,
Frank Davis, komu til
Sacramento til að hitta atvinnu-
leysingjana, var þeim sagt, að
þeir væru lagðir af stað til
Ogden. Þeir fóru upp í lestina og komust
sem farþjófar til Truckee, en þar voru þeir
reknir út. Sama kvöld reyndu þeir að ná
í aðra lest, Frank heppnaðist það, en
Jack varð eftir. Skömmu síðar
komst hann samt upp í lest, en'
sofnaði þar, og vaknaði ekki fyrr
en hann kom til Reno. Hann gekk
um bæinn allan daginn og horði á
atvinnuleysingjana, sem voru að búa
sig undir að leggja af stað austur á
bóginn. — Hann fór samt sem áður
með lest til Wadsworth, þar sem
hann svaf til klukkan fjögur um
morguninn, en þá var hann rekinn
út. Þá komst hann í aðra lest, þar
sem hann hnipraði sig saman bak við
vélina, en þá komst neisti í frakkavasa
hans, þegar lestin fór af stað, og hann gat
ekki slökkt hann. Hann eyðilagði bæði
frakka sinn og jakka.
Um kvöldið hitti hann Frank í Winne-
mucca. Þeir urðu ásáttir um að bíða at-
vinnuleysingjanna frá Reno og slást í för
með þeim, en þegar þeir sáu lestina, varð
freistingin of mikil. Tveim dögum síðar
skildu leiðir Jacks og Franks á ný. Jack
skrifaði með barnalegu hrafnasparki:
„Þjóðvegurinn hefir ekki lengur neitt
aðdráttarafl fyrir Frank. Honum finnst
þetta alltof tilbreytingarlítið. Þó að hann
hafi ákveðið að fara vestur á bóginn aftur,
er ég viss um, að
hann hefir haft gott
af þessu ferðalagi.
Sjóndeildarhringur
hans hefir víkkað,
og það er enginn efi
á því, að hann verð-
ur flækingum hjálp-
samur, ef hann get-
ur. I kvöld fer hann
vestur á bóginn, og
ég austur."
Jack fannst flæk-
ingslífið alltaf vera
tilbreytingarsamt. -
Hann betlaði, hitti
marga flækinga, og
gaf þeim af pening-
um sínum og tóbaki,
þvoði fötin sín og
matreiddi í félagi
Ævintýri Jacks Lóndon sem flækings áttu ekki
hvað minnstan þátt í þvi að þroska hann.
við þá, spilaði á spil og sagði lygasögur.
— Jack var orðinn snillingur í að ljúga
upp sögum, og undir því var allt hans líf
komið. Undir eins og eldhúshurðinni var
lokið upp, varð hann að hafa söguna á
takteinum. Einu sinni lauk vingjarnleg,
gömul móðir upp eldhúsdyrunum fyrir
honum í Reno, og Jack breyttist strax í
óhamingjusaman, saklausan strák. Hann
kom ekki upp einu einasta
orði. Það var greinilegt, að
hann hafði aldrei beðið um
mat áður. — Konan varð að
ganga á eftir honum með að
koma inn í eldhúsið og þiggja matarbita.
Síðar barði hann að dyrum hjá tveimur,
rosknum ungfrúm í Harrisburg í Penn-
sylvania-ríkinu um það leyti, sem þær
voru að setjast að morgunverði. Þær
buðu honum til borðstofu til að borða
ristað brauð og egg. Konurnar þekktu
ekkert til ævintýra, og Jack var glor-
hungraður, því að hann hafði ekið
sem farþjófur alla nóttina með lest-
inni. Á meðan vinnustúlkan var á
þönum eftir meira brauði og eggjum,
sagði hann konunum lygasögur, sem
þær urðu ákaflega hrifnar af. Jack
gleymdi þessum morgunverði aldrei,
og konurnár hafa áreiðanlega ekki
gert það heldur.
Þegar hann komst ekki inn til fína fólks-
ins, og sulturinn var að gera út af við
hann, fór hann í fátækrahverfin. Þar var
alltaf hjálp að fá. Jack sagði oft síðar,
að hið göfuga væri ekki í því fólgið að
gefa hundi kjötbein, heldur að skipta kjöt-
beininu á milli sín og hundsins, þegar
maður væri jafn svangur og hann.
Mesta ánægju hafði Jack af hinu hættu-
lega kapphlaupi við lestina. Hann hljóp á
undan henni og þegar hún fór svo fram
hjá honum, stökk hann upp á brettið.
Venjulega var tekið eftir honum, lestin
nam staðar, og hann var rekinn af. En
þá beið Jack þar til dimmt var orðið, og
lestin fór af stað á
ný. Ekki leið þó á
löngu, þar til hún
nam staðar á ný.
Leikurinn gat hald-
ið áfram þar til
langt fram á nótt.
Jack khfraði upp á
þakið, stökk af einu
þakinu á annað, lét
sig renna undir
vagninn og bjó um
sig á stöngunum
þar. Þessi átján ára
gamli strákur, sem
alls staðar vildi vera
fremstur, hafði enn
meira gaman af
þessum leik, þar
sem hann vissi, hve
hættan var mikil.
Amerískir vöruvagnar. Með svona vögnum ferðaðist Jack London mikið á flækingsái-um sínum.