Vikan - 23.05.1940, Blaðsíða 15

VIKAN, nr. 21, 1940
15
Atburðirnir í Mayerling.
Framhald af bls. 4.
eiginkonunnar. — Hver og einn, er misst
hafa sína nánustu, geta eflaust skilið hina
þungu sorg, er fyllti huga móðurinnar, er
missti svo sviplega einkason sinn, er hún
unni hugástum. I bréfi til vinkonu sinnar,
bréfi, sem ritað er skömmu síðar, lýsir
hún því, hvernig sér hafi orðið við, er hún
síðar um nóttina heyrði hófagiam hest-
anna, er gengu fyrir líkvagni þeim, er flutti
Rúdolf liðinn yfir hallargarð keisarahall-
arinnar til Kaputsinarkapellunnar, þar
sem jarðneskar leifar Austurríkiskeisara-
ættarinnar eru geymdar.
Stóðst hún ekki mátið, klæddi sig í
skyndi, og hljóp fáklædd til hinnar ein-
manalegu kapellu. Er það neðanjarðar-
hvelfing mikil, og margir tugir, eða jafn-
vel hundruð, líkkista standa þar hlið við
hlið. Og við kistu sonar síns lá kona þessi
lengi í þögulli bæn, lömuð yfir örlögum
glæsilegs sonar, er hún hafði vænt sér svo
mikils af.
En, sem kunnugt er, urðu örlög þess-
arar konu, sem um eitt skeið var talin
fegursta kona í Evrópu, einnig hin sorg-
legustu. Hún virtist hvergi finna ró né
hvíld. Pór úr einu landi í annað, og féll
að lokum fyrir hnífstungu morðingja suð-
ur í Sviss.
Ferðamenn, _er til Vínarborgar koma,
leggja venjulega leið sína til Kaputsínar-
grafreitsins. Ósjálfrátt er staðnæmst við
þrjár líkkistur, er standa hlið við hlið.
Tvær þeirra eru afar miklar um sig og
skrautlegar, en sú í miðið er áberandi lítil
og viðhafnarlaus. I þeirri.kistu hvíla leifar
Rúdolfs keisaraerfingja, en í hinum eru
leifar foreldra hans. — Lík hlutföll og í
lifanda lífi.
Þetta sama kvöld var einnig lík Maríu
Vetsera flutt frá Mayerling, en á mjög
einkennilegan hátt. Tveir frændur hennar
sóttu líkið til Mayerling og sátu þeir sitt
hvoru megin við það í vagninum, en hins
vegar var líkið reist upp á milli þeirra, og
sat þannig, að ekki var unt að sjá annað,
en að þar færi lifandi maður. Var það svo
um nóttina jarðað í kirkjugarðinum í
Heiligenkreus, og á leiði hennar stendur
enn þann dag í dag litli, hvítmálaði tré-
krossinn, sem fyrr er getið.
Þó að atvikin höguðu því nú þannig, að
atburðir þessir kæmust á hvers manns
varir, átti samt að dylja þá svo lengi sem
unt var. Þær fregnir voru sem sé fyrst
látnar berast út, að Rúdolf hefði dáið af
afleiðingum slysfara, í veiðiför, en þeirri
fregn trúðu engir. En hins vegar barst sá
orðrómur út, að Rúdolf hefði verið myrt-
ur á hinn svívirðilegasta hátt, annað hvort
af andstæðingum sínum, eða þá beinlínis
eftir skipun föður hans. Og þegar þannig
var komið málum, neyddust nánustu að-
standendur hans til þess að skýra nokk-
urn veginn rétt frá atburðum.
Eitt af því markverðasta, sem ferða-
mönnum, er til Vínarborgar koma, er sýnt,
er hin gamla keisarahöll, Hofburg. Stend-
ur hún í miðri borginni. Þar rifjast óhjá-
kvæmilega margt upp fyrir þeim, sem
kunnugir eru sögu hins gamla Austurríkis.
Hér hafa í aldaraðir ráðið húsum voldug-
ustu einvaldsherrar Norðurálfunnar, og
hér hafa einnig gjörzt þeir atburðir, er
knúðu fram veiklun hins volduga keisara-
veldis, atburðir, sem að lokum orsökuðu
algjört áhrifaleysi, vegha afturhaldssemi
og skorts á víðsýni. Og að síðustu réði
þarna húsum sá keisarinn, ér lagði allt í
rústir, bæði veldi Austurríkis og hamingju
flestra ástvina sinna, Franz Jósep, er dó
háaldraður í þann mund, er hið mikla ríkis-
bákn liðaðist í sundur, í marga ríkishluta.
Vinnuherbergi hans stendur alveg
óbreytt enn þann dag í dag, alveg eins
og þegar hann í síðasta sinni sat þar veik-
ur og yfirbugaður, bæði af áhyggjum hins
voðalega stríðs, og sennilega einnig af ást-
vinamissi og einkasorgum.
I herbergi þessu er málverk af keisar-
anum, sem mér varð mjög starsýnt á.
Fyrst og fremst af því, hversu óvenjulega
vel það er málað. En þar situr gamli mað-
urinn, þungbúinn og sorgmæddur á svip,
við skrifborðið sitt og horfir á myndina
af einkasyni sínum, er stendur á borðinu
fyrir framan hann.
Það er auðséð, að málarinn hefir lagt
mesta áherzlu á, að sýna sem bezt hina
glæsilegu drætti í andliti Rúdolfs, því að
skarpa birtu leggur einmitt á andlit hins
unga manns, og hver dráttur er skýr og
lýsir ákveðnum og frjálsum vilja þess
manns, er ætlar sér að láta gott af sér
leiða, og borinn er til mikilla dáða.
Það er mynd hins stöðuga sorgarleiks:
Að í hfanda lífi er auðvelt að vera óbil-
gjarn harðstjóri, jafnvel sínum nánustu,
en að dauðan mann er aldrei hægt úr helju
að kveða, hversu djúp og einlæg sú sorg
og iðrun er, sem bak við kann að liggja.
Gerið í dag tilraun, sem tekur af allan efa.
Kaupið
eina dós af
LIDO-
SPORTKREMI
og berið vandlega á
hálft andlitið, en ekk-
ert á hinn hlutann. Ef
þér eruð óánægð með
árangurinn, þá skilið
dósinni aftur og fáið
yðar peninga.
I»ér notið
framvegis
LIDO-
SPORTKREM.
Hvert tölublað vikunnar
kemur fjTÍr augu
30,000 manns.
Auglýsið í Vikunni.