Vikan - 13.03.1941, Qupperneq 1

Vik
Ógnir hafs og nauða.
H||||||AFIÐ skapar oss fs-
lendingum örlög. Undir
1111 duttlungum þess er af-
koma vor að miklu leyti
komin. Það er vort líf — og
vor dauði. Ofsi þess og mildi
mótar upplit og viðmót manna
og kvenna. Björgin er sótt í
banvænt fang hafsins, en
stundum bregður það svo
hramminum, að skip og menn
hrekjast um þróttvana, eins og
kufungar og skeljar, og lenda
í hinum mestu nauðum úti á
reginsjó eða uppi við land-
steina.
Síðustu daga febrúar og það,
sem af er þessum mánuði hefir
mörg slys borið að höndum:
Vélbáturinn Hjörtur Pétursson
frá Siglufirði hefir farizt með
allri áhöfn, 6 mönnum. Togar-
inn Gullfoss er talinn af; á
honum voru 19 menn. Tvö skip,
annað danskt, en hitt portu-
galskt, strönduðu við Rauðar-
árvíkina í Reykjavík. Mann-
björg varð, enda rösklega unn-
ið að björgunarstarfinu. Belg-
iskt skip, 5 þús. smál., strand-
aði við Kötlutanga, austan
Hjörleifshöfða; allri áhöfn var
bjargað. Margir bátar slitnuðu
upp á innri höfninni í Reykja-
vík og rak þá í land og sumir
sukku. Fjórir vélbátar í Kefla-
vík og Njarðvíkum, brotnuðu
1 spón, en ekkert slys varð á
mönnum. Sex menn fórust í
lendingu í Vík í Mýrdal. Brezk-
ur togari sigldi vélbátinn Olgu
frá Vestmannaeyjum í kaf;
einn maður drukknaði. Vélbát-
urinn Þórir frá Reykjavík og
brezkur togari strönduðu á
Skerjafirði; mannbjörg varð.
— Það hörmulega slys vildi og
til á Isafirði, að snjóflóð varð
tveimur telpum að bana.
Sjá grein séra Sigurbjörns
Einarssonar á bls. 3.
Níðhöggur styrjaldar fer um lönd og loft og höf og
grandar mönnum og eyðileggur mannvirki. Vér Islend-
ingar erum ekki ófriðaraðili, en meðal vor er pó háð
barátta við höfuðskepnurnar upp á líf og dauða og
pjóðin geldur í pví stríði mikið afhroð á ári hverju.

Mynd þessi er tekin í kirkju einni í London. Loftvaxnaflauturnar hljóma — enginn veit,
hvar næsta fórnin verður færð. Mannlegur máttur gerir sitt ítrasta til að koma í veg
fyrir slysin og bjarga og hjúkra — en oft er enga huggun að fá nema líkn bænarinnar.