Vikan - 29.05.1941, Síða 5

VIKAN, nr. 22, 1941
5
Dœtur

iii iii 111 ■ M iimi ii 11
Æfintýri fyrir fullorðna eftir W. Somerset Maugham.
i ii ■■ i n ii 111 iii ■ i ■■ iii ■ i
Síamskonungs.
Fyrst eignaðist konungurinn í Síam
tvær dætur og kallaði þær Nótt og
Dag. Síðan bættust tvær aðrar við
og þá breytti hann nöfnum hinna tveggja
og lét dætur sínar fjórar heita eftir árs-
tíðunum: Vor og Haust, Vetur og Sumar.
Tíminn leið og hann eignaðist þrjár dætur
í viðbót og breytti þá enn nöfnum hinna
fyrri og skírði dætur sínar eftir vikudög-
unum. En þegar áttunda dóttirin fæddist,
vissi hann ekki, hvað til bragðs skyldi
taka, unz honum datt í hug, að láta þær
heita eftir mánuðunum.
Drottningin minnti hann á, að þeir væru
aðeins tólf og sagði, að það mundi rugla
sig að eiga að muna svona mörg ný nöfn.
En konungurinn var þannig gerður, að ef
hann hafði ákveðið eitthvað, gat hann
ómögulega hætt við að framkvæma það.
Hann breytti því nöfnum dætra sinna og
kallaði þær Janúar, Febrúar, Marz (auð-
' vitað á síamisku), þangað til kom að þeirri
yngstu, sem var kölluð Ágúst og sú, er
næst fæddist, fékk nafnið September.
,,Og þá eru aðeins eftir Október, Nóv-
ember og Desember," sagði drottningin.
,,Og svo verðum við að breyta öllum nöfn-
unum aftur.“
„Nei, það gerum við ekki,“ sagði kon-
ungurinn, „því að ég álít tólf dætur vera
nægilegt fyrir einn mann og þegar bless-
unin hún Desember er fædd, neyðist ég til
að lífláta þig.“
Konungurinn grét sáran, þegar hann
sagði þetta, því að hann unni drottningu
sinni hugástum. Og auðvitað féll drottn-
ingunni þetta þungt, því að hún vissi, að
það mundi valda konunginum sárrar
hryggðar að lífláta hana. Og ekki yrði það
skemmtilegt fyrir hana sjálfa. En þetta
kom aldrei til að valda þeim áhyggjum,
því að September var síðasta dóttirin, sem
þau eignuðust. Eftir þetta átti drottning-
in ekki annað en syni og þeir voru látnir
heita eftir bókstöfunum í stafrófinu og
engin ástæða var til að óttast neitt, hvað
þá snerti, að minnsta kosti ekki í náinni
framtíð, því að hún var ekki komin lengra
en að stafnum J.
En dætur Síamskonungs höfðu orðið
bitrar í skapi vegna þessara nafnbreyt-
inga og fór geðillska þeirra eftir því, hve
oft þær höfðu orðið að skipta um nafn.
En September, sem aldrei hafði borið ann-
að nafn (nema uppnefni, sem systur henn-
ar höfðu gefið henni vegna hinna erfiðu
skapsmuna sinna), var blíðlynd og yndis-
leg í alla staði.
Ein var sú venja konungsins í Síam, sem
ég álít, að innleiða ætti í Evrópu. I stað
þess að þiggja gjafir á afmælisdegi sínum,
gaf hann sjálfur gjafir. Eitt árið gaf hann
öllum dætrum sínum fallegan, grænan
páfagauk í fögru gullbúri. Þau voru níu
og á hvert þeirra var ritað nafn þess mán-
aðar, sem prinsessan hét eftir, er átti búr-
ið. Prinsessurnar níu voru mjög hrifnar
af páfagaukunum sínum og á hverjum
degi eyddu þær einum klukkutíma í að
kenna þeim að tala. Svo kom að því, að
páfagaukarnir gátu sagt: „Guð verndi kon-
unginn“ (á síamisku og það er mjög erfitt)
og sumir þeirra gátu líka ,sagt „fagra
Polly“ á hvorki meira né minna en sjö
austurlenzkum tungumálum.
En morgun einn, þegar September prins-
essa ætlaði að bjóða páfagauknum sínum
góðan daginn, lá hann dauður á gólf-
inu í gullbúrinu. Hún fór að hágráta og
hirðmeyjarnar gátu ekki með nokkuru
móti huggað hana. Og af því að hirðmeyj-
arnar ætluðu út að skemmta sér, komu
þær September prinsessu eins fljótt í rúm-
ið og þeim var unnt og létu hana eiga sig.
Og er hún lá þarna í rúminu og grét
enn og var orðin svöng, sá hún lítinn fugl
koma inn í herbergið sitt. Hún tók þumal-
fingurinn út úr munninum og settist upp
í rúminu. Og litli fuglinn tók að syngja
og hann söng yndislega um vatnið í garði
konungsins og um pílviðartrén, sem horfðu
á mynd sína í rennisléttu vatninu, og gull-
fiskana, er sýndust svífa á milli greina
trjánna, sem spegluðust í vatninu. Þegar
fuglinn hafði lokið söngnum, var prins-
essan alveg hætt að gráta og búin að
gleyma því, að hún hafði engan kvöldmat
fengið.
„Þetta var ljómandi fallegur söngur,“
sagði hún.
Litli fuglinn hneigði sig, því að þeim,
sem skapa list, eru eðlilegir góðir siðir og
þykir gott að vera metnir að verðleikum.
„Mundir þú vilja fá mig í staðinn fyrir
páfagaukinn ?“ spurði litli fuglinn. „Ég er
að vísu ekki eins fagur á að líta, en aftur
á móti get ég sungið miklu betur.“
September prinsessa klappaði saman
lófunum af ánægju og þá hoppaði litli fugl-
inn upp á rúmendann hjá henni og söng
hana í svefn.
Þegar hún vaknaði morguninn eftir, sat
litli fuglinn enn á sama stað og er hún
Maggí
Raggi.
Raggi: Eldur! Eldur! Það er kviknað í
Kallabúð!
Maggi: Komdu, komdu! Ég ætla að
brjóta brunaboðann!
Raggi: Nei, ég held nú ekki, góði.
Ég sá eldinn fyrst. Það er ég, sem á
að brjóta brunaboðann.
Maggi: Þú? Þú ert svo mikill tappi,
að þú nærð ekki einu sinni upp í bruna-
boðann!
Maggi: Jæja þá. Það tekur því ekki
að rífast út af því. Brjóttu hann.
Raggi: Lagsmaður, þetta er nú spenn-
andi.
Raggi: Ég hefi verið að bíða eftir þessu
tækifæri i mörg ár.
Maggi: Já, þú ert allt af svo fjári
heppinn.