Vikan - 12.06.1941, Blaðsíða 14

14
VIKAN, nr. 24, 1941
Æfintýri ungfrúarinnar.
Framh. af bls. 6.
ið í hrein nærföt um morguninn, vegna
hins óþriflega ferðalags með lestinni.
Dökkklædda konan tók hendurnar af
mjöðmunum og gerði sig líklega til þess
að hjálpa til við að færa hana úr fötunum.
Fyrir utan dyrnar heyrðist þrusk eins og
lögregluþjónninn væri í þann veginn að
koma inn. Ungfrúin hljóðaði upp yfir sig
og byrjaði að hneppa, krækja og leysa frá
sér í einu hendingskasti, en jafnóðum og
hún fleygði frá sér fötunum greip sú dökk-
klædda þau og þuklaði og leitaði í þeim með
æfðum handatiltektum. Að lokum stóð
ungfrú Charters berstrípuð á gólfinu með
góða samvizku, sem henni fannst þó lítið
skjól í og myndi fegin hafa látið fyrir
þynnsta sumarkjól.
Sú dökkklædda var nákvæm. Hún bar
sokkana upp að birtunni og kreisti líf-
stykkið. Loksins var hún ánægð og renndi
nú rannsakandi augum yfir hinn hnípna
líkama ungfrú Charters um leið og hún
sneri henni í hring. Nú áttu lausnarorðin
að koma. I stað þess heyrði hún andköf
að baki sér — síðan kom augnabliks þögn
og svo eitt óheillavænlegt ,,loksins“!
Sú svartklædda þaut fram að dyrunum
og kallaði út. Ungfrú Charters heyrði ákaf-
ann í rödd lögregluþjónsins, er hann svar-
aði og fótasparkið glumdi á ganginum,
þegar hann kom hlaupandi. Hugurinn
hljóp á harðaspretti, en rak sig óðara á.
Hvað var nú á seyði? Hvað átti þetta að
þýða? Sú dökkklædda sagði með mein-
fýsnu háðbrosi:
„Jæja, blessuð dúfan, nú skulum við
líta á boðskapinn, sem stendur skrifaður á
sitjandan ungfrúarinnar!“
Næstu augnablikin voru martröð á
hæsta stigi, þegar sofandinn veit, að hann
er að dreyma, veit, að hann muni sleppa úr
klípunni, en verður að bíða þangað til hann
fær að vakna. Sú dökkklædda hafði nú
fengið bláklæddan kvenmann sér til að-
stoðar. Önnur þeirra las úr þeim bókstöf-
um, sem sjáanlegir voru, en hin skrifaði og
bölvaði með sjálfri sér þeim óvana, sem
sumir njósnarar höfðu, að skrifa leyndar-
mál sín aftur á bak. Nokkur nærgætni var
þó sýnd vegna aldurs og vegabréfs ungfrú
Charters. Hurðin var í hálfa gátt, og lög-
reglan beið fyrir utan. Þar var mikil há-
reysti, en engar hótanir. Konurnar hlust-
uðu vantrúaðar á þá skýringu, sem hún
gaf á uppgötvun þeirra og höfðu ekki einu
sinni fyrir því að skrásetja hana.
Loks var afritið búið. Bláklædda konan
fékk ungfrú Charters aftur föt hennar
vingjarnlega, en sú svartklædda bannaði
henni hins vegar að setjast, svo að letrið
dýrmæta skyldi ekki mást af. Með lög-
regluþjón sér við hlið og konumar fyrir
aftan stóð nú veslings ungfrúin aftur
frammi fyrir lögreglufulltrúanum á bak
við stóra borðið. Hún var eldrauð í fram-
an og henni fannst sem roðinn gengi inn
Vikunnar.
I.árétt skýring: — 1. langdægrið. — 11. stakkur.
12. hata. — 13. geislun. — 14. mannsnafn (stytt).
— 16. gróðavegur. — 19. svaðinn. — 20. snös. -—
21. sængurklæði. — 22. fjörugróður. — 23. kaðall.
— 27. hæð. — 28. stefna. — 29. kassi. — 30.
hnoðað. — 31. festa. — 34. hreppi. — 35. spör-
fuglar. — 41. hak. — 42. óslitnu. — 43. kenning-
amafn. — 47. hans hátign. — 49. fornafn. — 50.
trylli. — 51. kúla. — 52. óp. — 53. á fæti. — 56.
hvíli. — 57. söng. — 58. leðja. — 59. dráttur. —
61. sonur Adams. — 65. höfuðbúnað. — 67. grípi.
— 68. goða. — 71. vopn. -—• 73. liti. — 74. nátt-
úruvísindi.
L,óðrétt skýring: — 1. synd. 2. nautn. — 3. for-
setning. -— 4. erta. — 5. dvala. — 6. líta. — 7.
sarg. — 8. frumefni. — 9. mann. — 10. askur.
— 11. yfirvofandi háskinn. — 15. fylgifé. -— 17.
ástæður. —*- 18. kongsgersemi. — 19. reglur. —
24. óvinna. — 25. band. — 26. fjár. — 27. hólbúa.
— 32. rit. — 33. postuli. — 35. mylsna. — 36.
hljóð. — 37. fornafn. — 38. surt. — 39. kaðals.
— 40. sævarheiti. — 44. ýtar. 45. notuðum. —
46. samskeyti. — 48. ósoðin. — 49. löngun. — 54.
raup. — 55. guðshús. — 57. vopn. — 60. not. —
62. aum. — 63. fiskur. — 64. sig. — 66. ámæli. —
68. tré. — 70. forsetning. — 71. haf. — 72. ellefu.
Lausn á 91. krossgátu Vikunnar.
I.árétt: — 1./ Hellismannasaga. — 13. Varmá.
— 14. rómar. — 15. rá. — 17. spá. — 19. tak.
— 20. öl. — 21. trana. — 23. áta. — 25. rista. —
27. unga. — 28. Klifs. — 30. róum. — 31. gin. —
32. Re. — 33. af. — 35. ala. — 36. ið. — 37. mór.
— 38. gær. — 40. an. — 41. dá. — 42. ól. — 44.
mundangshófið. — 46. la. — 47. um. — 49. úf. •—
51. rof. — 54. fær. — 56. sú. — 57. sæi. — 59. gá.
— 60. áð. — 61. sem. — 62. alna. — 64. rósta.
— 67. gall. — 68. kinna. — 70. stó. — 71. tælda.
— 72. að. — 73. dug. — 75. rós. — 76. at. — 77.
falar. — 79. óáran. — 81. blaðaskammirnar.
í bein. Fulltrúanum var afhent afritið.
Hann athugaði það gaumgæfilega, fyrst í
gegn um stækkunargler og síðan með
spegli. Lögregluþjónninn og konurnar
tvær teygðu úr álkunum, til þess að kom-
ast á snoðir um örlög Frakklands, sem
duttlungar hamingjunnar höfðu lagt í
hendur þeim.
,,Og nú,“ stóð skrifað með stórum stöf-
um, „vinn ég verk mín með ánægju, svo
er Pillules Jink fyrir að þakka.“
Fulltrúinn varð hugsi á svipinn; 'hann
starði á ungfrú Charters, því næst á að-
stoðarkonurnar. Allt í einu þreif hann dag-
blaðið sitt, sem lá samanbrotið á borðinu
undir hönzkunum hans. Hann opnaði það í
flýti og leitaði. Á sjöundu síðu fann hann
það. Fyrirsögnin var „kvensjúkdómar".
Fyrir neðan stóðu einmitt orðin, sem lesið
hafði verið úr með svo miklum erfiðismun-
um. Þá kom mynd af glaðlegri, ungri
stúlku. Línu líkamans minntu á uppdrátt
af stórborg. Hann sat þögull og bar þetta
saman og beitti stækkunarglerinu óspart.
Loks leit hann upp, og er ungfrú Charters
mætti augnaráði hans, sá hún þar bregða
fyrir skilningsglampa, eins konar sigur-
leiftri og niðurbældum hlátri. Það var
erfitt að standast þetta augnaráð, en þau
óþægilegu atvik, sem tílviljunin hafði bak-
að henni, megnuðu þrátt fyrir allt ekki
að kæfa allan enskan kjark í brjósti henn-
ar. Hún átti eitt kröftugt orð ósagt:
Lóðrétt: — 1. hortugir. — 2. LV. 3. lasna.
— 4. Irpa. — 5. smá. — 6. má. — 7. nr. — 8. nót.
— 9. amar. — 10. sakir. — 11. ar. — 12. afla-
mann. — 16. árnið. — 18. útigangshesta. — 20.
ötula. — 22. agn. — 23. ál. — 24. a. — 26. sóa.
— 28. kær. — 29. sag. — 32. ró. — 34. fæ. — 37..
mánar. — 39. rófur. — 41. dul. — 43. lim. — 45.
lúsakamb. — 48. rúplatur. — 50. fælið. — 52.
og. — 53. far. — 54.‘fáa. — 55. æð. — 56. selda.
— 58. inn. — 61. sal. — 63. andað. — 65. ós. —
66. tó. — 67. gæsar. — 69. aula. — 71. tóri. —
74. gas. — 75. rám. — 77. fa. — 78. rk. — 79.
óm. — 80. NN.
„Ég ætla mér að kæra ástandið á járn-
brautarnáðhúsinu fyrir heilbrigðisstjórn-
inni!“
. Þetta var það bezta, sem hún gat gert.
Hin hótunin, sem henni hafði fyrst dottið
í hug, að senda umkvörtun sína til sendi-
herrans í París og heimta uppreisn og
opinbera afsökun, myndi ekki duga. Bæði
hún og fulltrúinn vissu, hvernig á því stóð.
Hún myndi aldrei geta fengið sig til að trúa
nokkurri einustu manneskju fyrir þessari
átakanlegu reynslu sinni. Á slíkt mátti
aldrei minnast í virðulegum samræðum.
Hve biturt háð! Loks eftir fjörutíu löng
ár hafði hún lent í óvanalegu æfintýri, en
það þurfti þá endilega að vera þess eðlis,
að velsæmisins vegna var hún neydd til að
þegja yfir því.
Ungfrú Charters efndi þetta. Ættingj-
arnir, sem tóku á móti henni daginn eftir,
voru þeirrar skoðunar, að dvölin í Frakk-
landi hefði ekki haft sérlega góð áhrif á
hana. Þeim þótti hún vera hæglát og þögul
og gerðu þess vegna tilraun til að hrista
af henni deyfðina. Henni var boðið í glað-
vær samkvæmi, þar sem hún sat og hlust-
aði þögul og með samanklemmdar varir á
frásagnir um ferðalög og ævintýri frá
stórborgum og baðstöðum.
„En þá hafði vesalings Aggie aldrei frá
neinu að segja,“ eins og ein frænka henn-
ar komst að orði.