Vikan - 10.09.1942, Blaðsíða 8

8
VTKAN, nr. 31, 1942
Ovæntur atburður.
Lási: Nei, ég er ekki að plata, Mikki. Hann Láki
sagði mér það. Það eru allir að tala um það.
Lögregluþjónninn: ?
Lúlli: Já, þetta eru sannarlega fréttir.
GuIIi: Ég á bágt með að trúa því.
Polli: Heldurðu, að það haldi áfram ?
Pési: Nei, ég efast um, að hann haldi út einn dag.
Daddi: Nei, þetta er það ótrúlegasta, sem ég hefi
heyrt.
Geiri: Hann hefir aldrei gert neitt þessu líkt.
Kiddi: Ég frétti þetta í .morgun og sagði konu
minni það, en hún vill nú aldrei trúa neinu.
Palli: Ætli Gissur hafi frétt þetta?
Kalli: Þetta hlýtur að gleðja Rasmínu.
Kári: Lilli, farðu heim og segðu Gunnu þetta.
Lísa: Það er alveg satt, mamma sagði Siggu það,
en hún vildi ekki trúa því.
Dóra: Mamma mun heldur ekki trúa því.
Putti: Já, heimurinn er að breytast.
Gissur: Ertu viss um, að það sé ekki einhver
misskilningur.
Láki: Nei, Gissur. Lína sagði Stínu það, og hún
sagði Rósu það, en Rósa heyrði Sillu segja Millu —.
Gissur: Getur þetta verið satt? Ég verð að fá
fréttimar beint frá Rasmínu.
Gissur: Rasmina! Er það satt? Er það í raun og veru
satt?
Rasmina: Já, það er það. Ertu nú ekki hreykin af hon-
um pabba.
Gissur: Já, Kiddi, það er satt. Pabbi hennar
Rasmínu fór i vinnu í morgu, í fyrsta skipti í
sextíu ár.