Vikan - 19.09.1946, Side 4

4
VIKAN, nr. 38, 1946
Karlmennirnir og konur þeirra
Smásaga.
ll/|'ADSEN fulltrúi.. komið þér hingað
snöggvast!
— Vill forstjórinn tala við mig?
— Já! Fáið yður sæti og vindil . .
— Þakka yður fyrir!
— Ég ætla að tala við yður um áríðandi
málefni . . . hvort ég eigi að gera yður
eða Jörgensen að skrifstofustjóra í stað
Marckmann, sem dó um daginn!
— Já, það er óneitanlega mikilvægt mál-
efni . . . bæði fyrir Jörgensen og mig!
— Auðvitað, og ég get fullvissað yður
um að ég tek ákvarðanir varðandi þetta
með mestu alvöru og vona að þær verði
fyrirtækinu í hag og þá ekki síður ykkur
Jörgensen báðum
— Ég efa það ekki!
— Ég tel ykkur Jörgensen jafnhæfa
til starfsins.
— Það held ég líka og sú er einnig
skoðun Jörgensen, því að ég hefi minnzt á
þetta við hann.
— Auðveldast væri fyrir mig að varpa
hlutkesti um þetta, svo ég tæki ekki á mig
neina ábyrgð. En ég held að það sæmi mér
ekki sem forstjóra að forðast ábyrgðina.
— Allir starfsmennimir við fyrirtækið
vita að þér emð mjög réttlátur maður!
— Það gleður mig að heyra það. En
hvað er réttlæti í þessu máli?
— Hvað okkur tvo snertir . . .
— Ég ætla að stöðva yður strax . . . hér
er ekki um tvo að ræða, heldur fjóra!
— Hverjir eru hinir tveir?
— Konan yðar og frú Jörgensén!
— Eru skrifstofustjórar valdir eftir
kostum eiginkvenna umsækjendanna?
— Ekki eftir kostum þeirra, heldur teg-
imd. Ég hef aðeins af yður að segja hér
á skrifstofunni, en þó emð þér á þeim
tíma undir sterkum áhrifum frá konu yð-
ar og heimilisiífi ykkar.
— Auðvitað.
— Þar sem ég tel ykkur Jörgensen vera
jafnfæra menn á allan hátt, hefi ég leyft
mér að gefa konum ykkar nánar gætur . . .
— Það var ef til vill þess vegna sem
forstjórinn var svo vingjarnlegur að bjóða
Jörgensen og mér, ásamt konum okkar,
til hádegisverðar á laugardaginn var.
— Einmitt.
— Hvora konuna lízt forstjóranum
betur á?
— Þér misskiljið mig, Madsen. Málið
er nú flóknara en það. Ég hækka ekki
mann í stöðu fyrir það eitt að mér lítist á
konu hans.
— Fyrirgefið.
— Þér eruð dálítið bráðlyndur og fljót-
ur, svo að það er heppilegt fyrir mig að
fá yður sem skrifstofustjóra, þar sem þér
emð fljóthuga og líklegur til að vega upp
á móti deyfð minni.
— Á ég að skilja það sem svo, að þér
hafið valið mig í stöðima?
— Já, ef þér getið sætt yður við þá á-
kvörðun, sem ég hefi tekið.
— Hver er hún?
— Þér eigið duglega og sparsama konu,
Madsen, já, fyrirgefið þótt ég komist svo
að orði um heimilishagi yðar . .. !
— Auðvitað, ég veit nú um ástæðuna!
— Já, og vitið að það er ekki af forvitni,
sem ég hefi gægzt í gegnum skráagöt á
heimilum annarra manna, heldur af ein-
lægri ósk að mér muni auðnast að vera
sanngjam við yður og Jörgensen. Kona
Jörgensen er, einnig viðkimnanleg, en
hún er ekki góð húsmóðir. Jörgensen-
fjölskyldan á í sífelldu stríði við að láta
launin endast, en mér hefir skilizt að þér
látið árlega talsverða upphæð í banka!
— Já, dálítið . . .
— Þér þarfnist ekki eins og Jörgensen
að fá launahækkun . . . ?
— Að vísu ekki . . .
— Eða með öðmm orðum: frú Jörgen-
sen þarfnast hennar, en konan yðar ekki!
— Aftur á móti hefir mér virzt konan
yðar mjög metorðagjörn, þegar þér emð
annars vegar.
— Ef til vill ...
— En frú Jörgensen hugsar aldrei um
þá hlið málsins!
— Um það vitið þér betur en ég!
— Þar sem ég held að þessar ályktanir
mínar séu réttar, ætla ég að bjóða yður
stöðu hins látna Marckmanns, en Jörgen-
sen á aftur á móti að fá þær 2000 krónur,
sem eru launamunur skrifstofustjóra og
fulltrúa!
— Þetta er eins og dómur Salomóns.
— Þér virðist ekki vera rétt ánægður
með þennan úrskurð?
— Það er nú alltaf gott að fá launa-
hækkun . . .
— Ef þér viljið heldur fá launahækkun-
ina, þá getið þér ekki hlotið stöðuna og
þá virðingu, sem henni fylgir. Ef þér gang-
ið að því, sem ég bauð yður áðan þá getið
þér sagt konu yðar, að þér hafið fremur
kosið virðinguna en peningana, og mun
hún verða sammála yður. Aftur ámótimun
frú Jörgensen verða himinlifandi yfir pen-
ingunum og skeyta engu um virðinguna.
— Þegar öllu er á botninn hvolft, er
þetta ef til vill bezta úrlausnin . . .
— Það gleður mig, að þér skulið skilja.
hvað fyrir mér vakir. Þið megið vera kon-
um ykkar þakklátir, því að ef þær hefðu
báðar verið eyðslusamar eða metorða
gjarnan hefði það verið ógjörningur fyrir
mig að gera ykkur öllum til hæfis ... ! Og
þá hefði ég orðið að veita Lauritzen stöð-
una!
— Honum höfum við gleymt! Hann er
eins hæfur maður og við hinir.
•— Ég hefi ekki gleymt honum, en hann
er of hamingjusamur heima! Konan hans
er bæði sparsöm og laus við metorðagirnd
og er það of mikið af því góða. Ég vil held-
ur fá skrifstofustjóra, sem hugsar um
skrifstofuna, þegar hann er heima hjá sér,
en skrifstofustjóra, sem hugsar um heim-
ilið sitt á skrifstofunni.
VEIZTU—?
1. Hvað hafa orustuskip venjulega marg-
ar stórar fallbyssur?
2. Hvenœr gáfust Þjóðverjar upp við
Stalingrad ?
3. Hver var Henry Morton Stanley?
4. Hverjum tókst fyrst að búa til not-
hæfan kafbát og hvenær var það?
5. Hvað heitir stærsta vatn Afríku?
6. Hvað eiga selirnir marga kópa i einu?
7. Hvað þýðir nafmð á höfuðborg Argen-
tinu, Buenos Aires ?
8. Hvaða mikill heimspekingur var kenn-
ari Alexanders mikla?
9. Hvað merkir nafnorðið mæra í ls-
lenzku ?
10. Hver var stofnandi og fyrsti formaður
íþróttafélags Reykjavíkur ?
Sjá svör á bls. 14.
»• ■*