Vikan - 02.01.1947, Blaðsíða 10

10
VIKAN, nr. 1, 1947
lillnminiHllllllltl(HIIIHIIIIIIIIIIIIIIinillll||ll|||l|HHMIIMUIUH||IIIIIIHIMIIIII
• HEIIUILIÐ •
Matseðillinn.
Fiskbúðingur í skeljum.
180 gr. hveiti, 180 gT. smjör-
líki, V, 1. mjólk, 8 egg, salt,
sykur, pipar, sinnep.
Jafningur er búinn til úr hveitinu
og smjörlíkinu, þynnt út með mjólk-
inni og látið kólna. Þegar það er
orðið kalt, er rauðunum hrært sam-
an við, ein í einu, því næst er krydd-
ið látið í. Síðan eru eggjahvíturnar
þeyttar og settar í. Látið í mót eða
skeljar. Skeljarnar eru fyrst smurðar
innan með smjöri; því næst er steytt-
um tvíbökum stráð í. Svo er jafn-
ingur settur í, þá fiskur og aftur
jafningur. Tvíbökum steyttum stráð
yfir og brætt smjör látið drjúpa í.
Bakist við góðan eld, í skeljum 20—
30 mín., í móti c. 1 klst.
Prinsessubúðingur.
100 gr. hveiti. 130 gr. sykur.
6 egg. 100 gr. smjör. % líter
mjólk. Salt, vanille, kardi-
mommur.
Smjörið er brætt og hveitinu hrært
I það, síðan er mjólkinni smáhellt út
í og stöðugt hrært í pottinum, þang-
að til þetta er orðið þykkt og jafnt,
þá er það tekið af eldinum og látið
kólna dálítið. Eggjarauðurnar eru
hrærðar með sykrinum, þangað til
þær eru orðnar ljósar og þykkar, þá
eru þær hrærðar út í deigið ásamt
ögn af vanille, kardemommum og
salti, þá er hvítunum, vel þeyttum
jafnað út í deigið. Búðingurinn er
bakaður í móti með föstum botni og
borinn heitur á borð í mótinu. Með
honum er höfð saftsósa.
Húsráö
Með því að bera litlaust naglalalck
á silfur-kertastjaka er hægt að
hindra að falli á þá.
Is er bezt að ná í sundur með því
að lemja stóran nagla í hann. Moln-
ar ísinn þá í sundur.
Gleöilegt nýárl
Þökk fyrir viðskiptin á liðna árinu.
Landssmiðjan.
MIIIIIIIIHIIIIIIlllllllllllllllllllllllllllllllllllllimillllllllllllllllllilllllllllliDIIIIIIIIIIMi
1 GLEÐILEGS NÝÁRS
óskum við öllum okkar viðskiptavinum.
Þökkum viðskiptin á liðna árinu.
| Þvottahúsið ÐRÍFA.
..............................................................
IGleðilegt nýár! 1
Skipaútgerð ríkisins. |
IVIATARÆÐI
Þegar gestir komu að deginum og
þeim var boðið inn, var þeim vana-
lega gefinn hræringur í merkurskál
og mjólk út á, því að ekki mátti
taka upp eld, nema mikið lægi við,
eftir að hann hafði verið byrgður
niður. Ef tveir menn komu i einu,
var þeim borinn hræringur í stærra
íláti og þeir látnir borða við sinn
barminn hvor, voru sumir kímileit-
ir yfir því.
Sumum gestum vildi Kristrún taka
sérlega vel, var þá malað bankabygg
og bakaðar lummur og hitað kaffi.
Allt korn var malað heima á þeim
árum. Kvömin var í eldhúsinu, og
var þar oft ólifandi fyrir reyk og
illt að standa við kvörnina. Ég mal-
aði mikið á vetrum, var það erfitt,
sérstaklega vegna þess, að ég var svo
lítil, að ég varð að standa á kassa til
þess að ná upp á kvörnina, og gekk
þó illa. Oft þyrsti mig við kvörnina,
en aldrei mátti ég drekka vatn. Krist-
rún sagði, að ég fengi þá vatnssýki og
svo þyrfti ég meira að borða. Ekki
veit ég, hvað olli þvi, að ég var svo
þyrst og langaði sárt í vatnað drekka,
og fegin varð ég á kvöldin, þegar
Kristrún lét mig bera inn vatn í litl-
um bala til að þvo sér úr, að geta
þambað úr honum á leiðinni inngöng-
in, því að þar sá enginn til mín.
Aldrei mátti leggja frá sér spón,
þegar búið var að borða, nema hvolfa
honum. Ef einhver lagði spóninn upp
í loft, merkti það, að hann hefði ekki
fengið nóg og vildi fá meira. Skal
hér skýrt frá einu atviki, er ég minn-
ist vel í þessu sambandi.
Einhverju sinni sem oftar kom
Guðmundur dúllari og baðst gist-
ingar. Kristrún þvertók fyrir það,
var lítið um hann og þótti hann lítils
verður. Guðmundur rölti því áfram
og stefndi upp að Uppsölum, sem er
næsti bær. Þetta var á þeim tíma, er
ánum var stíað fyrir fráfærur.
Þegar Guðmundur var nýfarinn,
lögðum við öll af stað úr bænum,
nema Kristrún, til þess að stia ánum.
Þær voru dreifðar um brekkurnar,
fyrir ofan, og þurftum við að reka
þær upp í f jallhús, sem eru uppi undir
fjallshlíðinni, allangt fyrir ofan bæ-
inn. Á leið okkar upp eftir fundum
við Guðmund sofandi undir barði
nokkru, og röskuðum við ekki ró hans.
Lengi vorum við að snúast við
ærnar og komum ekki heim fyrr en
mjög seint, var Kristrún þá úti á
hól að taka saman klíning. Hún var
búin að skammta, og gekk nú hver
að sinni skál, en þegar Ólafur ætlar
að taka til matar sins, er skálin tóm.
Varð Kristrúnu þá að orði: „Ekki er
öll mæðan eins, og spónninn upp í
loft.“
En það er af Guðmundi að segja,
að þegar hann sá, að fólkið var horf-
ið með ærnar, sneri hann aftur heim
að Kúskerpi og sætti færi um að kom-
ast að skál Ólafs, og tókst honum
það greiðlega, þar sem Kristrún
uggði ekki að sér. Sagði karl frá
þessu á Uppsölum og þóttist hafa
náð sér vel niðri. (Lok kafia úr bók-
inni „Ég vitja þín æska“, eftir Ólínu
Jónsdóttur).
Gleðilegt nýár!
Þökk fyrir viðskiptin á liðna árinu.
Soffíubúð.
Gleðilegt nýár!
Þökk fyrir viðskiptin á liðna árinu.
H.F. HAMAR.

V
V
I
I
I
V
V
$
v
V
V
V
Gleðilegt nýár!
Þökkum það liðna.
Á. Einarsson & Funk.
Nora Magasin. •
I
.1
v
►J
V
v
V
V
V
►;< í
►?< ►?<
>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>;