Vikan - 15.04.1948, Qupperneq 13

VIKAN, nr. 16, 1948
13
DUGLEGUR DRENGUR.
Barnasaga
Skotin dundu á Kögevíkinni, og
púðurreykurinn hékk sem ógnþrung-
ið þrumuský yfir hinum stríðandi
skipum.
Þetta var 11. júlí 1677. Þama börð-'
ust Danir og Svíar, eða réttara sagt
flotar þessara þjóða. Á danska flota-
foringjaskipinu, er átti í orustu við
sex óvinaskip, og var illa útleikið,
stóð flotaforinginn frægi, Niels Juel.
Var hann á stjórnpalli. Skipið hét
Christianus Quintus. — Skyndilega
kom einn sjóliðinn með hálfvaxinn
dreng í eftirdragi.
Hann mælti: „Ég fann þennan ná-
unga í leyni í lestarrúminu. Hann hef-
ir laumast fram í skipið. Ef til vill
er hann sænskur spæjari, þótt lít-
iU sé.“
„Nei. Það er ég ekki,“ svaraði
drengurinn. „Ég fór fram í þetta skip
í því augnamiði að berjast fyrir kon-
unginn og föðurlandið. Ég er ekki
spæjari. Ég fullvissa ykkur um það.“
Niels Juel horfði hvössum augum
á drenginn. En honum brá ekki. „Hvað
heitir þú?“. spurði flotaforinginn.
„Dines Manquard. Ég á ekki forelára
og enginn elur önn fyrir mér. En
ég vil fórna lífi mínu fyrir Dan-
mörku.“
,-,Þú ert drengilegur,“ svaraði Niels
Juel. „Slepptu honum,“ sagði hann
við sjóliðann. Hann hlýddi fyrirskip-
un þessari. En þó með dræmingi.
1 þessu bili kom liðsforingi hlaupandi.
Harin mæiti: „Mikill leki er kominn
upp i skipinu. Það er fimm feta djúp-
ur sjór í lestinni." „Þá neyðist ég til
að skipta um skip,“ svaraði Niels
Juel með hægð. „Gefið Fredericus
Tertius merki um að koma svo ná-
lægt okkur, sem tök eru á.“ „Merkja-
flöggin sjást ekki sökum púðurreyks,"
svaraði liðsforinginn. „Ég veit ekki
á hvern hátt við fáum samband ’ við
„Tertius". Bátar vorir eru þegar
skotnir í sundur." Flotaforinginn beit
á jaxlinn.
En samtímis hrópaði drengurinn:
„Ég kann ráð við þessu. Ég ætla að
sækja „Tertius“.“
„Hvemig þá?“ spurði Niels Juel.
„Ég ætla að synda þangað."
Biblíumyndir
1. mynd: Jóakín var átján ára
gamall, þá er hann varð konungur,
og þrjá mánuði ríkti hann í Jerú-
salem . . . Og hann herleiddi Jóakín
til Babel; og konungsmóður og kon-
ur konungsins ... herleiddi hann og
til Babel.
2. mynd: Og konungurinn í Babel
skipaði Mattanja föðurbróður hans
konung í hans stað og breytti nafni
hans i Zedekía . . . En er hann kom
í Benjamínshlið, þá var þar fyrir
varðmaður,' að nafni Jería Salemja-
son, Hananíasonar; hann þreif í
Jeremía spámann og sagði: Þú ætlar
að hlaupast burt til Kaldea! En Jere-
mía sagði: Það er lygi! . . . Síðan
var Jeremía settur í varðhald í varð-
garðinum að boði Zedekia konungs.
31 mynd:' En er Jerúsalem var
unnin (á niunda ríkisári Zedekía
Júdakonungs), þá komu allir höfð-
ingjar Babel-konungs og settust um
Miðhliðið. En her Kaldea veitti þeim
eftirför og náði Zedekia á Jeríkó-
völlum, tóku þeir hann og fluttu
hann til Ribla í Hamatthéraði til
Nebúkadrezars Babel-konungs. Hann
kvað upp dóm hans.
4. mynd: Lét Babelkonungur drepa
sonu Zedekía í Ribla fyrir augum
hans . . . En Zedekía lét hann blinda
og binda eirfjötrum, til þess að flytja
hann til Babel.
„Ágætt,“ sagði flotaforinginn. „En
þú leggur líf þitt i hættu. En takist
þér þetta, skal þig ekki iðra þess.“
Hann reit fyrirskipun, stakk henni
í neftóbaksdósimar sínar og fékk Di-
nes þær. \
Að fám augnablikum liðnum, stakk
þessi hugrakki drengur sér í bylgj-
ur hafsins, og synti svo hratt sem
kraftarnir leyfðu. Fallbyssukúlum
rigndi hvarvetna umhverfis hann. Ein
Drengnum hafði tekizt að inna af
höndum hið hættulega hlutverk, og
náð sambandi við Tertius. Það tók
ekki langan tíma að flytja áhöfnina
af Christianus Quintus yfir í Tertius.
Og Niels Juel dró flotaforingjafán-
ann að hún á Tertius'. Bardaginn hélt
áfram.
1 annað sinn varð Niels Juel að
skipta um skip. Að þessu sinni fór
hann yfir. í „Carlotte Amalie". Það
þeirra féll rétt hjá honum, og var
það snarræði hans að þakka, að kúla
þessi drap hann ekki. Hann smaug
eins og áll milli kúlnanna. Svo var
skothrið beint að Dines. Þá stakk
hann sér þegar í stað. Svo hvarf hann
vegna púðurreyksins og köfunar.
Komst hann lifandi lejðar sinnar?
Bátsmaðurinn mælti: „Hann lætur
líf sitt. En hann var hugrakkur. Á
því var enginn vafi.“ Niels Juel flota-
foringi mælti: „Það er ekki vonlaust.
Máske tekst honum að leysa hlutverk
sitt af hendi.
En þar sem skothríðin jókst, horfði
það ekki vænlega. Ótrúlegt var, að
drengurinn slyppi undan dauðanum,
sem var svo áleitinn. Auk kúlnanna
þeyttust jámabrot um allt. „Frede-
ricus Tertius" lá í allmikilli fjar-
lægð, umluktur þykkum púðurreyk.
Nokkur stund leið, og „Christianus
Quintus" skemmdist stöðugt. Hann
mundi ekki haldast ofansjávar miklu
lengur.
En í þessu vetfangi gall við hróp.
Tertius var í nánd.
skip lá svo nærri, að ekki gerðist
þörf á því að synda yfir í það.
Er myrkrið féll yfir, höfðu Danir
unnið sigur og stökkt óvinunum á
flótta.
Niels Juel varð frægur fyrir þenn-
an sigur, er hann van í Kðgeflóa (eða
vík).
Sæhetjan efndi orð sín við Dines.
En drengurinn slapp ósærður úr þess-
um hildarleik. Flotaforinginn hafði
drenginn fyrst í þjónustu sinni. En
síðar gaf hann Dines búgarð á Taa-
singe. En það er fögur eyja. Keypti
Juel eyju þessa fyrir heiðursfé það,
er honum áskotnaðist.
Þessi frægi flotaforingi dó árið
1697. Á minnismerki Niels Juel, sem
stendur í Holmenskirkju í Kaup-
mannahöfn, em ristar línur úr sálmi
eftir hið mikla danska sálmaskáld
Kingo. Efni þeirra er það, að sálin
sé hjá Guði, beinin í gröfinni, en nafn
hans gleymist ekki á meðan nokkurt
haf sé á jörðunni.
S KR ITLU R
1. kona: Ég er orðin dauðþreytt
á manninum mínum.
2. kona: Það er ekki að furða,
þú gekkst ekki svo lítið eftir honum.
1. stúlka: Ég veit ekki, hvort ég
á að heilsa honum hér í bænum, þó
að við kynntumst þetta i sveitinni;
ég þekki hann svo lítið.
2. stúlka: Já, en trúlofaðist þú
honum ekki í sveitinni ?
1. stúlka: Jú, en svo var það held-
ur ekki meira.
Dóttirin: Við Páll emm að hugsa
um að gifta okkur.
Móðirin: Hefirðu gengið úr skugga
\
um það, bamið mitt, hvort hann get-
ur séð fyrir heimili ?
Dóttirin: Nei, það þori ég ekki, ég
gæti móðgað hann með þvi.
Drengurinn: Já, en mamma, strák-
arnir eru farnir að kalla mig vinnu-
konu!