Vikan - 27.01.1949, Blaðsíða 6

6
VIKAN, nr. 4, 1949
blómaskál og sitt hvoru megin við hana loguðu
kerti í stórum og fornlegum silfurstjökum. Celía
tók eftir, um leið og hún settist, að stjakarnir
voru ófægðir.
Þau byrjuðu að borða grænmetissúpu, síðan
þann bragðbezta fisk, sem Celía hafði nokkum
txma borðað, steiktar endur á eftir með fleski.
Með þessu voru bornar franskar kartöflur, nýir
tómatar og undarlegt, hvitt grænmeti, sem þau
kölluðu ,,samp“ og hafði Celía aldrei bragðað
það fyrr. Nýbakað brauð var einnig á borðum
og kringlóttar kexkökur, sem urðu að froðu í
munnvatninu. Að lokum var vanilluis með súkku-
laðisósu.
Þjónn í hvítum léreftsjakka og með hvíta
hanzka gekk um beina og aðstoðaði Laurelee
hann. Dúkurinn var tekinn af borðinu eftir á-
bætinn og ávaxtadiskar settir fyrir hvern mann.
Þjónninn tók hvitu borðþerrurnar og setti litlar
rauðar í staðinn. Síðan var stór ávaxtaskál bor-
in fram. Celía horfði xmdrandi og rugluð á rauðu
borðþerruna og flýtti ein Mayley-systranna sér
að gefa henni skýringu á þessu.
„Við erum ákaflega hreyknar af fallega borð-
líninu okkar,“ sagði hún, „og ávaxtablettum er
ekki hægt að ná með þvotti. Þess vegna notum
við alltaf þessar rauðu þerrur, þegar við borð-
um ávexti."
„Þetta er skynsamlegt," sagði Celía sem sjálf
var mjög hagsýn og hirðusöm.
1 fyrstu hafði hún orðið skelfd yfir þessum
mörgu matarréttum, en fann þó brátt að hún
borðaði af þeim öllum með beztu lyst.
Sumt af þessu hafði hún aldrei bragðað fyrr,
en fannst það óvenju ljúffengt. Hún hafði ánægju
af fallegu börðlíninu, maturinn var skrýtilega
fram borinn, en skemmtilega. Eftir að hafa orð-
ið vör við margs konar hirðuleysi á heimiiinu,
hafði hún búizt við að máltíðirnar yrðu á ann-
an veg, en sá ótti hennar hafði þá verið ástæðu-
laus.
Þau drukku kaffið úti í garðinum og hellti
Celía í bollana eftir beiðni Olgu. Karlmennirnir
tveir settust örlítið afsíðis til að talast við. Olga
sat þegjandi i stól sínum, Annetta reikaði um
garðinn eins og lítil vofa, en Mayley-systurnar
töluðu vingjarnlega við Celíu. 1 fjarska heyrðist
brimhljóð hafsins, annars var allt hljótt.
Dásamleg ró kom yfir Celíu — slík tilfinn-
ing hafði aldrei fyrr gripið hana á erilsamri ævi
hennar. Staðurinn og fólkið hafði hrifið huga
hennar.
Skömmu seinna stóðu frænkurnar á fætur til
að kveðja, Lancing og læknirinn sögðust vilja
fylgja þeim að Rósalundi, og síðan ætlaði Larice
að fara með Mackenzie í vélbátnum að skipinu.
Alec kom til að kveðja Celíu.
„Verið þér sælar, ungfrú Latimer."
„Verið sælir, Mackenzie læknir."
„Haldið þér, að þér kunnið vel við yður hérna,"
spurði hann snögglega.
„Ég er þegar farin að elska þennan stað,“
svaraði hún og var skrýtinn titringur í rödd
hennar, og henni varð ósjálfrátt litið á Lance,
sem stóð á tröppunum. „Þau eru öll svo góð við
mig,“ bætti hún við.
Án þess að segja fleira, greip Alec hönd henn-
ar og hélt henni fast, og þetta handtak mundi
hún alltaf. Hann horfði lengi rannsakandi á hana
hvössum augum sínum. 1 birtunni, sem streymdi
út um opnar dyrnar sá hún, að það var þjáning
i svip hans og gráu augun voru þreytuleg. Henni
fannst hann verða geðfelldari við það. Hún fann
löngun hjá sér til að segja eitthvað vingjarn-
legt við hann, en varð orðfall. Hann sleppti hönd
hennar og fór að kveðja Olgu og Annettu.
„Sjáum við þig aftur, Alec?" spurði Olga.
„Ef til vill," svaraði hann.
Karlmennirnir tveir og gömlu konurnar gengu
niður þrepin og hurfu fyrir húshornið.
„Eruð þér tilbúnar að fara að hátta, ungfrú
Latimer?" spurði Olga.
„Já, frú Branson."
„Hlauptu upp á herbergi þitt, Annetta." Olga
laut niður til að kyssa dóttur sína. „Guð blessi
þig,“ sagði hún blíðlega.
„Góða nótt, ungfrú Celia," sagði Annetta
feimnislega, en kurteis.
„Góða nótt, barnið gott," Celíu langaði einnig
til að kyssa þetta litla andlit, en Annetta var
þegar horfin.
Celía lá í rúmi sínu undir þéttu mýflugnanet-
inu. Út um opinn gluggann sá hún dökkan him-
ininn og toppana á sedrustrjánum. Hún gat heyrt,
að kominn var örlítill andvari og í fjarska heyrð-
ist brimhljóð. Ilmurinn af fresiunum í garðin-
um barst inn til hennar.
Hún lá með opin augu og var syfjuð, þótt hún
gæti ekki fest svefn. Hún velti fyrir sér hvað
eftir annað viðburðum dagsins.
Henni fannst undarlegt, að Alec Mackenzie
skyldi vera vinur þessa fólks. Henni þótti það
svo hjáleitt.
Olga var aðlaðandi og fögur og mjög vingjarn-
leg við Celíu.
Frænkurnar voru mestu gæðakonur, jafnvel
Misseena, sem var svo skelfilega stelpuleg í fasi.
Á Annettu gat hún ekki áttað sig fyrst í stað.
Hún var eins og lítil skógardís, en hrífandi á
sinn hátt.
Og Lance — Celía glaðvaknaði, þegar henni
flaug hann í hug. Hann var sá sérkennilegasti
af allri fjölskyldunni, eða svo fannst henni. Hann
var kátur og skemmtilegur og fagur sem guð.
Hún var ekki ennþá búin að skilja, hvernig hann
var í ætt við Olgu, vissi ekki hvort hann var
kvæntur eða ekki eða hvað hann hafði fyrir
stafni á eyjunni. Þessi óvissa um hann varð ekki
til að minnka áhuga hennar á honum.
Kinnar Celíu urðu allt í einu heitar og rauð-
ar í myrkrinu.
Var Celia Latímer að verða eins og ímynd-
unarveik skólastúlka gagnvart manni, sem hún
hafði ekki þekkt nema í nokkrar klukkustundir ?
Að lokum sofnaði hún og svaf í einum dúr
þar til Mam’ Easter stóð við rúm hennar með
tebolla.
3. KAFLI.
Celía kom út á sólpallinn, berhöfðuð í sólskin-
inu. Hún var klædd hvítum léreftskjól með stutt-
um ermum og var hann hnepptur niður að fram-
an með hnöppum úr perluskel. Þetta var snotur
og hentugur kjóll, sem fór vel á grönnum lík-
ama hennar.
Brúnt hár hennar var greitt frá andlitinu og
tekið saman í hnút í hnakkanum. Þessi hár-
greiðsla fór Celíu vel og átti vel við rósemi þá,
sem hvíldi ætíð yfir henni og einkenndi hana.
Blessað
barnið!
Teikning eftir
George McManus.
Pabbinn: Þá hef ég alla litina, en ég verð að ná mér í dagblöð til að
hafa undir á gólfinu, svo að það óhreinkist ekki, og ég verð að fara
í samfesting.
Lilli: Go—go!
Pabbinn: Eg er ekki einúngis góður málari
heldur lít ég líka út fyrir að vera það, en nú þarf
ég að breiða dagblöðin á gólfið.
Pabbinn: Hvað er þetta? Pabbinn: Guð minn góður! Rauður köttur! Blár hundur! Er
Þessar fréttir hef ég ekki lesið ég farinn að sjá sýnir?
áður. Ég má til með að lesa
þetta!