Vikan - 27.01.1949, Blaðsíða 14

14
VTKAN, nr. 4, 1949
Nýtízku málari og nýtízku hæna!
458.
krossgáta
Vikunnar
Lárétt skýring:
1. Fatnað. — 3. manns-
nafn. — 7. mislitt. — 12.
horfin bygging. — 15.
ok. — 17. farartæki. —
18. illa. — 20. svallir. —
22. greind. -t- 24. hryggð.
•— 25. kvennheiti. — 26.
líkamshl. — 28. at. — 31.
óstand. — 32. órækja.
33. píp. — 34. sk.st.
35. sjór. — 37. fjall.
39. kvenheiti. — 40. ó-
hrein. — 42. fiska. —
43. tippi. — 45. fæða. —
46. ílátið. — 49. hljóðst.
— 50. tveir samstæðir. —
51. fugla. — 52. á skipi.
— 54. sk.st. — 56. vopna. —
59. landshluti. — 60. stafurinn.
63. í voða. — 65. fornafn. —
slæman. — 70. ættingja. —
áhlaup. — 75. verksmiðja.
58. leiðarvisis. —
— 61. gælunafn. —
67. eldfæri. — 69.
73. dáinn. — 74.
Yndislegasta eiginkonan
Lóðrétt skýrirtg:
1. Betra .— 2. rangt. — 3. veiðafærið. — 4. verk-
færi. — 5. efni. — 6. kvenheiti. — 7. titill. — 8.
vitstola. — 9. jurtar. — 10. ómóttækilega. — 11.
dýr. — 13. kaldi. — 14. mannsn. — 16. staður við
Reykjavik. — 19. spillta. — 21. sjaldgæfa. —
23. áhalda. — 27. unglinga. — 29. samkomulag.
— 30. hægja. — 32. bjuggu til. — 33. manni. —
36. saurga. — 38. fæði. — 39. fóru. — 40. þjóð-
höfðingja. — 41. bæjarn. þ.f. — 44. atv.orð. —
47. tók. — 48. veiðarfæra. — 51. gróf. — 53.
frosinn. — 55. ásigkomulagi. — 57. tré. e.f. —
58. fljóts. -— 59. atv.orð. þ.f. — 62. enda. —
64. höfuðskepnu. — 65. amboð. — 66. samhl. —
68. óhræsi. — 71. sk.st. — 72. fer.
Lausn a 457. krossgatu Vikunnar.
Lárétt: 1. Öa. — 3. hreysiköttur. •— 13. frú.
— 15. arða. — 16. auga. — 17. aflétta. — 18.
úrelta. — 20. raf. — 21. rutli ■— 24. glit. —■
27. slægjuna. — 29. aurasál. — 31. agi. —: 32.
gón. 33. árslanga. — 35. mund. — 36. al. —
38. fa. — 39. Nóa. — 40. la. — 41. sa. — 42.
ræma. — 44. óganginn. — 47. iða. — 48. 111.
— 49. arðgóða. - 50. Narfason. — 52. ólin. —
53. Bekka. — 55. bis. 57. Arabia. — 59. ung-
viði. — 61. grét — 62. gler. — 63. lrn. — 64.
ástarskrafið. — 65. as.
Lóðrétt: 1. Ófarnaðarins. — 2. arfa. — 4. rat-
vissa. — 5. ert. — 6. yðar. — 7. sa. — 8. kar-
læga. — 9. tal. — 10. tuttugu. — 11. uga. —
12. ra. — 14. úlfgrá. — 18. útlagana. — 19.
eigi. — 22. us. — 23. bandalagsins. — 25. larfa.
•— 26. tál. — 28. nóns. — 30. langloka. — 34.
Nóa. — 35. Mangi. — 37. læða. — 40. liðlegri.
— 43. Margrét. •— 44. ólseigs. — 45. gró. — 46.
nónbil. — 48. labb. — 51. nk. -—• 54. aula. -—-
56. iðra. — 57. ars. — 58. ata. — 60. nef. —-
61. gá. — 62. gr.
Framháld af hls. 1+
sá andlitið, sem honum hafði einu sinni
þótt það fegursta í heimi, á knipplinga-
koddanum. Húðin í andlitinu og þó eink-
um feitar kinnarnar voru illa farnar af
of miklum andlitsfarða og dufti. I svört-
um augunum var órólegur glampi, en
hringskreyttir fingurnir voru sífelit að
fálma á silkiábreiðunni.
„Barónsfrúin er mjög taugaveikluð,“
hvíslaði baróninn. „Hér er læknirinn kom-
inn, ástin mín,“ sagði hann svo og sneri
sér að konu sinni.
Lind læknir rannsakaði háls veiku kon-
unnar og sagði svo að það væri engin á-
stæða til að vera hræddur. Hann settist
á stól við rúmið til að taka á slagæð
sjúklingsins og á þeirri stundu kom annar
glampi í augu barónsfrúarinnar, eins og
hún hefði allt í einu borið kennsl á
hann. Bros breiddist yfir fölnað andlit
hennar um leið og hún sagði með útlend-
ingslegum hreim — en einu sinni hafði
honum fundizt þessi hreimur vera svo
töfrandi.
„Þér takið ekki eins fast á hönd minni
núna og forðum, þegar tárin komu fram
í augu mín af kvölum. Ó, já,“ bætti hún
við með æstum hlátri, „æskan er
skrítin —“
„Er yður á móti skapi að setjast stund-
arkorn?“ spurði baróninn, þegar hann og
læknirinn voru aftur komnir fram í bún-
ingsherbergið, þar sem borð með víni og
vindlum stóð fyrir framan arininn. „Mér
skildist á konu minni áðan að þér hefðuö
verið læknir hennar í æsku — og kannske
gætuð þér gefið mér góð ráð — skemmt-
anafíkn hennar og ferðalög hafa veiklað
svo mjög taugar hennar að erfitt skap
hennar er stundum að gera út af við hana
sjálfa og þá, sem verða að umgangast
hana. Ég hafði ætlað mér að reyna að fá
hvíld hérna úti í sveitinni — en baróns-
frúin þolir jafnvel síður að láta sér leið-
ast. Ó, já.“ stundi hann svo, eins og hann
langaði til að trúa einhverjum fyrir á-
hyggjum sínum, „maður, sem á fagra
eiginkonu á við erfiðleika að búa,“ en allt
í einu virtist hann átta sig og hann klapp-
aði lækninum vingjarnlega á öxlina. „Já,
þér eigið auðvitað yndislegt heimili — og
börn, er ekki svo?“ og það kom löngunar-
glampi í þreytuleg augu hans.
Lind lækni fannst sleðinn aldrei geta
farið nógu hratt á leiðinni heim.
Hann varpaði loðkápunni af sér í for-
stofunni og hraðaði sér inn í setustofuna,
þar sem kona hans sat ennþá ein á legu-
bekknum. Hann neyddi hana til að setjast
aftur þegar hún stóð upp, síðan lagði
Svör við „Veiztu —?“ á bls. 4:
1. Fingur Renoir urðu máttlausir af liðagigt.
2. Washington.
3. „Nízkur“, af húski: „nízkur maður“.
4. Mendelsson.
5. 1547.
6. 1931.
7. 7 milj. 200 þús.
8. I Rifgirðingum á Breiðafit’ði 1798.
9. Eftir Leoncavallo.
10. 1,41.
hann handlegginn utan um mittið á henni
og horfði brosandi í blíðleg augu hennar.
„Já, Herbert," hvíslaði hún í óvæntri
gleði, „hér hef ég einmitt setið og hugs-
að að ég væri of tilkomulítil kona fyrir
þig. Þú sem ert svo gáfaður og stoltur —
þú hefðir átt að eiga fagra og göfuga
konu —“
„Ég er glaður og þakklátur fyrir þá
konu, sem ég hreppti,“ sagði Lind læknir
og það var ekki nokkur efi í sál hans að
þar sagði hann satt. Öll sú ást og gleði,
sem ljómaði í snotru andliti konu hans,
gerði hana að yndislegustu eiginkonunni
í hans augum.