Vikan - 26.05.1949, Side 14

14
VIKAN, nr. 21, 1949
Stúlkan
sem ætlaði að sigra heiminn
Framhald af bls. 7.
og ékki mætti flytja hana til annars stað-
ar.
John lét Lilli liggja í svefnherbergi sínu,
en svaf sjálfur á veitingahúsi þennan tíma.
Hjúkrunarkona hafði verið fengin frú
Roberts til aðstoðar. Lilli var því stunduð
svo vel sem mögulegt var. Þetta var ein-
kennilegt, að Lilli skyldi dvelja á heimili
mannsins er hún hafði hryggbrotið.
Fyrstu dagana var tvísýnt um líf Liili.
En svo kom batinn. Hann var hægfara í
fyrstu. John sendi daglega fegurstu blóm,
er fáanleg voru. En sjálfur kom hann ekki.
Hann vildi ekki hagnýta sér þessa aðstöðu
og vera nærgöngull. Ást hans á Lilli var
einlæg og hrein. Hann óskaði ekki eftir
gervikærleika sprottnuin af þakklátssemi.
Fagran vetrardag í fyrrihluta janúar-
mánaðar fékk Lilli leyfi til þess að klæð-
ast og stíga í fæturna. Þá mælti húnr
„Elskulega frú Roberts. Nú er kominn
tími til þess að ég losi yður og húsbóndann
við þann trafala, er þið hafið af dvöl minni
á heimilinu. Þið hafið bæði verið mér svo
óumræðilega góð, óskiljanlega góð.“
Frú Roberts svaraði: „Hugsið aðeins
um að verða alveg heilbrigð. Herra Gold-
berg á enga æðri ósk en þá.“ Lilli mælti:
„Ég er komin í mikla skuld við ykkur —
Hversvegna kemur hann aldrei heim svo
ég geti þakkað honum fyrir mig?“
„Hann fór í verzlunarferð. En ég býst
við honum í dag. Hann vildi ekki ónáða
yður fyrr. Frú Roberts brosti er hún
mælti síðustu setninguna. — Frú Roberts
studdi Lilli inn í vinnustofu Johns og
sagði: „Hér eru bréf til yðar, er komu á
meðan þér voruð mjög veik“. Hún lagði
bréf og blöð í kjöltu Lilli og fór út úr
herberginu.
Það var sólskin og Lilli var svo glöð að
henni vöknaði um augu þar sem hún sat.
Skyndilega stóð John hjá henni. Hann
horfði angurvær á tárvott andlit hennar.
Lilli rétti honum báðar hendur og brosti
gegnum tárin. Hann tók hendur hennar
og settist hjá henni. Hún mælti: „Hafið
ekki áhyggjur af því að ég sit hér og græt.
Ég græt af gleði yfir þeirri góðvild og
ástúð, sem mér er sýnd hér. Ég hef þráð
mjög að þér kæmuð, svo ég gæti þakkað
yður fyrir það, sem þér hafið gert fyrir
mig.
Ég veit, hversvegna þér komuð ekki á
meðan ég lá. Ég hef hugsað um mannlífið
þessa síðustu daga og hve. margir ganga
blindir í gegnum það.
Við sækjumst eftir ýmsu, sem er einkis
virði. Ég hefi verið blind. Ég sóttist eftir
því, sem enga hamingju getur fært, en
lét hamingjuna fara fram hjá mér.“
John þrýsti hendur hennar og laut nið-
ur að henni. „Lilli! Eigið þér við að?“
475.
krossgáta
Vikunnar
1. Samhl. —- 3. götu í
Kvík. — 13. ryks. — 15.
einfeldningur. — 16.
greindar. — 17. aðvörun.
— 18. afmá. — 20. á lit-
inn. — 22. andvarp. —
24. gælun. — 27. lítil-
magnanna. — 29. góð-
gæti. — 31. mann. —*
32. lærdómur. — 33.
gildra. — 35. fiðringur.
•— 36. ending. — 38. eins.
— 39. á litinn. — 40.
band. — 41. líkamshl. —
42. sviksemi e.f. — 44.
afarstór. — 47. hreyfast.
— 48. óþverri. — 49.
rennings. — 50. mjög
áþekk. — 52. bitar. —
53. loga. — 55. eyða. —
57. losni. — 59. reiðtýgi. — 61. sær. — 62. birta.
— 63. friður. — 64. ungviðanna. —<• 65. skst.
Lóðrétt skýring:
1. Óréttlátur. —r 2. titill flt. —- 4. veiðinn. —
5. ending. — 6. væns. — 7. greinir. — 8. Iðnara.
— 9. atv.orð. — 10. blaðinu. — 11. nærast. —
12. samhl. —14. áleggsbita. — 18- grænku. — 19.
hrædda. — 22. ull. — 23. hátíðar. — 25. málms.
— 26. bardaga. — 28. dægur. — 30. kv.n. þ.f. —
34. bágborin. — 35. íláta. — 37. miskunna. — 40.
slysinn. — 43. gjálíf. — 44. gryfjunni. — 45.
samhl. — 46. veltir. — 48. sjór. e.f. — 51. mynt.
— 54. blaða. — 56. ófullkomin. — 57. eign. — 58.
gert. — 60. þróttlaus. ■—- 61. samhl. — 62. sam-
tenging.
Lausn á 474. krossgátu Vikunnar.
Lárétt: 1. Svín. — 4. ásaka. — 8. egna. — 12.
kot. — 13! ill. — 14. rum. —- 15. rúm. — 16. arar.
— 18. lofar. — 20. næpa. — 21. kok. ;— 23. raf.
— 24. fen. — 26. traustari. — 30. svo. — 32. arg.
— 33. afa. — 34. krá. — 36. kökufat. — 38. rak-
arar. — 40. rut. — 41. kró. — 42. klausan. —
46. Frakkar. — 49. tár. — 50. úri. — 51. Jón.
— 52. asa. — 53. sparsamur. — 57. ata. — 58.
fór. — 59. mar. — 62. snjó. — 64. girða. — 66.
kufl. — 68. kea. — 69. hæl. — 70. afl. — 71.
kál. — 72. strá. — 73. slóra. — 74. luku.
Lóðrétt: 1. Skap. — 2. vor. — 3 ítak. — 4. áll.
— 5. slorugt. — 6. kraftar. — 7. kur. — 9. græn.
— 10. núp. — 11. amar. — 17. rot. — 19. fas.
— 20. nei. — 22. kraftsúpa. — 24. frakkanum.
— 25. tvö. — 27. ara. — 28. afa. — 29. ára. —
30. skakt. — 31. okrar. — 34. króka. — 35.
Áróra. — 37. uuu. — 39. ark. — 43. lár. — 44.
ara. — 45. nirfill. — 46. fjarðar. — 47. Róm. —
48. ask. — 53. stó. — 54. sór. — 55. rak. — 56.
aska. — 57. æjar. — 60. ruku. — 61. öllu. — 63.
net. — 64. gæs. — 65. afa. — 67. fák. —
Hún mælti: „Ég stend illa að vígi. Það
er hægt að álíta, að ég segi það í gróðra-
skyni. Velvild sú, er þér hafið sýnt mér
með því að láta annast mig í veikindum
mínum, hefir opnað augu mín fyrir dýpt
ástar yðar og óeigingirni. Nú veit ég, að
þér hafið elskað mig innilega; er þér báð-
uð mín. Og þessi vissa hefur vakið nýja,
áður óþekkta tilfinningu í brjósti mínu.“
Hún leit upp og horfði á hann augum, er
lýstu ást og einlægni. Gætilega tók hann
um höfu0 hennar og kyssti hana á munn-
inn. Er hér var komið, gekk frú Roberts
inn í vinnustofuna. Hún kvað mann, frá
Dalyleikhúsinu kominn og óska þess að
fá að tala við ungfrú Vendler viðvíkjandi
einhverjum uppdráttum. Lilli roðnaði af
gleði. Hún mælti: „Segið manninum, að
ég sé lasin, og ég muni svara síðar.“
Er frú Roberts var farin, greip Lilli
bréfin og las þau. Eitt þeirra var frá
frænku hennar og var það vingjarnlegt.
Annað var frá tízkustofu. Hiþ þriðja var
þess efni's að Lilli var boðið að koma til
framkvæmdastjóra Dalyleikhússins til
skrafs og ráðagerða um teikningar af
Svör við „Veiztu—?“ á bls. 4:
1. Efra borði.
2. 1004—1030.
3. Um 800 e. Kr.
4. 13°30’ v.l. Gerpir.
5. 300 km.
6. 0,70. 1
7. 95° C.
8. Kússneskur, 1882.
9. Verdi.
10. Stein Steinarr.
búningum, er nota skyldi við ,,vorrevyu“.
„Jæja,“ mælti John eftir að hafa fengið
vitneskju um efni bréfanna. „Grýpur þig
ekki hin gamla þrá að leggja undir þig
heiminn með uppdráttum?"
Lilli lagði brosandi bréfin á borðið. Augu
hennar ljómuðu og léttur roði kom í kinn-
ar hennar. Hún sagði:
„Ég get ekki neitað því að þessi bréf
gleðja mig. Þau veita mér nokkuð af sjálfs-
trausti því, sem ég hafði. En þau færa mér
ekki von um hamingju. Hamingju mína
finn ég hvergi nema hjá þér. Og ég get
ekki sigrað heiminn án þín.“
Hann lokaði munni hennar með kossi.