Vikan - 21.07.1949, Síða 10

10
VIKAN, nr. 29, 1949
limiMMinMtMtllilMllllltlllinKIIIMtlKtllllllllllllimollKIIMIKIHNtflHiltMMIIIilllHllimiinKIIMtilMMHUMIIIMIOiKilKll
• HEIMILIÐ •
,M««lili4ti4lillltlilfr«rmiMIIII«l*«llllllllllilllllllll|lll||MIM||MIMUII«IMtl<ÍIII<í4f^l^tf»^mi<rr«llllfflMt«IMt|||lllllllllllllllllil>l f.
FEÐUR OG BÖRIM
Ettir G. C. Myers, dr. phil. M*f IMfllllfltltfltlttttflt«M lltfltf Itfll^
I
Matseðillinn
Barið kjöt.
1 kg. nautakjöt, 1 tsk. salt, 30
gr. hveiti, 1/4 tsk. pipar, 1 lár-
berjalauf, 1 stór laukur, 1 matsk.
öl, 1/2 1. jurtaseyði, 1 kg. kart-
öflur, 50 gr. plöntufeiti.
1 „barið kjöt“ má sem bezt nota
bóg. Kjötið er skorið í þunnar sneið-
ar, sem eru barðar vel með kjöt-
hamri. Salti, pipar og hveiti er bland-
að vel saman og kjötinu velt upp úr
því. Plöntufeiti er brúnuð í potti og
kjötið síðan brúnað vel á báðum
hliðurn. Laukurinn og lárberjablaðið
eru látin í pottinn og jurtaseyðinu og
ölinu hellt yfir. Soðið við hægan eld
í 2 klst.,' hlemmurinn hafður yfir
pottinum. Hálfri klukkustund áður
en búið er að sjóða kjötið, eru kart-
öflurnar, sundurskornar, látnar í
pottinn og soðnar með kjötinu. Þeg-
ar maturinn er framreiddur, eru
kjötsneiðarnar látnar á fat og sósu
hellt yfir. Kartöflurnar, sem soðnar
eru með kjötinu, eru látnar meðfram
kjötsneiðunum á fatið. Pramleitt með
kartöflum og grænmeti.
Rabarbarasúpa.
4 leggir rabarbari, 1% I. vatn,
j 120 gr. sykur, 1 egg, 20 gr.
j sagómjöl.
Rabarbaraleggirnir eru þvegnir og
skornir í smábita, látnir í kalt vatn
og soðnir þangað til þeir eru orðnir
meyrir, þá teknir upp úr og látnir í
gatasigti og hrærðir í gegnum það.
Saftin er mæld, hún á að vera IV2
1. og soðin i 3 mín. ásamt með sagó-
mjölinu, sem áður hefur verið hrært
út í köldu vatni. Súpunni er síðan
hellt yfir eggjarauðuna og sykurinn,
sem áður hefur verið vel hrært.
Litlir brauðbitar, brúnaðir í smjöri
og sykri eru bornir með, eða tvíbökur.
í staðinn fyrir rabarbarann og vatnið
má auðvitað nota rabarbarasaft.
HÚSRÁÐ
Það er sjálfsögð regla að þurrka
ryk af daglega. Mjúkur klútur er
notaður og þurrkað af öllu, sem inni
er, smáu sem stóru. Klútinn þarf að
hrista oft úti og þvo hann a.m.k.
einu sinni í viku, því að óhreinan
klút er gagnlaust að nota. Þvotta-
skinn, sem undið hefur verið úr
volgu vatni, er ágætt að nota til
þess að þurrka af með einu sinni í
viku.
Þegar spil eru orðin óhrein, er
bezt að hreinsa þau með steinolíu.
Það er gert á þann hátt, að maður
vefur dálítilli bómull um vísifingur-
inn og bleytir hana aðeins með
steinolíu og nuggar spilið lauslega.
Þvi næst er þurrkað með hreinum
Tízkumynd
Pat Raphael sýnir hér sundföt,
sem búin eru til úr sjö gluggatjalda-
hringjum, og hálfum meter af lérefti.
Hringirnir eru huldir grænu efni.
(Myndin er frá J. Arthur Rank
kvikmyndafélaginu, London).
og þurrum bómullarklút. Þegar spil-
in hafa verið hreinsuð báðum megin,
er gott að nudda þau með talkúmi,
þá verða þau hál. Síðan skal breiða
úr spilunum til þess að steinolíulykt-
in hverfi.
Mæður ættu að hyggja vel að því,
að ekkert slys verði, er þær láta börn
sin nota baðkerið til þess að sigla
„skipum" á. Dæmi eru til, að börnin
hafi dottið í kerið og drukkna. Viss-
ara er, að móðirin hafi bala í eldhús-
inu, þar sem bömin geta „siglt" og
hún haft stöðugt eftirlit með þeim.
Hreinar léreftstuskur
keyptar háu veröi.
Steindórsprent h.f.
Við höfum áður rætt um nauð-
syn þess, að feður tækju sem
mestan þátt i uppeldi barna á allan
hátt. Það verður til þess að sam-
bandið milli barns, föður og móður
verður traustara og einlægara og
og þannig bein tilstuðlun þess að
fjölskyldulífið verði hamingjusamt
og reist á styrkum stoðum. Og þetta
er ekki aðeins stundarhagnaður,
heldur hornsteinn þess að f jölskyldan
geti um öll ókomin ár lifað í ein-
drægni saman.
Auðvitað eru enn til margir ungir
feður, sem ekki vilja sinna barninu
fram yfir það sem siður var for-
feðra þeirra í marga ættliði. En
skoðun mín er sú, að feðumir eigi
í ýmsum tilfellum að taka að sér
þau störf, sem lengi hafa aðeins
verða talin heyra til mæðrunum, s. s.
að gefa barninu að borða, halda því
að pissa og annað því um líkt. En
hér er við ramman reip að draga.
Það þykir víst ýmsum ókarlmannlegt
að handfjatla börnin um of.
Það mun jafnan vera svo, að fyrst
eftir giftinguna hjálpa eiginmennirn-
ir konum sínum við heimilisstörfin
og létta henni þannig ekki einungis
vinnuna, heldur stuðla að því, að
eiga saman með henni fleiri gleði-
stundir en ella. En þessu ættu eigin-
mennimir að halda áfram fram eftir
ævinni þó einkum og sér í Jagi, þeg-
ar böm era á heimilnu. Hjá drengj-
um, sem þanníg vaxa upp við það,
að feður þeirra hjálpa konu sinni
við hin margvíslegu heimilisstörf,
myndast eðlilega sú skoðun, að það
sé karlmannleg dyggð að taka þátt í
heimilisstörfunum og þannig drekka
næstu kynslóðir í sig það álit. Hugs-
ið ykkur, hvort drengir muni ekki
er þeir vaxa upp og eignast konu og
heimili, hjálpa henni við eldhússtörf-
in, ef feður þeirra hafa verið vanir
því.
Peðumir eiga heldur ekki einung-
is að hjálpa til við að þvo upp,
skúra gólfin, þurrka af o. s. frv.
heldur einnig að sinna þurftum barn-
anna. Þeir mega gjarnan klæða þau
á morgnana, leika við þau, hjálpa
þeim við námið ræða við þau og
hlusta á þau tala um áhugamál sín.
Allt þetta verður til þess að gera
sambandið mílli föður og barna nán-
ara, ást þeirra hvers til annars verð-
ur dýprí og andrúmsloftið innan fjöl-
skyldunnar hreinna.
Við þetta gefst konunni meiri tími
til hvíldar. Og hún getur að ýmsu
leyti verið áhyggjulausari um vel-
ferð heimilisins, þótt hún sjálf for-
fallist vegna veikinda, eða brottfar-
ar, sem aðkallandi er. Hún veit, að í
höndunum á föðurnum eru bömin
hólpin og geta notið nauðsynlegrar
umönnunar og aðhlynningar. Þetta
getur líka bókstaflega verið til pen-
ingasparnaðar; þar sem ekki er þörf
á að taka neina húshjálp. Ef maður-
inn vill nota þannlg frístundir sínar
stuðlar hann í hvívetna að bættum
hag fjölskyldu sirtnar, efnalega og
andlega.
Anna prinsessa
Þessi mynd sýnir önnu núverandi eiginkonu Mikaels Rúmeníukon-
ungs, velja sér kjólaefni í París.