Vikan - 28.07.1949, Blaðsíða 13

13
\IKAIÍ, nr. 30, 1949
Þjofarnir voru engir viövaningar.
Holm forstjóri hafði tekiö að sér
stjórn mikils búgarðs i héraðinu
Bihar í Indlandi. Hérað þetta er af-
skekkt.
Forstjórinn var nýfluttur og hafði.
komið öllu dóti sínu í röð og reglu.
Nú sat hann á vekksvölum íbúðar-
hússins og Jörgen, sonur hans, hjá
honum.
Holm forstjóri kom auga á ind-
verskan dreng úti fyrir húsinu.
Drengurinn hneigði sig r kveðjuskyni
og brosti. Hann endurtók kveðjurnar
og horfði upp til hvítu mannanna
á veggsvölunum.
„Hvaða náungi ætli þetta sé?“
sagði Jörgen. „Hvert mun erindi hans
vera?“
„Það munum við brátt fá vitneskju
um,“ sagði faðir hans og kallaði til
ókunna drengsins: „Komdu upp til
okkar.“
Drengurinn kom upp á svalirnar
og hneigði sig djúpt.
Forstjórinn mælti: „Hvað er þér
á höndum? Hvers óskar þú?“
Drengurinn svaraði: „Sahib ný-
fluttur hingað. Sahib ekki þekkja
háttarlagið hérna.“
Holm svaraði: „Það er alveg rétt.
En ég hefi verið víða I Indlandi, og
býst við að hér sé ástandið eins og
gengur og gerist.“
Drengurinn hristi höfuðið. Hann
mælti:
„Jú, hér vera öðruvísi. Hér í Bikar
vera margir þjófar. Öll Dacoit ættin
vera þjófar. Þeir stela allir. Sahib
hafa þörf fyrir góðan vörð“ (chow-
kidar).
„Jæja,“ sagði Holm. „Þetta er
erindið. Þú vilt fá starf hjá mér, sem
vörður."
BARNASAGA
Drengurinn kinkaúi kolli og sagöi:
„Sahib þurfa vernd, annars allt
vera stolið."
Forstjórinn svaraði kuldalega: „Ég
þarf enga vernd. Ég hefi vinnumenn,
er gæta þess sem hér er.“
Drengurinn kvaddi feðgana kurt-
eislega og fór sina leið.
Jörgen hló og mælti: „Þetta var
skrítinn Indverji."
„Já,“ svaraði faðir hans. „En hann
hafði rétt að mæla. Bikar er alræmd-
ur staður vegna þjófa. Þeir eru tald-
ir listamenn í þessari grein. Við skul-
um gæta okkar í nótt. Það ætti að
vera hægt að fyrirbyggja það að frá
okkur sé stolið.“
Áður en forstjórinn gekk til hvílu
áminnti hann menn sína um að hafa
andvara á sér, vegna þjófahættu. Svo
háttuðu feðgarnir og settu upp
flugnanetið. Þeir voru svefnstyggir
og álitu að ekkert hljóð eða þrusk
færi framhjá þeim.
Þegar leið á nóttina vaknaði Jörgen
við afarlítið þrusk. Hann vakti föður
sinn, og þeir þrifu skammbyssur sín-
ar.
„Það er einhver uti fyrir,“ hvísl-
aði Jörgen. Þeir læddust út og gengu
umhverfis húsið. Þá heyrðist mjálm
og Jörgen brá ónotarlega.
Hann sagði: „Það er þó vonandi
ekki tígrisdýr komið hingað heim að
húsinu.“
„Nei,“ svaraði faðir hans. „Þetta
var kattarmjálm. Þeir innfæddu eigá
ketti. Það er ekkert varhugavert hér
að ég bezt fæ séð í myrkrinu."
Holm hló skyndilega og sagði:
Veiztu þetta — ?
Mynd að ofan: Sagt er, að eftir orustuna við Balaklava á Krím 1854
hafi landsvæðið bókstaflega verið þakið rússneskum fallbyssukúlum.
Mynd að neðan til vinstri: Skeljategund náskyld kuðungum gefa frá sér
dýrmæta gimsteina. — Mynd í miðju neðan til: Ein af hverjum átta kon-
um í Bandavíkjunum giftist tvisvar. — Mynd að neðan til hægri: Art
Johnson, Pipestone, Minnesota, safnaði 27 þús. smápeningum, sem hann
geymdi í tóbaksdósum.
„Þú hefur verið svo ruglaður að
þú hefur sett upp sólhjálminn um há-
nótt.“
Jörgen þreifaði á höfðinu. Jú, þetta
var rétt athugaö. Náttföt og sól-
hjálmur. En sá búningur. Jörgen tók
hjálminn ofan og hengdi hann á grein
er hann fann rétt hjá sér þó aö
dimmt væri.
Hann mælti: „Þeir geta ctolii)
hjálminum ef þeir vilja. Ég hefði
gaman af að vita hvort þeir geta
fundið hann i myrkrinu."
Feðgarnir fóru inn i húsið, og
sváfu til morguns án þess neitt
gerðist.
Þegar þeir vöknuðu um morguninn
blasti við þeim skringileg sýn.
Úti fyrir húsinu stóðu öll þau hús-
gögn er í því höfðu verið: Borð,
stólar, skápar, útvarp .grammófónn
og ýmislegt ileira gat þarna að líta.
Á borðstofuborðinu lágu úr þeirra og
peningaveski.
Þetta allt haföi verið flutt út um
nóttina.
Feðgarnir horfðu forviða livor á
annan.
Holm mælti: „Jæja, þjófarnir hafa
heimsótt okkur þrátt fyrir öryggis-
ráðstafanirnar.“
Þeir rannsökuðu peningaveskin.
Ekkert hafði verið tekið af peningun-
um.
Þá kom indverski drengurinn bros-
andi til þeirra, hneigði sig og rétti
Jörgen sólhjálminn. Hann mælti:
„Heldur sahib ekki að sahib hafi
þörf fyrir góðan vörð?“
Holm hló og mælti:
„Jú, það er vafalaust. Ég ræð þig
hér með til þess að gegna þessu
starfi.‘
Jörgen stóð og athugaði hjálminn.
Indverski drengurinn sá það og
mælti: „Hjálminn hengdi ungi sahib-
inn á handlegg- minn í nótt. Ég var
„tréð“, sem stóð hjá ykkur, og grein-
in var armur minn. Ég er af Bhatti-
ættinni. En frá þessum degi mun engu
verða stolið úr þessu húsi.“
Og þetta stóð heima.
Að taka Bhatti-dreng fyrir húsvörð,
er bersýnilega eina þjófavörnin, sem
er fullnægjandi i Bikar.
Biblíumyndir
1. mynd: . . . Koma til hans æðstu
prestarnir, fræðimennirnir og öld-
ungarnir. Og þeir sögðu við hann:
Hvaða vald hefur þú til að gjöra
þetta? . . . En Jesú sagði við þá:
Ég vil leggja fyrir yður eina spurn-
ingu, og svarið mér . . . Var skírn
Jóhannesar frá himni, eða frá mönn-
um? Svarið mér! Og þeir svöruðu
Jesú og segja: Vér vitum það ekki.
Og Jesús segir við þá: Þá segi ég
yður ekki heldur, með hvaða valdi ég
gjöri þetta.
2. mynd: Og hann tók að tala til
þeirra dæmisögum: Maður nokkur
plantaði víngarð . . . seldi hann vín-
yrkjum á leigu og fór úr landi. Og á
réttum tíma sendi hann þjón sinn
til vínyrkjanna til að taka við nokk-
uru af ávöxtum víngarðsins hjá vín-
yrkjunum. Og þeir tóku hann og
börðu og sendu hann burt tómhent-
an. . . . Enn átti hann eftir einn,
elskaðan son; hann sendi hann síð-
astan til þeirra . . . og þeir tóku
hann og drápu.
3. mynd: . . . En Jesús sagði við
þá: Gjaldið keisaranum það sem
keisarans er og Guði það sem Guðs er.
4. mynd: Og hann . . . sagði viö
þá: Sannlega segi ég yöur, þessi
fátæka ekkja lagði meira en allir
þeir, er lögðu i fjárhirzluna; þvi að
þeir lögðu allir af nægtura sínum,
en hún lagði af skorti síhuí.i r.K';
það scm hún átti, a!la björ.r sinr..