Vikan - 17.11.1949, Blaðsíða 8

8 VIKAN, nr. 46, 1949
Gissur leikur á Rasmínu.
Tetkning eftir George McManu*.
Gissur: Halló, Kasmtna. Eg hef svo mikið að gera Rasmtna: Æ, hvað það var leiðinlegt. Við ætl-
I kvöld á skrifstofunni, að ég kem ekki heim fyrr uðum í leikhúsið i kvöld, eins og þú manst.
en seint.
Gissur: Ég lék á kerlinguna og losnaði við affi
fara í leikhúsið. Nú skulum við skemmta okkur,
lagsmaður.
-í
Gissur: Klukkan orðin eitt! Hvernig hefur tíminn flogið. Eg
verð að fara. Eg fæ laglega dembu, þegar heim kemur!
Kalli: Sæll, Gissur. Ja, þetta var Kalli: Veiztu það ekki maður, hvar hefurðu ver-
nú meira ofviðrið. Það ætlaði bara ið? Það stöðvuðust allar ferðir og símalinur slitn-
allt um koll að keyra. uðu og eru ekki komnar i lag ennþá,
Gissur: OPVIÐRI? Gissur: Slitnuðu símalínur, segirðu?
i-ÆI:
AT|f
Gissur: Ég verð að væta mig dálítið, svo að
Rasmínu gruni ekkert.
,'Vv^
r/'V, V
>3. ///
Rasmína: Ertu kominn, elskan? Eg var farin' a.3
óttast um þig í þessu voðalega veðri.
Gissur: Það er allt í lagi með mig, en illa gekk
mér að komast heim.
Rasmína: Þú segist hafa staðið í dyraporti allan
tímann. Ö, ég vona bara, að þú hafir ekki fengið
kvef.
Gissur: Ég var að reyna að flýta mér heim, sem
mest ég mátti, en það var ekki hundi út sigandi.
Ég bjargaði anzi mörgum frá bráðum bana með
því að kippa þeim inn i dyraportið!