Vikan - 06.07.1950, Blaðsíða 10

10
VIKAN, nr. 26, 1950
• HEIMILIÐ •
Þegar stálpuð börn sjúga þumalfingurinn!
Eftir G. C. Myers Ph. D.
Matseðillinn
Hænsnasúpa:
40 gr. smjörlíki, 40 gr. hveiti, 2
í. hænsnasoð, 2 eggjarauður, salt,
2 msk. rjómi, %—1 dl. sherry.
Búið til ljósa, jafnaða súpu. Jafnið
með eggjarauðunum. Keimið með
sherry. Látið skornar kjötbollur, eða
soðnar, smátt skornar makkarónur
eða gulrætur út í.
Hænsnaf rikassé:
1—2 hænur, sjóðandi vatn, salt,
yz laukur eða púrra. — 400 gr.
gulrætur, 300 gr. gulrófur eða
annað grænmeti. T. d. blómkál,
grænar baunir eða því um likt.
— 60 gr. smjörliki, 60 gr. hveiti,
9 dl. hænsna- og grænmetissoð,
% dl. rjómi. (Söxuð steinselja).
Reytið, hreinsið og afvatnið hæn-
urnar. Setjið þær yfir í sjóðandi salt-
vatn og sjbðið hana þar til kjötið er
orðið meyrt (2r—4 klst.). Sjóðið lauk-
inn eða púrruna með síðustu klst.
Sjóðið ræturnar í sama vatni, en fær-
ið þær upp um leið og þær eru soðn-
ar. Færið hænurnar upp og síið soð-
ið. Búið til ijósa soðsósu og bland-
ið rjómanum saman við. Skiptið hæn-
unum i bita og raðið þeim á fat. Sker-
ið ræturnar og leggið þær ofan á.
Hellið sósunni yfir og stráið saxaðri
steinselju á.
Alexöndrubúðingur:
1 eggjarauða, ca. 75 gr. sykur,
y.z tsk. vanillusykur, 4 y2 dl.
rjómi, ca. 1 dl. hvítvín eða
rabarbaravín, 7—8 bl. matar-
lim (8—10 tsk,), % dl. sjóðandi
vatn.
Þeytið eggjarauðuna með sykrin-
um, bætið vanillusykrinum í. Stíf-
þeytið rjómann og blandið öllu sam-
an. Bræðið matarlimið i vatninu og
og hellið þvi ylvolgu út i.
HÚSRÁÐ
Þegar þér kaupið handklæði, gæt-
ið þá að því, hvort undirvefnaðurinn
er þéttur. Því vandaðri og þéttari sem
undirvefnaðurinn er, því sterkari eru
handklæðin. _______
Ef maður notar olíuríkan áburð til
þess að hreinsa lakkborin húsgögn
með, kemur stundum fram blá-grár
gljái. Maður ætti því frekar að nota
húsgagnabón, en notið það mjög var-
iega.
Flest smábörn og litil böm sjúga
þumalfingurinn eða aðra fingur á
vissum aldri. Hjá flestum börnum
hverfur þessi vani eftir nokkurn tíma,
en sum börn halda þessu áfram jafn-
vel eftir að þau byrja í skóla. Þegar
þessu heldur áfram yfir annað og
þriðja árið, er það liklegt, að þetta
geti orðið ávani, og veldur það barn-
inu persónulegum vandræðum gagn-
vart öðrum börnum og unglingum og
orsakar það nöldur foreldra og ann-
arra skyldmenna.
Hversu mikið mein þessi ávani, að
sjúga fingurna, gerir tönnum og
munni barnsins, er mikið álitamál.
Ýmsir sérfræðingar i tann- eða
munnaðgerðum hafa dregið þá álykt-
un af athugunum sínum, að þetta geri
mjög lítið tjón. Samt sem áður láta
hundruð barna með skakkar tennur
ýmsa tannlækna og aðra sérfræðinga
lagfæra skekkjuna með hægum, stöð-
ugum þrýstingi af ýmsum útbúnaði.
Það er erfitt að skilja, hversvegna
hinn hægi þrýstingur þumalfingurs-
ins, þegar hann er eins stöðugur og
hjá sumum börnum, getur ekki líka
orsakað nægan þrýsting til þess að
færa úr lagi tennurnar, kjálkana og
góminn.
Meira áhyggjuleysi.
Það er vafalaust gott fyrir móð-
urina að trúa því, að það geri barn-
inu ekkert mein að sjúga þumal-
fingurinn, þar sem hún verður síður
áhyggjufull vegna þessa og æsir sið-
ur upp þennan vana með tilfinninga-
kippa þumalfingrinum úr munni
barnsins, skamma og ávíta ■ það og
jafnvel gefa því kinnhest fyrir að
hafa stungið upp í sig fingrinum.
Refsing er sjaldan áhrifarík nema
hún sé skjót og undantekningarlaus.
Það liggur í augum uppi, að það er
ómögulegt að refsa barninu í hvert
skipti, sem það stingur fingrinum upp
í sig. Venjulega sýgur barnið fing-
urna, þegar það er þreytt, svangt eða
illa haldið á einhvern hátt, og refs-
ingin eykur aðeins vanlíðan barnsins.
Ef til vill byrjar þessi ávani barns-
ins þannig, að það er svangt eða finn-
ur til óþæginda eftir að hafa borðað,
ef til vill finnur það líka óljóst til
óróleika eða öryggisleysis. Það væri
ágætt að leita ráða hjá lækni. Móð-
irin ætti að gæta þess vel að vera ró-
leg og blíðleg og sýna barninu hæfi-
lega ástúð. Því eldra sem barnið er
því áhrifameiri og mikilvægari eru
þessar sálfræðilegu staðreyndir.
1 sumum tilfellum hefur komið fyr-
ir, að þessi ávani hverfur, eftir að
kirtlar hafa verið teknir úr nefi barns-
ins. Ýmis einföld ráð eru til, eins
og að vefja fingurinn, sem barnið
sýgur, með grófgerðum dúk. En öll
þau ráð, sem æsa barnið til mót-
stöðu, gera fremur tjón heldur en að
þau beri árangur. Flestar mæður ættu
að loka augunum fyrir þessum ávana,
en reyna að auka ró og frið innan
fjölskyldunnar, sýna barninu meiri
úð og veita því öryggistilfinningu.
Tizkumynd
Þessi snotri og létti sumarbúning-
ur er mjög klæðilegur. Buxurnar eru
úr svörtu ullarefni. Rauð snúra er
dregin í strenginn og hnýtt að fram-
an. Blússan er úr rauðu prjónaefni
og eru litlir, svartir, kúlumyndaðir
hnappar saumaðir á hálsmálið og
handvegina til skrauts.
Vínblettum má ná af húsgögnum
með því að nugga blettinn með olíu
og vindla- eða sígarettuösku. Hreins-
ið öskuna burt með hreinni oliu og
nuggið síðan blettinn með olíu eða
húsgagnaáburði. Hafi vínandinn leyst
upp gljáhúðina af viðnum, gagnar
þetta ekki.
INGA ÞÓRÐARDÓTTIR
LEIKKONA.
Framhald af bls. 3.
Reykjavíkur á jólum sama ár,
tvö'hlutverk í „Allt í lagi lagsi“,
hjá Fjalakettinum 1944, og
Staðar-Gunnu í „Manni og
konu“, hjá sama félagi 1945,
Jóhönnu Einars, í „Uppstigning,
hjá Leikfélaginu 1945, og í
Upplyfting, hjá Fjalakettinum.
Síðan kemur Tondeleyo, hjá
Leikfélaginu 1946.
Eftir þetta verður nokkurt
hlé á leikstarfsemi Ingu vegna
utanfarar, en hún tekur aftur
til starfa í „Grænu lyftunni“,
hjá Fjalakettinum 1948, þar
ríkri meðferð á barninu.
Ein staðreynd er alveg augljós fyr- •
ir gætinn athuganda; að því ákafari,
sem foreldrarnir eru í því að venja
barnið af því að sjúga þumalfingur-
inn, því meiri líkindi eru til þess,
að það hafi tilhneygingu til að gera
það. Foreldrarnir neyta ýmsra bragða
til að venja barnið af þessum ósið,
næst lék hún í „Refunum", hjá
Norræna félaginu vorið 1948,
og í „Á meðan við bíðum“, hjá
Fjalakettinum 1949 o»g síðan er
það hið mikla hlutverk Höllu í
Fjalla-Eyvindi.
Auk ofangreindra hlutverka
hefur Inga Þórðardóttir mjög
oft tekið þátt í útvarpsleikjum,
og er Vikan ekki í neinum vafa
um, að þeim mörgu úti um allt
land, sem hafa heyrt hana þar,
þykir mikill fengur í að „sjá
framan í hana“ hér í blaðinu.
Inga er fædd á Stokkseyri,
dóttir Þórðar Sigurðssonar og
Sæfinnu Jónsdóttur, fluttist
um ellefu ára aldur til Vest-
mannaeyja og var þar í sjö ár.
Nokkur næstu árin var hún í
Danmörku, en 1938 giftist hún
Alfred Andréssyni, leikaranum
vinsæla.
Hin níu-mánaða gamla Marie Puffer
frá Miami i Bandaríkjunum brosir
breitt í kveðjuskyni, áður en hún
leggur af stað með móður sinni í
flugferð frá New York til Aþenu,
höfuðborgar Grikklands. Faðir henn-
ar er ráðinn við ameríska sendiráðið
i Aþenu.