Vikan - 06.07.1950, Blaðsíða 14

14
VIKAN, nr. 26, 1950
ÉG EK SVO ÁSTFANGIN
Framhald af bls. 4-
Ég vissi ekki, hvernig ég gæti sagt þér
frá þessu. Ég þorði ekki að hringja til
þín, þegar ég kom heim, en — Susan, þú
ert ágæt.“
„Hérna er hringurinn þinn Davíð.“ Sus-
an stóð einnig á fætur, og lét hann fá
hringinn.
„Viltu — viltu ekki kyssa mig, góða
nótt, Susan?“
„Nei, Davíð, ég held ekki. Vertu sæll.“
Susan opnaði dyrnar og fór inn.
Hún gekk hægt upp stigann. Hún leit
á fingurinn, þar sem hringurinn hafði
verið. — Það var mjó hvít rönd á sól-
brenndri hendinni. Allt í einu fannst henni
hún vera svo einmana. Hún fór að gráta
og tárin runnu niður kinnar hennar.
Bróðir hennar og félagar hans voru að
koma neðan úr kjallaranum með brauki
og bramli. Hún sneri sér samstundis við
í stiganum og hljóp út.
Hún gekk hv,erja götuna á fætur ann-
-arri. En fyrir augum hennar var allt eins
og í móðu. Veröldin var vond, og það eina,
sem hún vissi að var sannleikur, það var
örvænting hennar.
Gamalt krumpað blað fauk framhjá
henni. Susan fór allt í einu að skjálfa af
kulda. Hún fó inn á „ís-bar“.
Það var enginn annar þar inni en af-
greiðslumaðurinn. Hún settist á einn
hinna háu stóla og bað um „ice-cream-
soda“. Hún sat og smáborðaði hann, á
meðan tárin streymdu niður kinnar henn-
ar og niður í glasið.
„Hvað er að?“
Ungi pilturinn bak við afgreiðsluborðið
athugaði hana gaumgæfilega.
„Ekkert,“ sagði hún stutt í spuna.
„Eruð þér að reyna að drekkja sorg-
um yðar í „ice-cream-soda“ ?“ Hann brosti
vingjarnlega til hennar. „Þér þurfið
kannske að létta á hjarta yðar við ein-
hvern. Bíðið augnablik, ég skal fylgja yð-
ur heim, og þér getið sagt mér hvað am-
ar að yður. Kannske get ég hjálpað yð-
ur.“
Susan leit á hann grátbólgin. Hún sá,
að hann var með grá augu og rauðgyllt
hár. Hann var bara reglulega myndarleg-
ur.
Hann brosti aftur, og Susan ákvað að
bíða eftir honum stundarfjórðung.
Þau gengu gegnum lystigarð á leiðinni
heim. Hann stakk upp á, að þau settist
þar á bekk. Hann settist hjá henni og
spurði: „Jæja, hvað er það þá, sem am-
ar að yður?“
Susan varð feimin. „Ég þekki yður alls
ekki,“ sagði hún. „Hvemig á ég að fara
að því að trúa bláókunnugum mönnum
fyrir leyndarmálum mínum?“
Hann sagðist heita Peter Forman. Hann
var í menntaskóla og vann á ,,barnum“ á
kvöldin, og hann ætlaði að verða sjóliðs-
foringi, þegar hann væri orðinn stúdent.
531.
KROSSGÁTA
VIKUNNAR
Lárétt skýring:
1. Kv.n. — 6. hryggðin.
— 9. uppspunnu. — 10.
vatnahest. — 11. vonds.
— 13. brakar. — 15. ó-
vinur. -—■ 17. ending. —
18. fuglar. — 20. ná.lg-
aðistu. — 24. verðmæti.
— 25. heiðin. — 27. far-
artæki. — 29. vel að sér.
— 31. orm. — 32. tröll.
— 33. ljósgafi. — 35.
samt. — 37. hrukkaði.
— 40. þyngsli. — 41.
ábætir flt. — 43. sann-
leika. — 46. logna. —
48. fæða. — 49. samteng-
ing. — 50. mann. —■ 51.
nirfla. —- 52. ættingi.
Lóðrétt skýring:
1. Kv.n. — 2. rétt. —
3. drykk. — 4. slæms.
— 5. trekk. — 6. árstið-
um. — 7. tímatal. — 8.
áttinni. — 12. sleikir. —
14. leikvöll. — 16. gleði.
— 19. grunað. — 21.
hundsn. — 22. iðnaðar-
maðurinn þ.t. ■— 23. eins. -
— 29. stjórnmálaflokkur.
31. nægilegt.
26. reka.— 28. vægð.
— 30. óskemmd. —
34. ættingjar. — 36. kveðskap-
inn. — 38. skyldmenninu. — 39. dýraflokk,
42. árbók. — 44. skrautgripur. — 45. nöldur.
47. fugl.
Lausn á 530. krossgátu Vikunnar,
Lárétt: 1. Tómas. — 6. afnot. — 11. Salka.
— 13. fleyg. — 15. af. — 17. kæju. -— 18. last.
— 19. sl. — 20. nóa. —- 22. tað. — 23. ost. —
24. slá. — 25. gaffals. — 27. stakkar. — 29. árla.
— 30. rögu. — 31. nakta. — 34. skara. — 37.
girða. — 39. áköfu. — 41. og. — 43. rall. ■—- 44.
ræla. — 45. la. — 46. mrs. — 48. nil. ■— 49. ólu.
—- 50. lin. — 51. meirara. — 53. samsöng. — 55.
atli. — 56. enda. — 57. alfær. — 60. rengi. — 63.
attir. — 65. bendu. — 67. st. -— 69. alfa. —
70. anda. —- 71. ei. — 72. Lóa. — 74. ung. — 75.
uni. — 76. ann. — 77. ókunnan. — 78. Guðmund.
Lóðrétt: 2. Ös. — 3. mak. — 4. alæta. — 5.
skjal. — 6. alast. —- 7. festa. — 8. nyt. — 9.
og. —■ 10. Rangá. — 12. auðs. — 13. flos. —
14. kláru. — 16. fóarn. — 19. slaga. —- 21. af-
lag. — 24. sköru. — 26. fakir. — 28. krafa. •—■
32. trana. — 33. aðlir. -— 34. skæla. — 35. köl-
um. — 36. komma. — 38. alla. — 39. árós. —
40. manga. — 42. greta. — 45. lindi. — 47. silla.
— 50. löngu. — 52. rifta. — 54. senda. — 58.
ætlun. -— 59. rifna. — 60. rennu. — 61. endið. —
62. Osló. — 64. ragn. — 65. baug. — 66. lind.
— 68. tók. — 71. enn. — 73. au. —- 76. au.
„Og nú,“ sagði hann og flutti sig nær,
henni. „Nú er ég ekki lengur ókunnug
%Svör við „Yeiztu
bls. 4
ur.
Og Susan fannst hann hafa á réttu að
standa og fór snöktandi að segja honum
sögu sína.
„Auminginn litli!“ sagði hann. „Þetta
er auðvitað ekki gott, en þér líður betur,
þegar þú hefur grátið.“
Hann tók utan urti hana, og hún grét
við barm hans.
„Það, sem er verst,“ sagði hún og hætti
að gráta, „að ég veit ekki, hvað ég á að
segja við skólasystkini mín, þegar þau
spyrja, hvað hafi skeð------“
„Segðu bara, að þið hafið rifizt,“ sagði
hann ákveðinn. „Segðu, að þú hafir fleygt
í hann hringnum. Þau verða ánægð, ef
það verður nógu átakanlegt, og þeim
finnst það án efa meiri frétt, heldur en
ef þú segðir, að þið hefðuð farið út að
borða og átt yndislegt kvöld saman.“
Hún kinkaði kolli og andvarpaði við öxl
hans. „Það má vel vera.“
Þegar þau héldu áfram, hélt hann í hönd
hennar. Þau sögðu ekki margt á heimleið-
inni. En þegar þau gengu undir götuljós-
ið fyrir utan húsið, sem Susan átti heima
í, leit hún upp til hans. Hann brosti, og
hún brosti á móti í gegnum tárin.
1. Eldsvoðinn mikli í Baltimore var 7. og 8.
febrúar 1904.
2. Hann er 300 m. hár járngrindaturn. Úr hon-
um er stórkostlegt útsýni yfir borgina.
3. Þau falla árlega, en á hverju ári bætist oft-
ast ein grein við, svo að af fjölda greinanna
má sjá nokkurn veginn, hve gamall hjörtur-
inn er.
4. 245,000 km\
5. Ole Bull var norskur og var uppi 1810—1880.
6. Prince Albert of Coburg.
7. Englendingurinn Terence Rattigan.
8. Havana er höfuðborgin á Cuba.
9. Árið 1014.
10. Enska.
Það liðu tveir mánuðir þangað til
Meggie Jones kom aftur til þess að gista
hjá Susan. Mamma hennar hafði eignazt
tvíbura, og Meggie hafði því haft meira
en nóg að gera við að hjálpa til heima hjá
sér. Meggie starði áhyggjufull á hart
gólfið og hugsaði með hryllingi til þess
að þurfa að gera æfingar fyrir tvo mán-
uði á einu kvöldi.
Til þess að beina athygli sinni í aðra
átt sagði hún við Susan: „Jack frændi
kemur í heimsókn með skólafélaga sinn
um næstu helgi. Viltu hitta þá?“
„Nei takk. Ég er nefnilega svo ást-
fangin. — Þú skilur.“
„Enn þá,“ sagði Meggie vantrúuð.
„Nei, ekki ennþá,“ sagði Susan og hopp-
aði upp í rúmið. „En aftur.“