Menntamál - 01.12.1924, Blaðsíða 9

MENTAMÁL
39
sjálfum sjer engan mátt. Ef þ'ær væru eihar tun hituna í huga
rnanna, væri ööru nláli a.ö gegna. En þaí sem 'þ'áér eiga í bár-
áttu viö niargvíslegar tilhneigingar og tilfinningar, þá er þéim
sá kostur nauöugur, aö fá hjálp göfugra hvata, til aö vinna
á hinum lágu hvötum.
Söngkensla
Aðalst. Eirxksson er söngkennari viö barnaskóla Rvikur. Hann tók
kennarpróf i vor sem leið. f fyrravetur hafði hann töluverða söng-
kenslu með náminu, en í sumar sigldi hann til Noregs og naut þar
kenslu hins ágæta norska söngkennara Lars Söraas. í grein þessari
segir hann frá söngkenslu í norskum skólum.
Það er ekki langt síöan farið var aö leggja rækt við þessa
námsgrein í barnaskólum Noregs. Hún hefir verið ])ar, eins
og víða annars staðar, misskilin og vanrækt. En nú í seinni
tíö hefir skilningur og geta aukist. Flestum skólamönnum í
Noregi kemur saman um, að engum manni eigi skólarnir meira
að þakka í þessu efni en Lars Söraas söngkennara og organ-
ista í Björgvin. Lars Söraas hefir helgaö barnaskólanum alt
starf sitt, bæði beint og óbeint. Honum hefir hlotnat sú ham-
ingja aö sjá árangur af lifsstarfi sinu og hlotið viðurkenningu
og maklegt lof að launum. Þegar hann byrjaði söngkennara-
starf sitt, bæði beint og óbeint. Honum hefir hlotnast sú ham-
um. Söngmálið var ekki ætlast til að börnin skildu, heldur
átti tilviljun ein að ráða, hvort lögin kæmust rjett inn í koll-
inn á þeim. Þar áttu þau svo aö segja að vera eign minnisins,
veganesti sem auðveldlega þraut.
Hann hefir sjálfur sagt mjer, að á þessum fyrstu árum hafi
kenslan verið þreytandi og leiðinleg, bæði sjer og nemendum
sínum. Af kenslubókum þýskum og finskum komst hann í
kynni við hinar ýmsu aðferðir og þær kröfur, sem þar voru
gerðar til skólanna í söngkenslu. Elann fann aö það, sem vant-