Menntamál - 01.08.1971, Blaðsíða 13

skólann, og markmið hans.) Sem lítið, ófnllkom-
ið dæmi um kennsluna má nefna: Barn hefur far-
ið í réttirnar og segir frá því í bekknum. Út frá
því getur áhugi, untræður og leikir barnanna,
ásamt námsliandavinnu (teiknun, leirvinna, klipp
o. fl.), beinzt inn á margar brautir, svo sem nauð-
syn samvinnu (göngur og réttir), landbúnað, dýra-
fræði (um kindina), framleiðslu (ull, kjöt), sölu
afurða (seljandi, neytandi), jafnvel vöruskipti (út-
flutningur, innflutningur) o. s. frv. Mörgum kann
að þykja nóg um. En sannleikurinn er sá, að
]>að eru engin takmörk fyrir, hvað hægt er að
tala um við lítil börn, ef viðmælandi klæðir efnið
í þann búning, er börnunum hæfir, með öðrum
orðum, ef kennarinn þekkir og skilur nemendur
sína og hvernig þeir læra.
Auk þeirrar miklu almennu þjálfunar og
þroskamöguleika, sem átthagafræðin veitir, hefur
skólinn um nokkurt skeið notað sérstakt banda-
rískt þjálfunarkerfi, „Tlie Frostig Program", sem
er sjónskynjunaræfingar og miðar kerfisbundið
að þjálfun hinna fimm þátta sjónskynjunar, sem
nauðsynlegastir ern öllu bóklegu námi. Þessir
þættir eru:
1. Samhæfing sjónar og hreyfiskyns (Visual-
Motor Coordination).
2. Skynjun hluta úr heild eða bakgrunni
(Figure-Ground Perception).
3. Samkvæmni skynjunar, eða skyngeymd (Per-
ceptual Constancy).
4. Skynjun slöðu hluta í rúmi (Perception of
Position in Space).
5. Skynjun innbyrðis afstöðu hluta í rúmi (Per-
ception of Spatial Relationships).
MENNTAMÁL
119