Vorið - 04.11.1933, Síða 3

VORIÐ
51
klæða sig, og svo fylgdi Elfn benni
heim.
Hún leiddi Fríðu alla leiðina, og
var alltaf að fullvissa hana um að
hún hefði gert þetta óviljandi. En
Fríðu fannst sér liða illa og svar-
aði fáu.
Loksins komust þær heim, og
Elín fylgdi henni inn. Hún varð
alveg hissa, þegar Fríða sagði benni
að mamma sin væri að heiman i
vinnu allan daginn, og að enginn
skyldi vera heima til að taka á
móti Friðu þegar hún kæmi úr
skólanum.
>En legðu þig nú útafc, sagði
hún, >ég skal leggja i ofninn fyrir
Þig«-
>Víð eigum engan eldivið<, sagði
Fríða.
>En verður ykkur þá ekki kalt ?<
spurði Elín undrandi.
>Jú — en —
Pegar Fríða var háttuð tnundi
hún fyrst eftir þvi að hún hafði
gleymt að sækja litlu systur sína,
sem venjulega var bjá einhverju
góðu nágrannafólki þangað til hún
kom úr skólanum. En Elfn sagði
að hún skyldi ekki hafa neinar
áhyggjur út af því. >Eg skal sækja
litlu systur þfna<, sagði hún.
Friða hafði víst sofnað. Pað var
farið að rðkkva. Hún reis upp í rúm-
inu og leit i kringum sig til að vita
hvort hún sæi ekki systur sfna.
En þá mundi hún eftir öllu sem
við hafði borið, og að Elin var að
sækja hana, og nú varð bún hrædd
yfir þvi að þær skyldu ekki vera
komnar.
Pá heyrði bún fótatak f stiganum
Hún fór að hlusta, og þekkti mál-
róm litlu systur sinnar. Pað var
tekið um hurðarhandfangið og eftir
augnablik stóð litla systir við stokk-
inn.
>Frfða, sjáðu hvað eg er búinn
að fá!« hrópaði hún.
Friða gat ekki trúað sínum eigin
augum, þvi að litla systir bennar
var í nýjum fötum frá toppi til tá-
ar, og augu hennar ljómuðu eins
og ofurlitlar sólir er hún rétti
Frfðu Ijómandi fallega brúðu sem
hún hélt á.
>Nei — en — <, sagði Friða.
En þá tók hún eftir Elinu og við
hlið hennar stóð einhver ókunnug
frú, sem hlaut að vera móðir henn-
ar. —
Nú var kveikt Ijós Og nú fóru
gestirnir að týna allteina böggla
npp úr stórri körfu sem þær höfðu
meðferðis. slika auðlegð og alls-
konar gæði hafði Frfða aldrei séð f
einu lagi. Og það kom vatn í
munninn á henni, er hún sá allar
kræsingarnar sem upp úr körfunni
komu.
>Nú skalt þú vita, hvort þú hef-
ur ekki lyst á einhverju<, sagði ó-
kunna konan, og rétti henni smurt
brauð og mjólk í glasi er þær
höfðu komið með. Að þvi búnu
settist hún niður og horfði á eftir
hverri brauðsneiðinni á eftir annari
ofan i Friðu.
Pegar mamma hennar kom heim