Bjarmi - 15.04.1908, Síða 9

B J A R M I
65
þcss réttlætis, sem guð skrýðir oss
með, og stefna að því marki andlegs
þroska og starfs í líli vorn, sem spretti
eins og planta nt úr trú og kærleika
hjartna vorra. Guðspjöllin, æfisaga
frelsara vors, sem siðábötin leiddi í
ljós að nýjn, eins og gull sannleikans,
og hreinsaði úr sora mannasetninga,
lýstu Gústaf Adolf skært og hermönn-
um lians, og þau hatá livorki týnt
dýrð sinni enn né lcrafti.
En þrátt fyrir allan þann óvildar-
liug, sem borinn hefir verið til kenn-
ingar Krists, þá sjáum vér, og það
enda á vorri öld, að hún ber þó
blessunarríka ávexli, bæði með kristn-
um þjóðum og meðal heiðinna þjóða,
Eins og lifandi frækorn herasl yfir
höfin, og fesla rætur og bera ávöxt á
slröndum fjarlægra landa, svo herast
guðspjöllin til heiðinna landa. Þar
sem vcr nú líka styðjum að ]>essu
verki, þá óskum vér, að það verði
unnið með þeim sannleika og kær-
leika, að það vérði sýnt, að vér þrá-
um hjartanlega að veita meðbræðrum
vorum í fjarlægu löndunum þá gjöf,
sem hetir ómelanlegt gildi fyrir oss
sjálfa.
Aðalskilyrðið til þess að lyfta sál-
unum hærra og safna þjóð vorri í
eina li-ausla heild og lil öllugs starfs
að háu marki, er það, að það, sem
heíir ævarandi gildi í sjáll'u sér, verði
líka ástfólgið hjörtum vorum. Áliugi
manna á því, að gera land vort ])jóð-
inni dýrmætt, gefur hinar beztu vonir;
én betri vonir gæti það, ef vér ekki
síður, heldur framar öllu öðru, höf-
um allir hina einuogsömu dýrmælu
trú, eina von, einn frelsara og einn
guð, sem er faðir allra. l5á getum
vér vænst þess, að drottinn lijálpi
landi voru og sjálfum oss á komandi
dögum. Og vér megum vera þess
fullvissir, að vér munum liafa næga
ástæðu lil að þakka guði fyrir and-
lega eða tímanlega hlessun við næstu
áramót.
Svo bjóðum vér og áminnum yður
alla — klerka og leikmenn, unga og
gamla, konur og karla, sem I)úið í
ríki voru, undantekningarlaust, liver
sein efni yðar eða lcjör eru, að þér
að öllu forfallalausu verjið 4 sunnu-
dögum á árinu lil þakkargerðar, föstu,
iðrunar og hænar, sem vér höfum
lýrirskipað á árinu 1908, samkvæml
fyrri venju — 8. marz, 10. maí, 12.
júlí og 18. okt. — að þér þá leggið
til hliðar öll veraldleg slörf og gang-
ið sameiginlega í guðs hús og íhugið
þar guðs heilaga orð, sem sérstaklega
er tiltekið, ásamt hænagerð og lofsöng«.
„Jóli. 3, 16“.
(Nyjn nnfuii) írskn (lrengsins.)
(Úr dönsku).
Á stræti einu í Dublín stóð dreng-
ur, að fram kominn af kulda, vina-
laus og heimilislaus, eina nístings-
kalda vetrarnótt.
Hann var kominn á slæma braul,
því hann hafði slegisl í félag með
innbrotsþjófum. Þessa umræddu nótl
höfðu þeir ákveðið að gera innbrot á
vissum stað í vissri gölu þar í borg-
inni og skyldu þeir mætast þar allir
á tilteknum tíma.
Meðan nú drengurinn beið þarna
félaga sinna, nötrandi af kulda, ])á
fann hann, að liönd var alt í einu
lögð á öxl honum. Dimt var mjög
yfir, svo hann sá ekki neitt, nema
tröllaukna mvnd standa fyrir framan
sig, og varð því mjög óttasleginn; en
])á var hann ávarpaður vingjarnlega :
»Hvað ertu að gera liér um þetta
leyti nætur? þú getur naumast liaft