Bjarmi - 01.03.1909, Page 6

38
BJARMI.
sér. Óvinir hans sátu um tækifæri
til þess aö ofsækja hann, og þegar
þeir sáu liann spehna greipar og
þakka guði fyrir matinn, þá fóru
þeir til skólastjórans og ákærðu liann
fyrir nokkurskonar fjölkyngi. Hann
var kallaður fyrir skólastjórann og
skipað að segja frá því, hvað það
væri, sem hann hefði fyrir stafni.
Þetta var trúarraun fyrir lilla dreng-
inn. En hann svaraði í áheyrn allra
námsmannanna, að hann væri krist-
inn, og af því þakkaði hann guði
fyrir matinn og hæði hann að blessa
sig, Skólastjórinn hneigði höfuð silt
niður á borðið og fór að gráta:
»Drengur minn!« sagði liann, »ég er
líka kristinn, en ég hefi ekki þorað
að viðurkenna það; en nú vil ég.
með guðs hjálp, leilasl við að lifa
svo, að mennirnir geti séð, að ég er
það«.
tí. Á. þýddi.
Merkileg þingsályktun.
Frances E. Williard, einhver hin
mikilhæfasta kona í Bandafylkjunum
á síðasla mannsaldri, stofnandi liins
alkunna »Alheims bindindisfélags
kvenna« (W. C. T. U), sem öðru
nafni nefnist »Hvítabandið« (»The
White Ribhon Band«), bar fram á
einu alsherjarþingi félagsins svohljóð-
andi þingsályklunartillögu, sem þing-
ið svo samþykti:
»— Að þótt vér viðurkennum þann
sannleika, að barist sé gegn málefni
voru, og verði barist, með afarmiklu
staðráðnu, vægðarlausu valdi, þá vilj-
um vér konur, ineð trausti til hans,
sein er konungur friðarins, mæta rök-
semd með röksemd* hleypidómum
ineð þolinmæði, lastmælum með lióg-
værð og öllum vorum örðugleikum
og hættum með bæn til guðs«.
Allir þeir, sem bindast samlökum
um það að styðja kristilegt málefni
til viðgangs og sigurs, verða að vinna
í sama anda og hér lýsir sér í þess-
ari þingsályktunartillögu. Því að
eins getur vaxtarkraftur mustarðs-
kornsins augljós orðið í félagsskapn-
um, bæði út á við og inn á við.
það er hamingja hverrar þjóðar,
ef hún stofnar og styður til sigurs
mikið af kristilegum félagsskap.
Yitnisburður Iæknis.
í Frankfust am Main dó á síðasl
liðnn vori hinn nafnfrægi sáralæknir
Dr. Schmidt-Mezler. Víða llaug orð-
rómur lians, þegar hann árið 1888
var sótlur til hins deyjandi keisara í
Þýzkalandi, Friðríks. Hann heíir
einnig liaft hinn núverandi keisara lil
lækningar.
Hann var ávalt mikils metinn hjá
kirkjulýðnum. Eigi löngu fyrir dauða
sinn sagðist honum á fundi eirium
þannig: »Herrar mínir! í fjörutíu
ár liefi ég fengist við vísindaleg störf
og liefi á þeim tímá orðið þess var,
að læknisfræðin hefir—eins oghinar
aðrar vísindagreinar — breytt alveg
aðferðum sínum á síöuslu 20 árunum.
Hvernig er það þá unt að fullyrða,
að veruleg og eðlileg mólsetning eigi
sér stað milli trúarinnar, er hvílir á
óumhreytanlegum grundvelli, enda
þótt tíminn breyti ylra búningi nokk-
uð, og þekkingar, sem aðallega þróast
fyrir ágizkanir og stöðugl endurnýj-
aðar tilraunir«.
Dr, Schmidt-Mezler var persónu-
lega guðhræddur maður, sem stöð-
ugt leitaði sér kraftar og huggunar í
bæn til guðs. . !'h>