Bjarmi - 15.10.1909, Blaðsíða 2

162
B J A R M I
Vitnisburðurinn um Krist.
(Jóli. 5. kap.).
Þegai' Gyðinga greindi á um það,
hver Jesús væri, þá tóku þeir eigi
vitnisburðinn um hann í orði guðs
í gamlatestamentinu, heldur sendu
þeir til Jóhannesar skírara og spurðu
liann. En hann bar sannleikanum
vitni. Jóliannes var trúr vottur, því
hann svaraði þeirn beint eftir orði
guðs í ritningunum. En af því að
Jóhannes gjörði það, þá líkaði þeim
eigi vitnisburður lians, og fóru þá
heldur til fræðimannanna og tóku
vitnisburð hjá þeim um Krist. það
var vitnisburður eftir þeirra skapi,
því að þeir svöruðu eftir »setningnm«
sínum, en ekki orðí guðs í ritning-
unurn.
Að sama brunni ber enn í dag, í
trúvarnarmálum vorum.
Þeir, sem fylgja biblíulegum krist-
indómi, bera það fyrir sig, sem ritað
er, eins og hinn guðdómlegi höfundur
krislindómsins kendi með dæmi sinu.
Og taki þeir vilnisburði lijá mönnurn,
þá eru það þeir menn, sem eins og
Jóhannes skírari, bera eða hafa borið
sannleikanum vitni, og svarað öllum
trúarspurningum eftir orði guðs.
Þeir, sem ekki fylgja biblíulegum
kristindómi, og ekki trúa því, sem
ritað er, heldur eru, meira að segja,
að þrætast á um það, hvort þau séu
heldur 10 eða 20 orðin, sem vér höf-
um eftir Jesú í guðspjöllunum óbreytt
— þeir verja eigi trú sína, með orðum
ritningarinnar, lieldur með orðum
liálærðra fræðimanna. IJað er nú
þeirra trúvörn, eðlileg frá þeirra sjón-
armiði. En lilið er um samræmið
hjá þessum fræðimönnum, og enginn
þarf að segja, að orðin þeirra »muni
aldrei undir lok Iíða«, því að þeir
taka þau jafnharðan aftur sjálíir, eða
breyta þeim.
Nátlúrufræðinguriun og vísinda-
maðurinn mikli ísak Newton fann
hvernig stóð á því, að samtíðarmenn
hans margir vefengdu biblíuna. Hann
sagði einu sinni: »Vér megum ekki
lesa fagnaðarboðskapinn eins og mála-
flutningsmaður les erfðaskrá, lieldur
eins og réttborinn erfingi læsi hana«.
Eins og eðlilegl er, þá les mála-
llutningsmaðurinn erfðaskrána á
þann liátt, að hann vegur livert
orð og gælir grant að, hvort liún sé
að öllu leyti lögmæt. En honum er
engin gleði að þeim leslri. Margir
lesa ritninguna á sama liátt, því rniður,
og hafa enga gleði af því heldur.
En sæll er sá, sem les fagnaðar-
boðskap Krists eins og rétlnr erfingi.
»Þetta er lianda mér!« hrópar liann
fagnandi. Hann lofar guð fyrir auð-
æfin, sem hann veitir honum, hin
miklu fyrirlieiti guðs, náð guðs í
Kristi, fyrirgefningu syndanna, föður-
húsin. Alt þetta stendur honum til
hoða. Hvernig lest þú ritninguna?
Eins og málaflutningsmaður? Eða
eins og réttur erfingi?
Andatrúin
Og
hinir framliðnu.
Eftir
C. S k o v g a a r d - P e t e r s e n.
Fyrir nokkrum árum síðan, gaf eg
út bók með nafninu: »Er hægt að
li/a á guðræknislegri hjátrú?« Þar
reyndi eg að meta andatrúna kristi-
legu mati. Síðan hafa mér borist
eigi svo fá bréf frá kunnum og ókunn-
u m an d atrúarmönn um.
Ekki færi eg með sannindi, ef eg
segði, að þau bréf hefðu öll verið
jafn hlýleg. Eg minnist þess, meðal