Bjarmi - 01.11.1909, Side 5

B .1 A R M I
173
þykt, og áhnar 52 fet; en annars eru
þeir að jafnaði 16—20 fet. Fyrir
innan þessa múra er svo aftur ótal
garðar og gangar, sem liggja að her-
berjum hallarinnar.
Grikkir, Partar og Arabar lóku
grjót í rústum Babýlonar, en af laut-
unum má sjá að nokkru leyti hvar
múrarnir liafa upphaílega legið.
Grafirnar eða lautirnar eru ekki ann-
að en verksummerki eftir upp tekið
múrgrjót. Hinir mörgli garðar og
herbergi hafa efiaust verið ætluð em-
bættismönnum við hirðina og verið
einskonar kastalamúr um konung-
inn. Herhergi konungs sjálfs lágu á
bak við þann garðinn, sem lagður
var tvöföldu tígulsteinslagi. lnn úr
garðinum liggja dyr að feiknastóru
atlöngu herbergi, og inst inni er
veggskot, þar sem hástætið hefir ver-
ið. þetla ætla menn sé liöllin, sem
Belzarar héll í veizluna nafnfrægu,
og á vegginn í þeirri liöll hafi liönd
drottins ritað dauðadóm konungsins.
Inn af veizlusalnum liggur fjöldi af
sérstökum lierbergjum og inst inni
má finna mjó g'öng, sem liggja út að
Efrat-fijóti. Pað eru áreiðanlega
leynigöng handa konungi, þar sem
liann gæli forðað sér, ef háska bæri
að liöndum af óvina liálfu.
Eldri byggingar.
Faðir Nebúkadnesars, N a h o p a-
1 a s s o r hafði bygt sér annan hall-
argarð, þó eigi væri hann eins um-
fangsmikill; liggur liann í vesturhlið-
inni á hólnum. Nebúkadnesar lét
rífa J>essa höll, fylla salina og her-
bergin með múrgrjóti og svo byggja
nýja höll á rústunum.
Ofan á múrum Babýlonar liggja
menjar af byggingum Parta og
Grikkja. Nákvæmir uppdrættir eru
teknir af því öllu, áður en því er
rutt úr vegi, svo komast megi að
rústunum, sem undir liggja. í einum
hólnum hefir verið grafið inn 50 fet
niður og hafa menn þar liitt fyrir
leifar aí byggingum hins elzta rík-
is í Babýlon. Par er búið að grafa
gegnum leifarnar frá tíinum Parta
og Grikkja, Nebúkadnesars og As-
sýríumanna og hvert lag er nákvæm-
lega mælt út og tekinn uppdrátlur
af, áður cnn dýpra sé grafið.
Þegar nú við þetta bætist, að elztu
múrarnir eru hygðir úr sólbrendum
tígulsteini, sem varla vérður greindur
l'rá moldinni, þá má gjöra sér nokkra
hugmynd um, hvilíkt vandaverk
Jiella sé.
Vegurinn h e 1 g i.
Norðurhlutinn af hallar-hólnum er
óhreyfður enn að mestu. Þar lá
lengi úthöggin steinhlökk í moldinni,
J>angað til frakkneskur mannvirkja-
meistari smíðaði fótstykki undir liana
og reisti liana upp. Blökkin er ljón
hrikalega slórl og undir því liggur
maður með upplyftum höridum.
Höfuðið várítar á manninn og öll
myndin er ófullgjörð; en þó er eitt-
hvað ægilegur svipurinn yfir Jæssu
tröllaukna dýri, sem treður manninn
varnarlausan undir fótum sér. Pað
er eins og liinn forni listamaður liafi
viljað sýna myrid af forlögunum. sem
troða vægðarlaust hverja kynslóðina á
fætur annari undir fótum sér.
Fram með austurhliðinni á liöll-
inni liggur »vegurinn helgi«; hann
liggur frá konungshöllinni að must-
eri gyðjunnar ístar. Miðja vega
milli hallarinnar og musterisins er
ldið og höggið á það letur. Það
hlið er skrautlegast af þeim leifum,
sem varðveizt hafa af hyggingarlist
Nebúkadnesar. Hann lél hækka veg-
inn upp fjórum eða fimm sinnum, til
minningar um sigurvinningar sínar
og samtímis lét hann liækka liliðið,