Bjarmi - 15.05.1912, Blaðsíða 5

BJARMI
77
er ísafold illa stödd, og synir hennar
og dætur felast eða llýja; krisiilega
þjódrœknin er sljó og táplítil og því
vantar þróttinn til að rækja þá skyld-
una að lxjálpa Islandi.
Því er það, að vér bendura enn
einu sinni á dæmi séra Tómasar,
sjálfura oss og öðrum lil uppörfunar.
Bréf Tóraasar ætti hver maður að
lesa, sem vill vera þjóðrækinn í sönn-
nm skilningi. Þar finnum vér mann
á hak við orðin, mann, sem að dæmi
frelsarans fórnar lífi sínu fyrir þann
sannleika, sem hann heldur fram.
Föðurlandsvinir mega ekki og eiga
ekki að vera eins og óinnleysanlegir
itankaseðlar.
Hvernig notaði Jesús
heilaga ritningu?
(Eftir 01/. Richard).
I.
Ritningin var hiiin að scgja /rá Jesií og
vitna um hann, ríður en hann /ékk hana
tit lesturs.
Það er eins og Matteus guðspjallamaður
hafi sérstaklega haft opið auga fyrir þessu.
Hann hafði tekið eftir því, að ritningin segir
frá þvf, að frelsarinn myndi fæðast af meyju,
og verða kallaður ungur heim frá Egypta-
landi, nema burt veikleika vorn og bera sjúk-
dórna vora, að hans eigin þjóð myndi heyra
kenningu hans, en þó eigi skilja, myndi sjá,
en þó eigi þekkja, og enn fremur, að hann
myndi naðverskur kallast.
Jcsús skildi nríttúnma og náltúran skildi
hann líka. Eftir skipun hans lægði storminn
og ölduganginn á Genesaretvatni, og fiskur-
inn kom á öngulinn hjá Pétri með pening í
munninum, og ffkjutréð visnaði að rótum.
Hér sjáum vér eins og endurtekna sögu
Jónasar spámanns, en guðdómur Jesú er ber-
sýnilegur. Ofviðrið skall á Jónas, en hann
gat ekki stilt það, og guð sendir fisk, sem
gleypir hann, en Jónas átti þar engan hlut
að sjálfur, og undurnjólinn óx og visnaði svo,
að Jónas gat hvorki látið hann spretta né
visna. Guð gerði þau undur öll með krafti
sínum. Og hið sama gat Jesús gert.
Ritningin veit allt um hagi vora, ríður
cn vér lesum hana.
Hún segir frá þvf, að guð elskar oss með
eilífri elsku og veitir oss náð, og sömuleiðis,
að hann agar oss og lætur oss rata í raunir,
en bjargar oss svo úr þeim öllum. Og Jesús
segir sjálfur, að hver sem haldi sér stöðugt
við orð hans, þekki sannleikann og sannleik-
urinn muni gera hann frjálsan.
Jesús slaðfesli gildi ritningarinnar með
því að lesa hana, kunna hana, og með
dómum sínum um hana og lilvitnunnm til
hennar.
Hann segir um hana: Ekki mun hinn
minsti bókstafur eða stafstrik lögmálsins undir
lok líða, fyr en þvf sé öllu fullnægt. Og enn
fremur sagði hann við fræðimennina: Efþér
trúið ekki bókum Móse, hver von er þá til
þess, að þér trúið mínum orðum. Og hann
vitnar til Daníels spámanns um framtíð guðs
rfkis á jörðunni, sérstaklega um eyðingu Jerú-
salemsborgar, og sú eyðing var aftur fyrir-
bending um eyðingu (allra óvina guðs ríkis
allt til heimsloka.
Ungmennafélögin,
Eftir G. Hjallason.
Framh.
IV.
Hvað segiv »Sltinfaxi«
um skemtaniv?
„Skinfaxi" hefir f köflunum um frelsið og
skemtanirnar ýmislegt, sem líka snertir sið-
gæði og trú. Set eg hér fimtu greinina í
kaflanum um skemtanir.
„„Þegar þú vilt skemta þér, þá spurðujafn-
an sjálfan þig: Get eg nú ekki glatt mig við
neitt, sem er fallegra og betra en þessi skemt-
un, sem eg nú ætla á? Geðjast hún nú
beztu ástvinum mfnum? Þarf eg ekki að
skammast mín neitt fyrir liana fyrir þeim og
fyrir skaparanum? Get eg þakkað hoiuim
fyrir hana? Bindur hún mig ekki? Ætti eg
ekki heldur að fara heirn í hreysi einhvers
aumingja og gleðja hann, en að ganga í þetla
skemtihús ?
Ein skemtun getur og verið hættuleg fyrir
aðra, þó hún sé það ekki fyrir mig““.
„Skemtunin fer annars cftir hjartalaginu.
Hreinhjörtuðum ungling er til dæmis óhætt
að dansa með öðrum siðsömum æskulýð. Sá
er hreinhjartaður, sem rekur hverja ósiðsama
hugsun á dyr, áður en hún kemur.