Bjarmi - 15.05.1912, Blaðsíða 7

BJARMI
79
ins, pá sá hann sér til skelfingar, aö hann
liafði týnt hréfinu í skurðinn og ómögu-
legt var að ná því aftur.
Pétur sneri nú aftur lil kaupmannsins
hryggur í huga ogsagði honum frá óhappi
sinu. Kaupmaðurinn brást reiður við,
harði hann og rak hann út.
En Pétur þerraði tárin úr augum sér
og sagði við sjálfan sig: Þetla kemur
ofan að.
Daginn eftir lét kaupmaður kalla Pétur
fyrir sig. Pá mælti kaupmaður: Hérna
skaltu ia fimm krónur fyrir pað, að pú
dalst í skurðinn i gær — og Pétur varð
alveg forviða. Bpað varð mér til hins
mesta happs, að þú týndir bréfinu i skurð-
inn«, mælti kaupmaður, »ástæðurnar hafa
hreytst, og eg hefði mist stórfé, ef pað
hefði komist til skilaci.
Pað er meira af Pétri litla að segja, að
liann óx upp og varð dugnaðarmaður.
Englendingur nokkur lieyrði talað um
hann og langaði til að sjá hann.
Pegar peir hittust, pá mælti Englend-
ingurinn: »Veiztu hvers vegna eg liefi
gerl hoð eftir pér?«
»Pað kemur ofan að«, svaraði Pétur.
Hinn ókunni maður fékk góðan ]>okka
á Pétri og spurði: »Langar þig til að
komast i þjónuslu mina? Komdu með
mér lil Englands, eg lield pað sé áreiðan-
legt, að þú komisl þar áfram«.
»Það kemur ofan að«, mrelti Pétur;
»guð er svo góður við mig; eg vil fara
með yður, herra!«
Og svo fylgdist hann með Englendingn-
um til Birmingham, en þar álti liann
verzlun mikla.
Pétur ávann sér nú hylli húsbónda síns
smám saman. Og þegar fram liðu stund-
ir varð hann meðeigandi í verzlun hans
og siðan erfði liann verzlunina að kaup-
manni látnum.
En ekki gleymdi Pétur heldur kjörorði
bernsku sinnar í velgengninni. Ilann
sagði einatt með þakklæti, eins og hann
var vanur: Allt kemur ofan að.
J. B. þýddi.
Bœn frá sjúkrabeði.
Ó, legg nú þíiia líknarhönd,
minn Ijúfi frelsarinn,
á mína syndum sœrðu önd
og sjúkdóms-beðinn minn.
Iive (vfi mín er ötuð synd
þú einn veizt Jesú kœr.
Ó, ber þú mig að lífsins lind,
sú lind mig hreinan þvær.
Hún er sá, drotlinn, dreyrinn skær,
sem dundi krossi af;
ó, leið mig, sgn mér, lausnari kær,
þá laug, það náðar-haf.
Ilún er þitt, herra, heilagl blóð,
sem hjartans draup úr und.
(), leyf mér við það lifsins flóð
að laugast hverja stund.
Pví ef eg þeirri laugast lind,
þá lít eg dýrðarsól,
og numinn burt frá sekl og sgnd
eg sé þinn náðar-stól.
í febrúaij 1912.
S. S. Hofleig.
Úr ýmsum áttum.
Mikill raunatimi virðist pella ár ætla
að verða mörgum vor á meðal, prátt fyrir
veðurblíðuna. Elckjur og föðurlaus börn
horfa i tugatali tárvotum augum út á sjó-
inn, og hrumir foreldrar hlusta döpur á
líksöngslag sollins sjávar. — Jafnvel »fast-
lendið« sjálft liefir sumstaðar farið að
líkjast ólryggum öldum, brotið hýbýli og
valdið eignatjóni margra manna, einkum
í Rangárvallasýslu, svo að full þöri mun
vera par sumslaðar á skjótri og góðri
hjálp. — Heill sé hverjum þeim, scm
lijálpar til að reka neyðina brott úr hús-
um einstæðinganna, — og tvöföld heill sé
peim, sem pá reynir jafnframt að vitna
um hann, sem einn gelur þcrrað sorgar-
tárin og grætt hjartasárin.
Prestur að Staðastað er kosinn séra
Jón Jóhannesson á Sandfelli með 17 at-
kvæðum. Séra Haraldur Jónasson l'ékk
12. Séra Jóhannes Lynge og séra Har-
aldur Þórarinsson fengu sitl atlcv. hvor.
Nær, enn nær, guð minn, þór.
Lesendur Bjarma liafa lesiö í hinum l)löð-
unum um slysið mikla og ægilega, er Tit-
anic, drekinn mikli, sökk í f. m., og um
1000 manns týndu lifi.