Bjarmi - 20.12.1918, Blaðsíða 9

BJARMI
185
dagurinn af öðrum, og batinn kom
ekki. í’róttur liennar þvarr, sjúk-
dómsþrautirnar þyngdust — var það
þá mót von, þótt slundum íjellu
tár af hvörmum? Batavonin var á
förum.
En þá lifnaði önnur von, indisleg
og fögur, sem manna orð fá eigi lýst.
Henni var hvíslað að sál þreytta
sjúklingsins, hefir og án efa átt sjer
hústað í fylgsnum lijarlans, — hæn-
arorð trúaðrar móður hafa ellaust
horið þar góða ávexli, lifað í sálunni
og vakið lil lífs sigurafl, sem nú gekk
á hólm við dauðan. Horfnar stundir
hafa hirst að nýju og minl á góða
móður, sem með kærleik og alúð
gróðursetti Guðs orð í ungri sál barns-
ins. Og orð Guðs huggar í allri neyð.
það varð og hennar æðsta huggun.
Hún setti alt sitt traust til frelsarans.
»Engum öðrum er að lreysta«, sagði
hún eilt sinn við mig, er jeg sat hjá
rúminu hennar, og tal okkar harsl að
andlegum efnum. Og þrátt fyrir ang-
urvær tár, hallaði hún örugg liöfði
sinu í Drotlins skaul. Hún andaðist
13. dag nóvemhermánaðar 32 ára
að aldri.
Valgerður sál. var að móðurkyni
komin af hinni svo nefndu Bólstaða-
hlíðarælt. Foreldrar hennar voru Ól-
afur Gunnlaugsson Oddsen, sonar-
sonur sira Gunnlaugs sál. Odds-
ens, dómkirkjupresls í Beykjavik, og
Gunnþórunnar Halldórsdóllur pró-
fasls sál. Jónssonar að Hofi í Vopna-
firði.
Á unga aldri misti hún móður
sína og föður sinn nokluu síðar. —
Olst hún og systkyni hennar tvö upp
hjá síra Jóni Halldórssyni á Sauða-
nesi eftir Iát foreldra þeirra.
Fjarri vinum sínum og vanda-
mönnum andaðisl hún, en vin-
urinn hesti, sem hún Ireysli og
trúði á, hefir verið henni nálæg-
ur með heilögum krafti og huggun
sinni.
Hvíldin er þreyttum þæg og sæll
er sjerhver sá sem í Drotni deyr,
Gaðrún Lárusdótlir.
Engillinn.
Þýtt úr pýsku fyrir frú Láru Bjarnason
í V’innipeg og ætlað i síðari útgáfu
»LaufbIað« liennar.
Með himneskum söng gegnum heið-
blámans laug
til liarmdala engillinn flaug;
og hógvær skein máninn og heið-
stjarnan smá,
sem hlýddu með lolningu á.
Hann söng um það hlulskiftið in-
dæla eitt,
sem að eins er guðsbörnum veilt.
Til vegs og til dýrðar Drotni var það,
hið dýrmælta Ijóð, sem hann kvað.
í örmum svo viðkvæma harns sál
liann bar
til bölheims í sorgirnar þar,
en ódáins hljóm inn i ungharnsins sál
söng engilsins Ijóðandi mál.
Þólt löng yrði æfin og úllegðin slröng
það æ geymdi hljóm af þeim söng;
og aldrei svo lífsæll, heilagur, hreinn
sleig hljómur írá jarðdölum neinn.
Jón Runól/sson.
Síra Porsteinn Bricm á llrafnagili
hefir 30. f. m. fengið veitingu fyrir Mos-
felli í Grinisnesi samkvæmt kosningu
safnaðarins.
Síra Eiríkur Iielgason scllur prcsl-
ur í Öræfum hefir verið kosinn par i einu
liljóði, og fengið veitingu fyrir emhætl-
inu. Sem slendur pjónar liann cinnig
Bjarnanesprestakalli.