Bjarmi - 20.12.1918, Blaðsíða 14

190
B JARM 1
lijarta er sönn blcssun í þessari köldu
veröld, og engin hjálp er sorgbitnum
manni betri en aö vita, að eitthvert gott
lijarta íinnur lil með sjer og biður Guð
með sjer. Gætið þess, að láta alt, sem
yður mætir, hvort sem það er blítt eða
strílt, liafa betrandi áhrif á yður, því
Guð sendir yður það alt í góðum tilgangi;
því er óhætt að treysta. En til þess að
geta lialdið þeirri trú i mótgangi lifsins,
þarf maður að biðja Guð stöðugt. Gerist
honum því liandgengin í bænaákalli, bæði
í gleði og sorg æfidaganna; þá mun lians
heiiaga orð færa yður frið og sælu, en
beint þau æðstu lifsgæði vantar marga
nú á þessum sjúka rugltíma. Sækið iðu-
lega Guðshús og lesið oft orð hans, en
dýrkið liann lika með trúmensku við
vinnu yðra úti og inni. Syndin liggur á-
valt við dyrnar hjá oss breyskum mönn-
um. Velgengni, auðlegð og lieilsa getur
leitt mann lil syndar, en andstreymi, ör-
l)irgð og vanheilsa. getur lika gert það.
Bað er hægt að syndga í soilinum og
fjölmenninu, en það er líka auðvell að
syndga í fásinninu og einverunni. Alstað-
ar þarf því á verði að vera«.
Ilaraldur prófessor Nielsson varð
fimtugur 30. nóv. og færðu þá »safnaðar-
menn lians« honum rúmar 2000 kr. í gulli,
nokkrir vjelstjórar, sem liann hafði kent,
bikar með 000 kr. og guðfræðisstúdentar
vandaða biblíu, Morgunblaðið llutti þann
dag mynd at lionum og grein um hann
cftir Einar skáld Kvaran, Hrósar E. H, K.
lionum mjög, eins og við er að búast, og
má að ýmsu ieyti, enda þótt rilsljóri
Bjarma sje sannfærður um að það sje
ógæfa bæði fyrir H. N. sjálfan og kirkju
þessa lands hvað einliliða liann er í
andatrúarmálum.
Hr. E. H. K. gerir mikið úr áhrifum
lians bæði á prestsefnin og á söfnuði
landsins, þar sem hann heiir ferðast um,
en þó er eins og hann gruni að áhrifin
verði ekkieins almennnjevaranlegoghann
óskar, því að liann segir í fyrnefndri grein:
»Jeg veit ekki, hvort kirkja þessa lands
ber gæfu til þess að færa sjer það fylli-
lega í nyt, að eiga nú annan eins mann
og Harald Níelsson. Jeg veit eklci nema hún
gjöri tilraunir til þess að hrista hann af
sjer. Og jeg veit ekki nema að hún kunni
að ypta öxlum svo kuldalega við starf-
semi lians, að girt verði fyrir alla sam-
vinnu hennar við liann. Jcg veit ekki
hvert hennar óhamingju verður alt að
vopni. Víst er um það, að óhamingja
liennar og niðurlæging er nú svo mikil,
að mönnum getur komið til hugar, að
hún sjejdæmd til dauða og útskúfunar. Og
mörgum kemarþað áreiðanlega til hugar«.
Pessi ummæli um þjóðkirkju vora
hefðu sumum þótt öfgakend, et Bjarmi
hefði samið þau, en síst mundi »óham-
ingja« og »niðurlæging« kirkju vorrar
liverfa þótt andatrúin og guðspekin
breiddust meira út en orðið er. Og þótt
Bjarmi sje ekki vanur að taka málstað
ný-guðfræðiskennara háskólans, þá telur
Iiann þó hr. E. H. K. gjöra fulliítiö úr á-
hrifum þeirra á prestsefnin, að þeir geli
ekki án stuðnings andatrúar, sannfært þau
um »framhald mannlífsins eftir andlátiðcc.
Jólakveðan 1918 lil íslenskra barna
frá dönskum sunnudagaskólabörnum kom
hingað siðast í október og álti að fara
með Sterling umhveríis land til prestk-
anna. En vegna samgöngu hindrana norð-
an og auslan lands, er hælt við að hún
komist ekki um alt land fyrir jólin, —
en verður börnunum vænlanlcga kær-
komin þólt seinna verði. — Aðalefni Jóla-
kveðjunnar i þetta sinn er Brotna myndin
smásaga eftir Guðrúnu Lárusdóttur og
Ferðabrjef frá Austurheimi. Auk þess eru
rnargar myndir í ritinu að venju.
Lesendur Jólakveðjunnar eru beðnir að
muna, að á bls. 5 síðari dálk að neðan
stendur, hulin mynd, en á að vcra hulin
synci.
Pað eru nú liðin 3 ár síðan seinast var
send hjeðan mynd til danskra sunnudaga-
skóla i nafni íslenskrabarna (og jólakveðju
sjóðurinn nærri tómur). — En nú ættum
vjer að hcfjast lianda í vetur og skjóta
satnan nokkrutn hundruðum króna til
þess að geta sent fyrir jólin 1919 góða
endurprentun af vönduðu ntálverki, af
l. d. Pingvöllum eða öðrum kunnum
stað, til allra danskra sunnudagaskóla.
íslenslcar vasabiblíur i vönduðu
bandi eru væntanlegar með Gullfoss inn-
an fárra daga. Peir, sem vilja eignast þær
til jólagjafa, ætlu að láta ritstj- Bjarma
vita; verða þær þá sendar til þeirrajafn-
skjólt og biblíukassinn kemur í land.
L
Prentsmiðjan Gutenberg.