Bjarmi - 01.03.1921, Qupperneq 2

ÖJAftMl
éo
vantar þá fræðslu frá mannlegri
hálfu, sem Drotlinn ætlast til, að
þeim sje veitt á æskuárunum,
Af þessu hygg jeg það komi, að
fólk les heldur guðsorðabækur en
biblíuna sjálfa, því að í guðsorða-
bókunum finnur það dálítið brot af
þeirri biblíufræðslu, sem það þráir í
raun og veru. En þessi fræðsla nær
svo skamt, og er svo einskorðuð og
stundum beinlínis röng, því að hæg-
ur vandi er að gjöra »ranga útlegg-
ing af rjettum texta«.
Nú er orðin mikil þörf á sannri og
lifandi biblíufræðslu, því að nú er
svo komið, að þeir sem eiga að upp-
fræðra aðra í hinum lielgu sannind-
um, meta margir hugboð sitt hærra
en hið heilaga sannleiksorð Drottins.
Hvernig eiga trúræknir menn, þá að
rata rjetta veginn, ef þeir vanrækja
að lesa og ransaka þá bókina, sem
ein getur verið þeim óbrigðull leið-
arvísir? Þeir geta hæglega vilst og
þess eru líka alt of mörg dæmi nú
á dögum.
Aftur til biblíunnar! ætti að vera
og verða kjörorð allra þeirra sem
unna sönnum kristindómi, allra þeirra,
sem vaxa vilja í náð og þekkingu
Drottins Jesú.
Kristnir menn eiga og þurfa að
lesa ritninguna, til þess að þeir geti
þekt frelsara sinn og Drottinn og
hlýtt honum eins og konungi lijarta
síns. Þeir þurfa að lesa bana til þess
að geta fengið óbrigðula leiðsögn
gegnum lífið. En til þess þurfa þeir
þá líka að þekkja hana alla frá upp-
bafi til enda, og læra ulan að þá
ritningarstaði, sem bver maður þarf
sífelt að hafa í minni. Og jafnframt
þurfa þeir að fá sögulega fræðslu,
því ritningin er líka saga. Pað slyð-
ur mjög að rjettum og dýpri skilningi
á orði biblíunnar, ef menn fá sanna
sögulega íræðslu á lifnaðarbátlum,
listum og trúarbrögðum Gyðinganna
og þéirra heiðingja, sem koma við
sögu þeirra.
Á þessari fræðslu eiga börn og
unglingar nú alment kost bjá frænd-
þjóðum vorum og á Englandi og í
Ameríku. Þar eru sunnudagaskólar
og sjerstakir biblíuskólar, sem veita
þessa nauðsyníegu fræðslu. Hve nær
kemur sú tíð, að hjer verði stofn-
aður biblíuskóli og sunnudagaskólar
í hverju fjölmennu kauptúni á land-
inu og þar sem fjölbygðast er í sveit-
unum?
Sunnudagaskóla-kennari einn i
Ameríku segir á einum stað:
»Ef jeg ætli að lifa lif mitt upp
aftur, þá vildi jeg læra miklu meira
utan að en jeg lærði í æsku, jeg vildi
læra hina bestu sálina og ágætustu
kafla úr skáldskap og öðrum bók-
mentum þjóðar minnar, en umfrarn
alt þá ritningarstaði, sem íylstir eru
af andagift, lífga mest, varðveita lifið
best! engir fjelagar, engir kennarar
eru mjer á við það að vera í inni-
legasta sambandi við hina bestu
menn, hinar bestu hugsanir og hinn
dýrðlegasfa sannleika, sem til er í
henni. þelta er eina paradísin, sem
vjer verðum ekki reknir úr, ef vjer
tökum oss þar bólfestu í æskunni«.
Að endingu óska jeg svo öllum
þeim vinum mínum blessunar Drott-
ins, sem taka vilja upp þann sið að
lesa sem oftast í Drottins heilögu
bók með því trausti og bæn lil hans,
að hann láti anda sinn, sem leiðir i
allan sannleika, ljúka upp fyrir þeim
ritningunni. Og jeg þrái þá tíð, að
við íslenzk ungmenni eigi þessi forna
áminning:
»þú þekkir heilagar ritningar frá
œsku, sem geta veilt speki til sáluhjálpar
í Jesú Kristi — haltu þjer stöðulega
við það sem þú hefir numið og fest trú
á« (2. Tím. 3, 14-15). B. J.