Bjarmi - 01.01.1926, Blaðsíða 7

B JARMl
3
og ríkisstjórar eru, hver í sínu um-
dæmi, fullkomlega einvaldir. Stjórn-
málahimininn hefir æ síðan verið
hulinn þrumuskýjumf blóðugra horg-
arastyrjalda.
Liðið ár
hefir stjórnmálaástandið í Kína verið
bágborið með aibrigðum. Fyrst ógur-
leg borgaraslyrjöld og allajafnan síðan
erjur og ýmiskonar ójöfnuður, sem
staðið hefir öllum þörfum fram-
kvæmdum fyrir þrifum. Blóð sjer
maður hvervetna og tár í sporum
hernaðarstefnunnar svo flestum þykir
nú of fullur bikar bölvunarinúar. í
lok þessa árs mun ópíumsböliö í
Kina engu minna en það var, áður
en nokkur fór að amast við því. Er
deginum ljósara að það er hernaðar-
stefnunni beinlínis að kenna.1)
Kirkja Guðs
hefir átt erfitt aðstöðu. Titt liafa safn-
aðarmeðlimir og útlendir starfsmenn
hennar sætt ofsóknum og ójöfnuði á
ýmsa lund. — Samfara liraðri elling
þjóðernishreyfingarinnar hefir megnt
útlendingahatur látið á sjer bera, svo
að útlit hefir veriö fyrir að viðburðir
siðustu aldamóta endurlækjusl.
Kina hefir æfinlega farið hallloka
í viðskiftum sfnum við stórveldin,
og okkur, sem verndar þeirra njót-
um, er nú óspart sagt til syndanna.
Öflugur fjelagsskapur hefir myndast,
með það eitt augnamið að gera krist-
indóminn landrækan. Enda stafa
ofsóknirnar ósjaldan af heimskuleg-
um æsingum, sem ekki gera greinar-
mun góðs og ills sjeu, úllendingar við
riðnir. Oft hafa slíkar hreyfingar orð-
ið samtmálefni Krists að liði, og svo
mun reynast enn að lokum.
1) Sumir hershöfðingjarnir hafa látið
kristna bændur ldnverska sæta afarkost-
nm er þeir skoruðust undan að rækta
opíurtrsjurtir. Ritstj.
Fví hefir Guð svo hagað á þessum
erfiðu tímum, að sá maður, sem sjer
hefir bestan orðstýr getið allra leið-
toga þjóðarinnar síðustu árin, er
mjög ákveðinn og athafnamikil Krists-
trúarmaður1). Margar miljónir þessa
mikla ríkis trúa þvi nú orðið fast-
lega, að Feng Yuhsiang sje sá bjarg-
væltur þjóðarinnar, sem nú megi
treysta. Mun meira fyrir honumbeð-
ið en nokkrum öðrum manni i Kina,
og er þörf á því.
Kínasambandið norsba
vinnur að kristniboöi norðarlega i
Mið-Kfna. Á starfssvæði þess hefir
verið tiltölulega minna um óeyrðir
og æsingar en víða annarstaðar. —
Minna hefir borið á ræningjum en
í fyrra, að því leyti hafa aðstöður
batnað. Fjelaga minn, Árna Anda
hneptu þó ræningjar í varðhald mán-
aðartíma, og hvað eftir annað hafa
þeir haft í hótunum við oss.
Safnaðarslarfinu hefir miðað jafnt
áfram; hefir frjáls þáttaka safnaðar-
meðlima töluvert aukist. Siðustu ár-
in hefir yfirleilt mikið borið á ein-
ingar- og sjálfstæðisþrá kristinna
safnaða í Kína.
Úr verklegum framkvæmdum hefir
litið orðið. Því valda peningakröggur.
Stærra sjúkrahús á þó bráðum að
fara að byggja. Skólahald er þó í
líku horfi og áður. Sálmasöngsbók
er nýbúið að gefa út, með 300 lög-
um. Safnaðarsöng er hjer mjög ábót-
vant, er þátltakan allgóð, en fólkið
ákaflega ólagnæmt.
1) Feng hershöfðingi »hinn kristni«,
sem getið var um í Bjarma í fyrra vetur,
hefir reynst sigursæll mjög að undan-
förnu. Reynir hann, ýmist með bliðu eða
striðu, að fá innlenda valdhafa til að taka
höndum saman gegn öllum erlendum yfir-
ráðum. En að triimálum vinnur hann enn
sem fyr. Ritstj.