Bjarmi - 01.03.1927, Blaðsíða 2

54
RJARMI
nemenda var ekki heldur há fyrst í
stað. Það virtust því litlar lfkur til
að fyrirtæki þetta mundi langætt.
Forgöngumenn voru þó öruggir, því
að þeir vissu að Guð var í verki með
þeim. Og að baki þeim stóð trúað
fólk iunan safnaðanna um land alt
og bar fram staríið með bænum og
aðstoð. Prófessorarnir voru dugnað-
armenn og vel að sjer, en það sem
mestu skifti var, að þeir voru trúað-
ír menn. t*eir unnu því brátt traust
og kærleika nemenda sinna. Og hjer
blómgaðist trúarlifið, en við háskól-
ann fór þvi síhnignandi. Nemendur
frá þessum árum eiga margar ógleym-
anlegar endurminningar írá samlíBnu
í skólanum.
Starfið tók nú að aukast ár frá
ári. Nemendum fjölgaði, Ijárhagur
skólans batnaði og hann gat nú veitt
allgóðan námsstyrk. 1913 fjekk hann
rjett til að halda próf og hann hefir
nú smám saman öðlast óll hinsömu
rjettindi og háskóladeildin, þó mjög
hafi það mætt mótspyrnu af hálfu
nýguðfræðinga. Lengst af hafa þó
allir guðfræðisnemar orðið að stunda
»kennimannlega guðfræðia við há-
skólann, og hinar mikilvægustu grein-
ar námsins, prjedikun og sálgæslu,
hafa þannig verið í höndum nýguð-
fræðinga. En 1925 veitti stórþingið
skólanum rjett til að stofna kenni-
mannlega deild. Guðfræðisdeildirnar
eru nú með öllu skyldar að skiftum
og stúdentar geta valið á milli þeirra.
Mun það að líkindum frernur draga
úr kirkjudeilunni en auka.
Húsakynni skólans bötnuðu. Hann
eignaðist allstórt hús á góðum stað
i miðbænum, með fyrirlestrarsal,
samkomusal, lestrarstofum og bóka-
safni. Og sifelt fjölgaði nemendum,
einkum þó síðustu árin. Tala þeirra
er nú á 3. hundrað og meira en */s
hlutar þeirra stúdenta, sem guðfræð-
isnám stunda i Noregi, láta innrita
sig i Safnaðarprestaskólann. Eigi mun
lengi þess að biða, að bót ráðist á
prestaeklunni hjer í landi.
Að því er námið snertir jafnast
skólinn fyllilega við háskóladeildina
og nemendur standa að engu leyti
háskólanemendum að baki. 1924 gat
hann í fyrsta sinn veitt einum nem-
anda hina sjaldgæfu einkunn »lauda-
bilis med indstilling«, háskóladeildin
hefir ekki veitt þá einkunn siðan
1909. Efni til verðlaunaritgerðar gaf
hann í fyrsta sinn 1923, ogverðlaun-
in hlaut einn nemenda. Og einn af
nemendunum frá fyrri árum varð
doktor teol. 1924 og er nú dócent í
kirkjusögu við skólann.
Prófessorarnir eru 6. Má að nokkru
minnast 3 þeirra. Dr. O. Moe er for-
maður skólans og prófessor í Nýja
testamentisfræðum. Hann virðist eiga
í miklum önnum, því að oftast er
hann á hlaupum. Hann kemur með
asa miklum inn i fyrirlestrasalinn og
hefir fyrirlestur sinn svo ótt að erfitt
er að færa i letur. En smám saman
verður hann rólegri. Hann er mjög
vel að sjer, og fyrirlestrar hans ern
svo nákvæmir og efnismiklir að illt
þykir að muna alt. Hann hefir skrif-
að ágæta bók um Pál postula.
Dr. O. Hallesby er prófessor í trú-
fræði og siðfræði og mjög vel látinn
Hann er hávaxinn og virðulegur, en
um leið svo alúðtegur og brosandí
að hann er hugljúfi allra slúdenta.
Hann er svo rólegur og gefur sjer
svo gott næði, að ætla mætti að hann
hefði lítið að gera. En það er víst
öðru nær. Mest er hann kunnur fyr-
ir drengilega vörn gegn nýguðfræð-
inni. Hann hefir einnig ritað margar
bækur kristilegs efnis og þykja þær
frábærlega góðar. Ræðumaður er
hann með afbrigðum og flest sam-
komuhÚ3 eru of lítil, þegar hann tal-