Bjarmi - 01.05.1928, Blaðsíða 3

BJARMI
107
á örstund margra ára verk og marg-
ar uppskeruvonir. Og á Rangárvöll-
um sjást nú sandflæmi ein — köld,
svört og gróðurlaus auðnin ein, —
þar sem afar og ömmur þeirra, sem
nú lifa, bjuggu blómlegum búum. Á
einum mannsaldri hefir frið bygð,
sem borið hefir mörg og góð heimili
alt frá landnámstíð, orpist í sand-
gröf — eins og maður, sem fent hefir
í hríð.
Þurfum vjer fleiri sannana við um
það, að ef Drottinn byggir ekki hús-
ið, erfiða smiðirnir til ónýtis.
Nei, nei, af öllu sem vjer vitum,
er þessi vissa mest inst í hjörtum
vorum: að Guð er alt i öllu — að
alt er á valdi hans eins.
»í hendi Guðs er hver ein tíð,
í hendi Guðs er alt vort stríð,
hið minsta happ, hið mikla fár,
hið mikla djúp, hið litla tár.
í almáttugri hendi hans
er hagur þessa kalda lands,
vor vagga, braut, vor bygð og gröf.
Pótt búum við hin ystu höf«.
Nú hefi jeg vonandi leitt yður það
fyrir sjónir, sem mig langaði til. Úr
því að vjer erum sammála um að
engir heimilismenn beri annað meira
fyrir brjósti en heimilishaginn, og
fyrst vjer erum i öðru lagi viss um
að þeir vita, að hann er svo að
segja eingöngu í hendi Guðs, þá geta
þeir ekki átt neina heilari þrá enþá:
að Guð blessi beimilið.
Þetta er þá einlægasta ósk þin. —
En hvað gerir þú til að hún rætist?
Pú ert vanur að vinna alt, sem þú
orkar, að framgangi óska þinna. —
Gerir þú þjer þá meira far um, að
vinna að framgangi þessara vona,
sem þjer er hún meira í mun, en
nokkur önnur?
Þjer getur þó ekki komið til hug-
ar, að þú getir engu ráðið um, hvort
þetta verði? Getir þú nokkuð aðhafst
í öðrum efnum, getur þú það eins
í þessu.
Jeg ætla nú að nefna þrent, sem
mjer skilst að þú hljótir að gera, —
eða að minsta kosti, að þú viljir gera
nú, þegar augu þín hafa opnast fyrir
því, hvernig þjer er þlessun Guðs
fyrir öllu.
Af öllum dagsverkunum, virðist
mjer, að þjer ætti að þykja bœnin
sjálfsögðust og tömust. Þú getur ekki
náð til Guðs öðru vísi en með bæn.
Jeg get varla hugsað mjer, að þjer
komi til hugar að byrja nokkurn
dag, eða að þú getir lagst til hvíld-
ar án bænar.
Getur þú varist þess, að þakka
Guði og lofa hann þegar þú vaknar
frískur að morgni, fyrst þú veist
hve heilsa þín er þjer mikils virði
og að Guð einn gefur hana? Eins
verður þjer sjálfsagt að þakka heilsu
ástvina þinna og þá gæsku Guðs að
gefa þjer þá og leyfa þjer að njóta
ástríkis og umhyggju þeirra.
Og þegar þú hugsar til vandamál-
anna og verkanna, sem bíða lausn-
ar þinnar á deginum, sem í hönd
fer og ert þjer meðvitandi vanefna
og vanmátlar þins, til að ráða fram
úr þeim og framkvæma þau, án vilja
Guðs og hjálpar, getur varla annað
verið, en að þú biðjir hann að vera
með þjer á hinum komanda degi, og
stjórna huga þínum og hönd þannig,
að dagsverk þín verði til blessunar
heimilinu.
Getur þú fyr en þessari bæn er
lokið, gengið öruggur og ókvíðinn til
starfa í þeirri von, að Guð verði með
þjer, að hann blessi heimili þitt um
daginn?
Og þegar þú hefir gengið frá dags-
störfunum og ætlar að gefa þig á vald
svefninum, færðu þá af þjer að gera
það, án þess fyrst að snúa huganum