Bjarmi - 01.05.1928, Blaðsíða 4

108
B J A R M I
til Guðs í bæn? Þarftu ekki að þakka
honum ailar gjafir liðins dags, já,
alls hins umliðna tíma: — líf þitt
og alt, sem því hefir fylgt, og hverja
gleði, sjerhver gæði, eins jafnvel sorg-
ina og mótlætið, sem skírði þig ef
til vill best og þroskaði, — gerði þig
að manni.
Ótalmargs verður þú víst líka að
biðja fyiirgefningar á, til þess að
samviskan haldi ekki fyrir þjer vöku,
og svo að kvíðinn fyrir framtíðinni
valdi þjer ekki martröð, angistin yfir
að Guð láti aflciðingar synda þinna
koma yfir heimilið. En þú veist, að
hann 'yrirgefur þær, ef þú biður hann
þess iðrandi.
Og þú sem ekki getur sofnað rótt,
ef þú veist að eldurinn lifir í hlóð-
unum, átt víst enn óhægra með það,
án þess að hafa beðið Guð, að vernda
bæinn fyrir ofurefli náttúruaflanna
úti fyrir. Og því síður munt þú geta
selt þig og ástvini þína í hendur
bróður dauðans — svefninum, án
þess fyrst að biðja Guð, að vaka yfir
líkömum og sálum yðar og vekja
yður til nýs lífsdags.
Jeg skil ekki í ööru en að þú biðjir
án afláts. Þú hlýtur að vita, að síit
af öllu má þig bresta bænina. Án
hennar ertu líkt kominn í lífinu og
vængbrolinn fugl í rúmsjó.
Það er annað sem jeg býst líka
við, að sje dagleg venja þín, sem er
það svo mikið áhugamál, að Guð
blessi heimili þitt. Þú heldur óefað
helga stand með fólki þinu á hverj-
um degi, eða að minsta kosti þegar
þess er færi, svo sem í vetrarkyiðinni.
Þá hlustið þjer heimilisfólk sameigin-
lega á Guðs orð. Sje það siður yðar,
þarf jeg ekki að lýsa þeirri blessun
og ánægju, sem sú guðræknisstund
veitir. Aldrei finna björtun betur til
kærleika Guðs, aldrei er hugsunin
opnari fyrir áhrifum hans, en þegar
allir heimamenn með ást og velvild
hver til annars, bera í sameiningu
bænir sínar upp við Guð, og hlusta
eftir fræðslu hans heilaga anda.
Jeg skil næstum ekki þá, sem van-
rækja húslestra. Úr því þeir vita að
alt er í hendi Guðs, hvernig geta þeir
þá annað en girnst að vita, huernig
Guð er, á huern hátt hann veitir
blessun sína, og huað þeir þurfi að
gera til þess, að mega vænta, að
hann bænheyri þá — að hann blessi
heimilið. Um þetta fræðir ritningin
oss, og frá þessu segir hver húslestr-
arbók oss llka. Og þó að vjer vitum
það, mun oss ekki vanþörf þess, að
vera á það minnt — daglega.
Þú finnur lika alt lífið, að þú Iifir
ekki af brauði einu saman. Sál þina
hungrar og þyrstir eins og líkamann.
Og önd þín þreytist af spurningastríði
og efabaráttu, og þráir frið.
Lestur guðsorðs seður og svalar
sál þinni — og hjá Guði einum finn-
ur önd þín frið. Gleymdu því ekki,
að lestur guðsorðs og bænin er þjer
engu síður nauðsynlegt en matur og
drykkur — máske enn nauðsynlegra,
því það er matur og drykkur sálar
þinnar.
í þriðja lagi veistu það, að til þess
að geta vonað, að Guð blessi heimili
þitt, verður í daglegri breytni þinni,
að feta i fótspor Krists. Þú verður að
temja þjer, að vera ekki að eins
kristinn í orði, heldur lika í verki.
Heimili sjerhvers kristins manns
blessar Guð. Guðs eingetinn sonur,
hann, sem var eitt með föðurnum,
hefir sjálfur sagt það. Eða manstu
ekki hvernig hann endar fjallræðuna:
Hver, sem því heyrir þessi orð
mín og breytir eftir þeim, honum má
líkja við hygginn mann, er bygði
hús sitt á bjargi; og steypiregn kom
ofan, og beljandi lækir komu og
stormar bljesu, og skullu á því húsi,