Bjarmi - 01.09.1928, Blaðsíða 5

B JARMI
181
Ferðaminningar
ritstjórans.
IV.
Frá Ungverjalandi.
Margt bar við, sem í frásögu er
færandi, þessa 10 daga, sem við
hjónin dvöldum í Búdapest, og fleira
sáum við og heyrðum, en unt er að
skýra hjer frá. Hefi jeg þegar ritað
12 smápistla í dagbl. »Vísi« um þau
efni, en dálitlu nýju get jeg þó bætt
bjer við, — vona að enginn misvirði
þótt eitthvað hafi hann áður heyrt,
af því sem sagt verður.
Það er margt, sem vekur eftirtekt
Islendings fyrstu dagana, er hann fer
ókunnugur um erlenda stórborg, —
og ósjáifrátt ber hann það saman við
eitthvað, sem hann áður þekti.
Þegar íslendingur »siglir« í fyrsta
sinn, og kemur við 1 Skotlandi, er
hann ekki eins forviða á neinu sem
því, »hvað hestarnir eru stórir«, —
af því að hann ber þá saman við
islenska hesta. Og þegar hann kemur
heim aftur, og sjer íslenskan hest,
hugsar hann: »Nei, hvaða ósköp er
þessi hestur lftill; þeir voru stærri
reiðhestarnir heima hjá foreldrum
mínum«. — Hann man eftir því, að
þeir voru »svo stórir«, að hann komst
ekki bjálparlaust á bak þeirral —
Sá, sem kemur beint frá íslandi
til Hafnar, hugsar: »En hvað húsin
eru stór, en sú umferð á götunum!«
— En komi hann frá New-York finst
honum húsin smá og umferðin litil.
»En hvað sporvagna-leiðirnar eru
margar hjerna«, hugsuðum við fyrsta
morguninn í Búdapest, er síra Gísli
tjáði okkur að sporvagninn, sem við
ættum að fara með — um 40 min-
útur — inn í miðbæinn til K. F.
U. K. - þingsins, væri með tölunni 68.
— Sporvagnar, sem fara sömu leið,
eru með sömu tölu. — I Kaupmanna-
höfn eru leiðirnar (»línurnar«) tæpl.
30, — og vita þeir, sem þangað hafa
komið, að ókunnugir átta sig þó ekki
á þeim fyrstu dagana. — í Búdapest
voru þessar »línur« 84, eða hægt að
fara 84 leiðir með sporvögnum, og
auk þess fór raf-hraðlest eftir jarð-
göngum fró útjaðri inn í miðbæinn.
Og þó eru íbúarnir varla þriðjungi
fleiri en í Khöfn.
Stórir garðar innan borgar og
strjálbygð í útjöðrum valda því, að
borgarstæðið er víðlent mjög. —
Ekkert hús sáum við þó í smfðum
í bænum, enda er þjóðin engan veg-
inn búin að ná sjer efnalega eítir
ófriðinn mikla og áföll þau, sem
honum fylgdu. — En 50 siðustu árin
á undan ófriðnum ferfaldaðist tala
borgarbúa i Búdapest.
Dóná fellur suður um miðja borg-
ina. Á eystri bakka hennar er Pest,
öll á sljettu, en á vestri bakka er
Búda, öll á skógivöxnum hæðum.
Er fagurt um að litast við fljótið.
Gufuskip, með hundruð farþega, fara
þar fram og aftur. 6 brýr, háar og
myndarlegar, tengja saman Búda og
Pest. En stórhýsi ýms standa uppi í
brekkunum og niðri á bökkunum, —
óg norðan til er Margrjetar-eyja í
miðju fljóti, prýði og perla borgar-
innar; þar eru heitar og heilnæmar
laugar í klettum við skrautleg gisti-
hús, leikvellir, skógarlundar og ýmsir
skemtistaðir. — Eyjan er svo stór,
að okkur gekk betur að villast en
að rata, þegar þangað var boðið tii
að hlusta á söng og ræður.
En tunga þjóðarinnar var ekki eins
aðlaðandi og umhverfið, þvi þar brast
okkur allan skilning. Fiestir þeirra,
sem við þurftum saman við að sælda,
gátu skilið þýsku eða ensku, en i spor-
vögnum og á mannamótum var jafn-