Bjarmi - 01.09.1928, Blaðsíða 7

BJARMI
183
verskur borgari, og hafði þjónað
fjölmennum söfnuði í Búdapest, er
átti stóra kirkju og húseignir um-
hverfis; var þar prjedikað á slav-
nesku, og er sú tunga alveg ólík ung-
versku (Magyara-tunga), en skyld
tsjekkisku, serbnesku og rússnesku.
Við friðarsamningana 1920 voru
Ungverjar kúgaðir til að sleppa
meiri hluta landsins við nágranna-
rikin, en við það skapaðist hjá þeim
gremja og tortryggni gegn öllum
þeim, sem eitthvað voru skyldir þeim
nábúum. Og því var heimtað að
þessi prestur hætti að prjedika á
slavnesku og afhenti safnaðareign-
irnar í hendur kirkjufjelagsins. —
IM neitaði hann. Var hann þá tal-
inn óvinur ættjarðarinnar og varð
að sitja í fangabúðum með fjölskyldu
sinni á annað ár. Þá misti hann
heilsuna af slæmri aðbúð, hendur
hans kreptust af gigt, og í skamm-
deginu er hann síðan við rúmið.
Óvíst hvort honum hefði verið slept
og gefnar upp »sakir«, ef ekki hefði
staðið svo á, að Tsjekkar ætluðu að
gera lúterskan prest einn landrækan
um hávetur, úr einu hjeraðinu, sem
þeir tóku af Ungverjum. Sá prestur
var Magyara-ættar og vildi ekki
sverja Tsjekka-stjórn trúnaðareið.
En útlendingur einn gat þá miðlað
svo málum, að þessi prestur fjekk
að sitja kyr; enda var þeim slav-
neska slept úr fangelsi um sama
leyti.---------
Það er raunalegt þjóðahatrið, og
þó held jeg mjer hafi þótt raunaleg-
ast að sjá hvað kirkjan var illa sótt,
— ekki nema 30 f kirkju, sem tók
um 800 manns í sæti. — En »það
þora fáir að hallast að þeim, sem
situr í ónáð stjórnarvalda«, hvíslaði
oinhver að mjer.
Meðhjálpari'-T gekk um gólf f
kirkjunni, færði okkur sálmabækur
og gætti þess vel, að allir fylgdust
með. — Ekki skildi jeg nokkurt ein-
asta orð af því, sem þar var farið með,
en af því að jeg þekti sögu prestsins,
verður mjer þessi guðsþjónustustund
minnisstæð.
»Slawa Bohu«, tónaði presturinn;
það þýðir: »Dýrð sje Guði«, —
»Hospodine« (Droltinn) og »Duchu
Swaty« (heilagur andi) man jeg úr
einum sálminum; en annað lærði
jeg ekki i slavneskunni.
Eftir messu fór jeg heim með þess-
um presti, og síðan fór hann með
mjer í 2 aðrar kirkjur, önnur þeirra
var grísk-kaþólsk, — eina grísk-kaþ.
kirkjan, sem jeg hefi komið f. —
Ekkert mintist hann við mig á liðna
daga; »hann hefir lært að vera orð-
fár«, sagði einhver; en augu hans og
handaband sögðu að kirkjuferð min
hefði náð tilgangi sinum.
Væntanlega verður brátt tækifæri
til að segja fleira frá kirkjumálum
Ungverja fyr og síðar, og nágranna-
ríkja þeirra, og þá einkum Czecho-
slovakíu (Tsjekkoslovakíu), — og
konan min mun segja lesendunum
frá K. F. U. K. - þinginu, — verður
því í næsta sinn haldið áfram ferða-
sögunni. Frh.
Hjeraðsfundur Rangæinga 1928.
Eftir tilmælum áður, sendist Bjarma
eftirfarandi ágrip af hjeraðsfundargerð
Rangárprófastsdæmis 1928.
Fundurinn var haldinn 19. júní að
Stórólfshvoli, og á honum gerðist petta:
1. Fundarmenn boðnir velkomnir, og
þar á mrðal sjerstaklega Ólafur Kína-
kristniboði, sem mættur var eftir til-
mælum prófasts. — Fá var byrjað með
þvi, að syngja sálminn nr. 643, og tóku
allir fundarmenn undir.