Bjarmi - 01.11.1929, Blaðsíða 2

Í90
B J A R M I
Er það fyrst og fremst gert i þeim
tilgangi, að þessir nemendur og ný-
liðar kynnist og sameinist söfnuð-
inum.
Það er margendurtekin og bitur
reynsla óteljandi fjölda safnaðar-
meðlima um allan heim, að asundr-
aðir föllum vjer«. Ætti það að vera
okkur öllum til aðvörunar.
Og þá aðvörun vildi jeg óska að
öll einangruð Guðs börn á lslandi
fengju að heyra. Sameinumst sjálfra
okkar vegna. Sameinumst sakir mál-
efnisins, sakir starfsins, sem bíður
okkar. Og þieytumst ekki á að leita
samfjelags og sækja fundi trúaðra.
Þótt trúað fólk i þínu bygðarlagi sje
ef til vill tátt og fyrirlitið, þá hafðu
þó hugfast að það er oturlítil sveit i
herskörunum miklu, sem enginn getur
komið tölu á, og er eignarlýður Guðs.
Og kristilegi fjelagsskapuiinn er aldrei
svo lítilfjörlegur, að ekki sje óhætt
að telja hann þýðingarmikinn þátt í
voldugustu hreyfingu i heimi: komu
Guðs rikis. Hafið hugfast, að Jesús
sjálfur er mitt á meðal ykkar, fárra
og smárra. Það var aldrei venja hans
að fara fram hjá, þar sem þörtin á
nálægð hans og naðarríkdómi var
brýnust.
II.
Brot úr ferflasögu. Frá íslandi til Kína.
Löng ferðasaga hefir oft verið
skrifuð um skemmra ferðalag en það,
sem við nú höfum lagt út í. En þess
er að gæta, að þeir, er gáfu hafa lil
að taka eftir því, sem fyrir augun
ber, og segja skemtilega frá þvi, geta
auðvitað skrifað lengri ferðasögu og
skemtilegri eftir eina hringferð kring-
um Island, heldur en jeg og mínir
líkar, þótt við förum kringum háifan
hnöttinn og alla leið til Iíína.
Við höfum áður átt því láni að
fagna, að kanna tvo af vegum þremur,
sem okkur standa opnir frá íslandi
til Kína.
Auðvitað er sú leiðin skemst, sem
við komum heim aftur frá Kína, yfir
Siberíu og Rússland. En maður er
fyllilega ánægður, þó maður hafi ekki
farið þá leið oftar en einu sinni á
æfinni. Ef farið er sjóleiðis, gildir
einu hvort haldið er til austurs eða
vesturs. Er það hjer um bil tveggja
mánaða ferð, hvort sem farið er til
Ameríku og yfir Kyrrahaf, eða til
Englands, yfir Miðjarðarhafið og eítir
Súez-skurðinum.
Um fyrsta áfangann, frá íslandi til
Noregs, er óþaifi að oiðlengja hjer.
— 12. sept. lögðum við af stað frá
Osló. Eitir fárra tima akstur erum
við komin til landamæranna. Við
kveðjum Noreg með söknuði. Til þess
finna allir sannir íslendingar, að enn
þá er Noregur »móðir okkar móður«,
eins og Matthías kemst að orði.
Meðan við sofum, þýtur nætur-
hraðlestin suður eftir sljettunum í
Sviþjóð syðst. Kl. 9 um morguninn
ekur okkar vagn um borð í járn-
braularferjuna í Tiálleborg. Við sát-
um því í sama vagni alla leið til
Hamborgar.
Ekki er nema 4 stunda sigling yfir
Austursjó, frá Tiálleborg til Sars-
snitz á Þýskalandi. Seint um kvöldið
komum við tii Hamborgar, en lögð-
um af stað þaðan, eftir stutta við-
stöðu, með næturlestinni, skemstu
leið til Basel í Sviss. Par fengum við
ágætar viðtökur á aðal-stöðvum
Basel-kristniboðsfjelagsins. Á það
langa sögu og merkilega, og er mjög
öflugt. Kristniboðar þess í Suður-
Kína hafa átt við margskonar örðug-
leika að striða upp á síðkastið.
Pegar síðast frjettist höfðu 3 þeirra
verið fullar sex vikur i ræningja
höndum, og þótti óvist hvtrnig um
þá mundi fara.