Bjarmi - 01.04.1931, Blaðsíða 11

BJÁ RMI
59
Minningar.
Jeg hefi einu sínni komið aó Staó i
Steingrímsfirói og eru nærri 20 ár síó-
an. Jeg kom vestan frá Djúpi yfir Stein-
grímsfjaróarheiói, sem mjer þótti ljót og
leió. Paó var á laugardegi í fögru sum-
arveóri. Mjer þótti dalurinn fagur og grös-
ugur fyrir innan Staó, en leitst ekki eins
vel á hitt, aó á bænum sem jeg kom, til
aó fá skeifu undir hestinn minn, þóttist
enginn vita hvar ætti aó messa daginn
eftir. Jeg spurói þá: Hvenær var síóast
messaó hjá ykkur? og var svaraó: Jeg held
aó þaó hafi ekki verió messað á Staó, síó-
an prófasturinn var hjer á feróinni í vor.
Áþekk svör fjekk jeg einu sinni norður
í Fljótum, en tók þau sem glettni. Vega.-
bótamenn, sem jeg hitti þar laugardags-
kvöld, þverneituóu því við mig, aó þeir
hefóu hugmynd um, hvar ætti aó messa
næsta dag, en bættu því vió, aó »verl<-
stjórinn kynni aó vita um þaó«, — enda
var þaó ekki fjarri lagi, því aó verk-
stjórinn og sóknarprestur voru sami
maóur.
Eins fjekk jeg fljótlega leyst úr þessu
meó messudaginn, er jeg hitti sr. Guð-
laug á Staó. Hann ætlaói aó messa á
útkirkjunni aó Kaldrananesi í Bjarnar-
firói. Er þangaó löng leió og seinfarin
frá Staó, svo aó vetrarlagi verður prest-
ur aó fara af staó á laugardegi. 1 þetta
sinn fór hann um kl. 5 á sunnudagsmorg-
uninn. »En sú er bót í máli, að þar er
fólk kirkjurækið«, sagði sr. Guðlaugur.
Vió töluóum margt um kvöldió, og varó
jeg þess var, aó honum var raun aó því,
meiri en ýmsa grunaói, hvaó heimakirkj-
an hans var oft tóm.
Vió kvöddumst um kvöldió og jeg gat
ekki fengió af mjer aó spyrja hann, hvaó
greiðinn kostaói, bjóst vió aó svarió hefói
oróió svipaó og hjá sr. Jónasi heitnum a
Kolfreyjustaó. Við komum þangaó hjón-
in seinni hluta dags og fórum um miój-
an næsta dag. Þegar jeg spurói hann aö
skilnaói hvaó greióinn kostaói, svaraói
hann: »Haldió þjer, aó maóur fari aó
selja greióa þá sjaldan gestir koma, sem
maóur getur talaó vió um trúmál sjer
til ánægju?« Málrómur hans sagói mjer
meira en oróin, og jeg hugsa stundum um
hann, þegar jeg heyri sleggjudóma um
einangraóa presta. — —
Síra Gudlaugur Gudtnundsson,
Seinna kyntist .jeg sr. Guólaugi Guó-
mundssyni talsvert betur. Pessi 10 ár,
sem hann dvaldi blindur hjer i Rvík.
sótti jeg hann einstaka sinnum á presta-
fund eóa trúmálafund og varó þess þá
var, hvaó vel hann reyndi aó fylgjast
meó í öllum kirkjumálum.
Minnisstætt mun fleirum en mjer vera,
er sr. Guólaugur ljet styója si'g upp í ræóu-
stól í skilnaóarsamsæti fyrsta sókna-
nefndafundarins hjer i Rvík 1925, og'
flutti svo innilegt og alvöruþrungiö ávaip
aó nokkru leyti í ljóóum, að tár voru í aug-
um margra áheyrenda hans er hann lauk
máli sínu.