Bjarmi - 01.09.1931, Blaðsíða 4

r
132
B J ARMI
Samkomuhúsið Betanía.
Niðurl.
En jafnframt varó þaó til þess, aó árió
1905, er jeg- dvalcli um 4 mánuði ytra, þá
g-at jeg um vió ýmsa áhugamenn innra og
ytra trúboós, hvaó illa vjer værum setrir,
sem ekkert trúboóshús ættum í Reykjavík.
Safnaóist þá nokkurt fje til þess hjá vin-
um mínum dönskum og norskum. Kom
jeg sjálfur heim með rúmar 900 kr. og
nokkuð meira kom seinna sjerstaklega aó
tilhlutun sr. Magnúsar Magnússonar, sem
þá var í Nörre Omme á Jótlandi.
Til þess að flýta fyrir málinu, fjekk
jeg 3 kristileg fjelög, — Trúboðsfjelag
kvenna, Hvíta bandið og Kristilega safnað-
arstarfsemi — til að kjósa nefnd til að
safna fje til trúboðshússins, við kölluóum
það raunar »safnaðarhús« í áskorun um
styrk, sem sett var í Kirkjublaóið, líklega
í þeirri von, aó þá yrði fremur gefið til
þess. »Trúboð« var ekki beinlínis vinsælt
á þeim árum! Ellefu karlar og konur urðu
í þessari nefnd og- eru þeir allir enn á lífi
nema tengdafaðir minn. Áskorunin, sem
Nýtt Kirkjublað flutti í apríl 1906 bar
engan árangur, og í samskotabauka, sem
gerðir voru, kom svo lítið hjer í bæ, að
það fór 2 eða 3 kr. fram úr kostnaði við
baukana! Hins vegar tóku Vestur-lsiend-
ingar ágætlega við þeirri áskorun, sem
nefndin setti í Sameininguna. Sra Jón
Bjarnason og frú Lára kona hans studdu
málaleitun vora prýóilega, enda þótt sumir
niðurrifs menn þar vestra legóu þetta alt
út á versta veg.
Að vestan komu rúmar 2000 kr. og alls
var hússjóðurinn rúmar 5000 kr. þegar
öllum samskotum hætti til hans, — með-
fram af því að við litum ýmsir svo á, að
eins og trúmálum var þá háttaó í Reykja-
vík, væri ráólegast að nota sama húsið sem
miðstöð allrar sjálfboðastarfsemi að trú-
málum innan safnaðarins. K.F.U.M. átti
þá rúmgott hús með 3 fundarsölum, þar
sem öll kristileg starfsemi var velkomin.
En eftir því sem starfió óx, því meiri
var þörf kristniboósfjelaganna fyrir sjer-
stakt fundarhús og gamla fjársöfnunar-
nefndin var á einu máli meó að afhenda
sjóóinn til þessara húskaupa. Aó vísu er
húsið eins og það er nú oflítió fyrir fjöl-
sóttar samkomur, en þaó ætti ekki að saka,
ef kirkjum fjölgar, því aó auóvitaó á að
stefna aó því að kirkjan sje það hús, setr.
oftast sje notuð við allar kristilegar sam-
komur.
Hússjóðurinn, sem var víst 5009 kr., beg-
ar gjafir til hans hættu fyrir eitthvaó 24
árum, hafði borió svo ágæta vexti í vörsl-
um fjehirðis nefndarinnar, Kn. Zimseis,
borgarstjóra, að hann var oróinn yfir 16000
kr. vió síóustu áramót, en fleira hafói vax-
ió þessi ár, og þá ekki síst fórnfýsi hjer
heima fyrir til þessa starfs. Voru húsinu
gefnar á 4. þús. kr. meóan verið var að
endurbæta þaö, svo aó húsbúnaður er þar
í besta lagi.
Drottinn gefi að alt þaó, sem best er
sagt um Betaníu í Gyóingalandi, megi síó-
ar segja um þetta samkomuhús.
------»><=><•---
TriimáMito í BólstaJaMli.
Ár 1931, sunnudaginn 16. ágúst, hjelt
»Prestafjelagsdeild Skagfirskra og Ilún-
verskra presta« almennan trúmálafund í
Bólstaðahlíð í Húnavatnssýslu.
Fundurinn hófst með guðsþjónustu í
kirkjunni, þar sem vígslubiskup sra Hálf-
dan Guðjónsson prjedikaði út af texta
dagsins, en settur próf. Húnvetninga, sra
Björn Stefánsson, þjónaði fyrir altari.
Að guðsþjónustunni lokinni var hlje. —
P>á komu menn saman í kirkjunni og skýrði
prestur staðarins sra Gunnar Árnason frá
tilgangi fundarins og stakk upp á fund-
arstjóra, vígslubiskupi, sem kosinn var í