Bjarmi - 01.11.1931, Síða 3

BJARMI
163
Nú ríður á umfram alt, að við gerum
þetta tvent að aðalefni bæna okkar: Að
Guð veki sjer upp votta á Islandi, sem sjeu
honum útvalin verkfæri, og að trúað fólk
um land alt sameinist »sjer til trúarstyrk-
ingar og eflingar kristindómi«.
»Takið yður nýtt land til yrkingar«, seg-
ir Drottinn, »þar eð tími er kominn til að
leita Guðs yðar, til þess að hann komi og
láti rjettlætið rigna yður í skaut«.
Hankow, 30. júlí 1931.
Öl. Ólafsson.
SuiuiapsMaliiiii) í Búdapest.
Eftir Valgeir Skagfjörð, stud. theol.
Frh.
Annað mætti einnig nefna, sem vekur
talsverða athygli ferðamanna, a. m. k.
okkar Islendinga. Er það að vísu ekkert
listaverk, en þó minnismerki liðins atburð-
ar. Þegar komið er inn í þingsal neðri
málstofunnar, þá sjer maður þar tvo
ræðustóla, hvorn upp af öðrum. Sá lægri
er sæti deildarforsetans, en sá efri ræðu-
stóll þingmanna. Komi maður nær þessum
ræðustólum, þá sjer maður allstóra sviðna
holu, þar sem höfuð forsetans nemur við.
Saga þessarar holu er á þá leið, að
nokkru eftir styrjöldina bar svo við, aö
kommúnista einum sárnaði eitthvað við
forsetann, og ljet sig ekki muna um að
hleypa af skammbyssuskoti á hann. Skild-
ist mjer þó, að forsetinn hefði sloppið
óskaddaður, en ræðustóllinn fjekk þennan
umrædda áverka. Og auðvitað eru Ung-
verjar svo hyggnir, að þeir fara ekki að
afmá þetta minnismerki.
Annars er sá. borgarhlutinn, sem heitir
Pest, miklu svipminni heldur en Buda.
Þar eru reyndar afarskrautlegar kirkjur,
og er það auðvitað ekki síst vegna þess,
að landsbúar eru langflestir kaþólskir.
Ungverjar eru fremur viðkunnanleg-
ir menn. Virðast þeir rólegir í dagfari,
en erui sennilega uppstökkir, eins og flest-
ir Suðurlandabúar. Annars getur maður
auðvitað lítið sagt um einkenni þjóðar eft-
ir aðeins einnar viku viðkynningu. Auk
þess er alt öðru máli að gegna með íbúa
Budapest en sveitafólkið, því að munurinn
á borgar- og sveitabúum þar er fremur
meiri en minni en annarstaðar. Orsök þess
er e. t. v. ekki síst sú, að í Budap. eru allra
þjóða menn, og- ráða útlendingar þar tals-
vert miklu. Sérstaklega eru þó Gyðingar
margir í borginni. Ibúarnir eru um ein
miljón alls, en fjórðungurinn af því eru
Gyðingar. Hafa þeir fleiri en eitt sam-
kunduhús, gamalmennahæli, blindrahæli
o. fl. mannúðarstofnanir. Verslunin er að
miklu leyti í þeirra höndum, og eru þeir
sennilega voldugri en Ungverjar vilja
sjálfir kannast við. Það sem bendir til þess
er m. a. hinar sífeldu Gyðingaofsóknir,
sem þar eiga sjer stað.
Þannig var t. d. á föstudaginn langa
í fyrra sett sprengikúla undir ræðupall-
inn í einu samkunduhúsinu. Það kvöld er
auðvitað eitt mesta hátíðarkvöld Gyðinga,
og öll samkunduhúsin voru því troðfull.
Mátti það því heita, að söfnuðurinn slyppi
vel, því að jeg held að það hafi aðeins
orðið einum manni að bana. Þetta sama
kvöld fyrir nokkrum árum síðan var
sprengikúlu fleygt inn, og' varð það þá
sex mönnum að bana, ef jeg man rjett.
Jeg fjekk tækifæri til að kynnast dálítið
hugsunarhætti og' framkomu Gyðinga
vegna þess, að jeg bjó hjá norskum presti,
sra Gísla Johnsen, en hann er Gyðingatrú-
boði í Budapest. Bjarmi hefir áður getið
hans. Gæti jeg ritað' um þennan merkis-
prest langt mál, en þó verð jeg- að sleppa
því, í þetta sinn, að minsta kosti.
Jeg sagðist hafa búið hjá norskum
presti, en jeg er nærri viss um, að sra
Gísli mundi ekki samþykkja það hiklaust.